He Betrayed Me

Chapter 34

'Result'

~•~

Agad na nilabas ko ang mga maleta namin ni troy. May mga kasambahay pa na nagtataka ng bumaba ako ng may bitbit na maleta. Di ko rin napansin kung naandun pa 'ba ang tatay ko.

Buo na ang pasiya ko na lilipat kami ng bahay ni troy habang di 'ko pa nababawi si Aaron. At sa oras na mabawi ko siya ay agad kaming uuwi ng pilipinas at lalayo sa mga taong walang ibang ginawa kundi ang saktan kami.

Ayaw ko ng mabuhay sa mundong puno ng kasinungalingan at mga taong traydor.

"Mom, we're leaving?" Nagtatakang tanong ni troy ng makitang inilalagay ko ang aming mga gamit sa aking kotse.

Umupo ako para magpantay kami. "Troy... uhmm baby, yes. We need to leave for your own good".

Kumunot ang noo niya syaka muling sumulyap sa mga bagahe. "But wala po yung mga gamit ni niesha." He said with confusion.

"Anak... maiiwan muna kasi dito si niesha kasi may aasikasuhin si mommy but once that i've done with my work kukunin natin siya." Pagkukumbinse ko dahil nakikita ko ang pag aalinlangan niya na sumama.

"But..."

"No more but's please..." pagpuputol ko sa sasabihin niya.

Matagal ko pa siyang napapayag na wag munag isama ang kapatid niya sa pag alis namin. Bago siya tuluyang pumayag ay ilang beses pa akong nag isip ng i-uuto ko sa kanya.

Isa ito sa mga namana niya kay tristan 'di maubos-ubusan ng katanungan at reklamo sa buhay.

Si Aaron kaya kanino siya nagmana? Ano ang favorite niyang color? Saan siya allergy or may allergy ba siya? Saang bagay siya interesado? Matatanggap kaya niya ako kung sasabihin kong ako ang tunay niyang mommy, what if di niya ako matanggap?

Ilang taon 'din niyang niya nakasama si azy. Siguro matagal bago niya ako matanggap kasi si azy ang kinagisnan niyang ina at di ko siya masisisi kung hindi niya ako matatanggap agad.

Madaming taon ang nasayang ko sa pagluluksa sa taong di 'pa pala patay.

Dahil iyon sa mga taong walang iniisip kundi ang sarili nilang kaligayahan. Ang because of that I can't give my all trust to everyone even my own relatives I can't  trust them anymore I'm tired of being betrayed.

My life now is full of what if because of them.

To those that have betrayed me, I 
thank you. You have fed my wolves well.

"M-mimi..."

Natigil ako ako sa pag-aayos ng marinig ko ang boses ni niesha sa aking likuran. Huminga ako ng malalim bago siya hinarap. Nakita ko siyang nakatayo sa may pinto. Namamaga na ang kanyang mata dahil sa kakaiyak. Kanina kasi ng malaman niyang aalis kami ay umiyak siya ng umiyak.

Naawa ako sa bata di niya kailangan maranasan ang ganito. Kung 'di nga lang magagalit sakin ni nikkolo ay baka sinama ko rin si niesha sa pag alis namin.

"Uhmm... come here." gaya ng inutos ko ay lumapit siya sakin. Kinarga ko siya syaka inupo sa kanlungan ko. "Are you still mad at me? Sorry niesha if I have to leave you with your daddy. Gusto naman ni mommy na isama ka kaso... ayaw kong sumama ang loob ng daddy mo sakin. I know the feeling when the child is away from you and I don't want your daddy to experience that."

"You know how much I love you, don't you?"

"Y-yeah I know." she said between in her sob.

Ganito pala kahirap magpaalam sa anak mo.

"Then...I have a condition when you always follow manang and when you don't become a headache to her because of your stubbornness, mommy will come back here then I will take you to where your kuya troy and I are going."