Yemekten sonra namazını kılıp yatmıştı. Ama bir türlü uyuyamıyor, bugün gördüğü şeyi düşünmemeye çalışıyor fakat başarılı olamıyordu. Neden böyle takılmıştı ki aklına? Ne vardı yani ! Altı üstü kınalı bir parmak görmüştü. Onu bu kadar düşünmeye sevk eden neydi ? İçinde çok garip bir his vardı. Daha önce aşinası olmadığı, oldukça yabancı bir his.. Bu işin nerelere varacağını az çok tahmin ediyor, o hissi içinden kovalıyor, atıyor,yaka paça dışarı ediyor ama genede gitmek bilmiyordu. Kendine kızmaya başlamıştı artık Sina. Yapamıyordu, olmuyordu işte ! O kabul edemediği hissi , çoktan yerini bulup yerleşmişti bile.. Ne kadar gerçeklerin galip geleceğini bilsede kabul edemiyordu. Bir insan bir parmaktan , kınalı bir parmaktan etkilenmezdi degilmi? Zaten yüzünü bile görmediği insana bağlanması saçma olurdu,hemde çok çok saçma olurdu! Yok , olamazdı böyle birşey.. Güldü kendi kendine. Acı bir gülüştü bu.. İç çekti ' kınalı parmak ' derken ,hâlâ inanmak istemeyen yüreğinin sesiyle..
Bu düşüncelerden kurtulmak için uykuya dalmaya çalıştı. Döndü dolaştı yatağının içinde bir oyana bir buyana . Ne düşünceler onu terk ediyor nede uykusu gelmek biliyordu. İşkence gibi geçen üç saatin sonunda kapandı göz kapakları..
