He Betrayed Me

Chapter 39

"I won't. Do you really think that I leave my princess alone because someone said?"

"But you alweady leave me with daddy."

My heart hurt hearing those word.

She's right I leave her I can't take back the time so she can be with us. But this time I'll sure she will be with us anywhere and anytime.

I love you so much to the point that I choose you over my son, Aaron.

"I'm sorry, baby."

Di na ito sumagot umiyak lang sya ng umiyak sa bisig ko. Hanggang sa lumalim na ang kanyang paghinga mukhang nakatulog na sa kakaiyak.

Habang inaayos ko si niesha sa pagkakahiga ay biglang bumukas ang pinto kaya napabaling ako dito.

"Nakatulog na pala." Si nikko.

"Oo. Napagod siguro kakaiyak."

"Yanna..."

Napunta sa kanya ang buong atensyon ko ng marinig ko ang kirot sa boses nito.

"I don't want to interfere with you and your family anymore. I'm sorry for my mistakes. Sana kahit na ano 'mang maging desisyon ko lagi mong tatandaan na minahal ko kayo ni troy at minamahal pa."

Nakita ko ang pag aalinlangan niyang sabihin ang gusto nyang sabihin pero nag patuloy parin sya.

"We're l-leaving for good, yanna."

Mas lalong kumirot ang puso ko sa narinig ko. Kanina si niesha ang dahilan ngayon ikaw naman.

"Isasama ko si niesha... bilang daddy nya ayaw ko ng maulit pa ang nangyari."

"B-Bakit sinasabi mo pa sakin 'to kung buo na ang desisyon mo?"

"Ayaw lang kitang mabigla."

"Natatakot ako, yanna. Di ko alam kung ano pang kayang gawin ni Azy sa mga bata... yung trauma na nararanasan ngayon ni niesha ay ayaw ko ng madagdagan pa. Kung kailangang umalis kami at magpakalayo layo gagawin ko." He said desperately.

Ngayon ko lang siya nakitang ganito kadisperado sa bagay na gusto nyang gawin.

"Alam kong balak mong mabuo ang pamilya nyo ni tristan ay ayaw kong makagulo pa kami ni niesha..."

Mapakla akong tumawa. "Makagulo? Gago ka ba nikkolo? Matagal na tayong magulo simula palang at mas lalo tayong gugulo kung lalayo mo sakin si niesha. Mahal na mahal ko na yung bata... nikko wag mo naman akong tanggalan ng karapatan sa 'kanya."

He frustrated brush his hair using his hand. "Di kami aalis, tapos ano? Babalik ulit dito si azy para pagbantaan si niesha?!"

So si azy ang may kagagawan ng lahat ng ito at nagawa niya pa talagang pumunta rito. Kailan ba nya kami titigilan?

"She said she will only stop when Tristan comes back to her and if tristan and if Tristan doesn't come back to her, she will make Niesha suffer even more."

"Imagine how scared our little princess while azy said that to her!" Mahinang pero madiin na pagkakasabi nya takot na magising si niesha sa pagkakatulog.

Nanghihinang naupo ako sa gilid ng kama ni niesha dahil sa mga narinig ko. "I'm sorry..." nasapo ko ang aking mukha at doon tahimik na umiyak.

Siguro kung di ko na pinilit pang makilala si Aaron di kami dadating sa ganitong sitwasyon.

Nikko hugged me. "Shhh... baka magising mo si niesha."

"I'm really sorry nikko. It's my fault. I was selfish di ko man lang naisip ang magiging resulta ng mga biglaang desisyon ko."

"Don't blame yourself.  May kasalanan din ako-- kami kaya nagkaganito tayo. But sorry yanna you can't have the both family  you want. Kung gusto mong makasama sila tristan maiintindihan ko at ipapaintindi ko rin kay niesha  for sure she'll understand."

Yes I can't  have them both.

He slowly released me from his embrace. "Look... whatever you choose we are still here waiting  for you."

I smiled sadly. I wiped my tears. This time I'll sure that my decision will makes everyone happy.

And yes I chose to have a happy family with them.

"Mommy!" Niesha run towards us.

I welcome her with wide open arms. Tinalon nya naman ako para yumakap dahilan para muntik na kaming matumba sa buhanginan.

I chuckled. "Ang itim mo na princess."

Sumimangot naman ito sabay tingin sa daddy nya na pinapanood kami. "Daddy si mommy, oh!" Pagsusumbong nya.

Nikko only laugh at her na mas lalo niyang kinabusangot.

"It's true naman kasi baby ang itim-itim mo na." Pang-aasar pa lalo ni troy.

"Mii..." sumbong nito sa naiiyak na boses.

Natatawang umiling ako bago bumaling sa dalawang lalaki na magka-akbay ngayon sa harap namin.

Masyadong matangkad si troy sa edad niya kaya medyo kaya nya ng umakbay sa daddy nikko nya.

"Kahit magsumbong ka jan sa mommy mo wala 'yang magagawa sa pagiging maitim  mo." pang gagatong pa lalo ni nikko.

Omg. Tatanda yata ako agad pag lagi silang magkasama. Sana pala di ko na inumpisahan para di na humaba pa ang asaran nila.

Tiningnan ko ng masama si nikko. Ang tanda na pero isip bata parin, kailan ba sya babago?

"Please shut up the both of you!" Mariing sabi ko sa 'kanila.

I looked at niesha that still upset. "Baby... your not maitim, I'm just kidding before." I said but niesha being niesha she run again towards to seashore. 

I signed deeply. "Suyuin nyo yon." Sabi ko sa dalawa.

"Yes, boss!"

"Aye, captain!"

Sabay na sabi nila habang nakasaludo pa.

Pagkatapos ay tumakbo agad sila para habulin si niesha. Since na baby palang ang aming niesha agad na naabutan nila ito. They tickled niesha until she lay down on the sand. Nagharutan sila doon hanggang sa mga tawa nalang nilang tatlo ang maririnig sa isla.

I smiled genuinely.

Nikko was wrong asking me to go home  because I don't think I need to go home.

Because my home is where my love resides, seeing them like this made me feel like I'm the lucky person in whole world. 

This family will be my treasure  until my last breath. 

Itutuloy........