He Betrayed Me

Chapter 25

'Our Son'

~•~

Pinagalitan ko si troy dahil sa inasal nya kanina. Kahit naman galit ako kay tristan di ko papayagan na bastusin nya ng ganun yung tao, dahil kahit pag balik-baliktarin ang mundo ama nya parin yon. At di ko siya pinalaki na bastos. Ngayon lang talaga siya naging ganun, oo natural na masungit yang batang yan pero kahit na nagsusungit sya alam niya paring gumalang.

Andito parin kami sa office tinatapos ko lang ang gawain ko para makauwi na kami. Nasa kalagitnaan ako ng pag babasa ng isang dokumento ng biglang bumukas ang pinto. Niluwa nito si nikkolo na nakangiti pero ng makita nito si troy na nakaupo sa sofa dito rin sa loob ng opisina na nakayuko dahil nga sa napagalitan ko kanina.

"Anong nagyari sa bata?" baling nito sakin.

Sumandal ako sa upuan at pinagkrus ko ang braso ko. "Pinagsabihan ko. Nako nikko don't spoiled him to much lumalaki yang bata na yan di ko maintindihan ang ugali."

"Kanino pa yan nagmana syempre sayo. Ngayon ka lang naman di naging sakit sa ulo ng mommy." Natatawang sabi nito. Mommy na'rin ang tawag niya kay mommy yun kasi ang gustong itawag sa kanya ni nikko. Dinaluhan nya ngayon si troy para i'comfort.

Pinagmasdan ko sila na mag usap. Walang ano-ano ay tumawa na ang bata. Hyst. Di ko alam kung ano na naman ang ginawa niyang pang u'uto para mapagaan ang loob ng bata.

Napabuga ako ng malalim na hininga bago ipagpatuloy ang ginawa.

"Dad, I saw a man who have a same color of my eyes." Dinig kong pag kwento ni troy.

Lumingon sakin si nikko. Tiningnan ako nito nang nagtatanong. Umiwas ako ng tingin dito. Ayaw kong pag usapan sa harap ng bata ang tungkol sa kanya. Maybe this is not a right time to talk about him.

"Where did you see him?" he asked troy.

"Here po. He said rin po na he was a best friend of my tito daddy."

Marami pa silang pinag usapan mas pinili ko nalang na wag ng makinig pa.

Hours passed.

Natapos din ako sa mga dapat kong tapusin kaya kahit di muna ako pumasok bukas sa opisina. Kailangan ko rin naman kasing di mawalan ng oras sa mga bata. Pag dating namin sa bahay saktong nakapaghain na ng dinner sila manang.

Tahimik na natapos ang hapunan. Di parin kasi ako pinapansin ng anak ko dahil sa nangyari kanina. Si Nikko naman ay tahimik lang nakamasid sa'ming mag-ina. Si niesha ay maagang natulog dahil sa pagod sa pag laro kaya di na ito nakasabay sa hapunan.

Andito ako ngayon sa garden para magpahangin. Di kasi ako dinadalaw ng antok. Di parin mawala sa isipan ko ang muling pagtatagpo namin kanina. Almost six years kaming di nagkikita pero parang wala paring nagbabago sa nararamdaman kong galit sa kanya. Kung di kahil sa kanya di mawawala ang isa sa dinadala ko. Dahil sa kanila yun ni azy.

Gustohin ko man na lumayo dito ay di maari dahil sa pag-aaral ni troy. Ayaw kong mabigla sya sa mga desisyon na gagawin ko. Dahil alam kong mahirap ma'adopt ang panahon sa pilinas lalo na sa kagaya niyang dito na lumaki. Ayaw ko rin naman maiwan dito si niesha dahil delikado sa kanyang mag travel dahil may sakit ito sa puso. She have a ventricular septal defect or VSD. Para gumaling sya kailangan nyang sumailalim sa Open-heart surgery. With this surgery, a doctor has to cut through the breastbone to operate on the heart directly. Defects that might be treated with open-heart surgery include holes in the heart, valve problems, and narrow arteries. Last year lang sya nakapag under go ng surgery dahil delekado ito sa'kanya dahil sa mahina ang kalusugan.

Naputol ang aking pag-iisip ng may pumatong jacket sa balikat ko.

"Malalim yata iniisip mo." Nikko said then he sit beside me.