0552... : Bende var senden bir yara.
0552... : Zor ama sen sar bir ara.
O bana Kırlangıç dedi ben bana biçtiği altı aylık ömre razı oldum.
Siz hiç en olmayacak adama aşık oldunuz mu? Ben oldum. En kötüsüyse o adamın da beni canını istesem verecek ka...
Kırlangıç: Gittiğin yerlerde güvende misin onu da bilmiyorum!
Kırlangıç: Ben hiçbir şey bilmiyorum Ertuğrul!
Kırlangıç: İyi olduğunu bilmemek kafayı yedirtiyor.
Kırlangıç: Geldiğin de bir daha gitmene izin vermeyeceğim.
Kırlangıç: Bir daha gitme!
Kırlangıç: Bu gidişlerin sesini bile duymama izin vermiyorsa gitme.
Kırlangıç: Beni kendine bu kadar alıştırmışken yokluğunla sınayacaksan gitme Ertuğrul.
Kırlangıç: Çünkü ben bu sınavdan kaldım.
Kırlangıç: Ben senin yokluğunun sınavından hiçbir zaman geçemem.
Kırlangıç: Bir an önce gel Ertuğrul.
Kırlangıç: Ben henüz kafayı yememişken gel.
Ertuğrul'dan
Elinde avucunda canından başka hiçbir şeyi olmayan adamlar tanımıştım. Yıllar gelip geçerken her şeyi olan adamları da görmüştüm.
Yıllarca bu iki derin uçurumun arasında gidip gelmiştim. Nazlı olmasaydı canından başka hiçbir şeyi olmayan adamlardan herhangi biri olacaktım. Nazlı, kimsesizliğimi gizleyen yegane emanetimdi. Ancak aylardır göğümde kanat çırpan bir Kırlangıç vardı. Her başımı kaldırıp o Kırlangıç'ın uçuşunu izlesem içimde bir yerlerde her şeye sahip olan bir adamın adım seslerini işitirdim.
Kırlangıç, göğüme bir sabah ansızın misafir gelen yabancıydı. Aylarca varlığını dört bir yanıma ince ince işlemişti. Engel olmaya gücüm yetemeyecek kadar güzelliğine kanmıştım. Güzelliği yüzünde değildi, ruhundaydı.
