0552... : Bende var senden bir yara.
0552... : Zor ama sen sar bir ara.
O bana Kırlangıç dedi ben bana biçtiği altı aylık ömre razı oldum.
Siz hiç en olmayacak adama aşık oldunuz mu? Ben oldum. En kötüsüyse o adamın da beni canını istesem verecek ka...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Kırlangıçlar ölür Nazlı. Ama benim Kırlangıç'ımın sonsuz bir ömrü var."
-Ertuğrul Demirer
🕊
12 gün geçmişti. Saatleri sayamayacak kadar kafam dolu olsa da günleri bir cellat gibi acımasızca sayarak güne başlıyordum.
İlk günkü kadar kötü olmasam da ona yazmadan, sesini duymadan geçen her an artık dayanılmaz bir boyuta geliyordu. Ancak gözümün önünden bir türlü gitmeyen o lanet sahneyi de unutmuş değildim.
Resmen adamın hayatında biri varmış!
Ben de aptal gibi beni sevsin diye çiçekler, böcekler alıyorum hey Allah'ım ya!
Tamam aşık olunca sevince falan insanların aptallaşacağını duymuştum ancak ben aptallığı da aşarak tek hücreli bir beyinsiz gibi davranmış adama hayatında birinin olup olmadığını bile sormamıştım. Ah aptal kafam!
Hadi adam soğuk, hadi adamın yanında bir güne bir gün genç bir kadın değil yaşlı bir teyze bile görmediğimden aklıma sevdiği biri olacağı gelmemişti. Ama o kadar seviyorum diye yazarken de mi aklıma acaba bir sevdiği olup olmayacağı gelmemişti?
Tüm bunlar bir kenara tek aptal da ben olamazdım! Ben bu adam sordum dedim sevgi senin için nedir diye. Bana verilen cevap apaçık sevgiye inanmayan bir adamın sözleriydi.
"Madem sevgi ucuz ne diye gidip elin kadınını seviyorsun?" Sinirle homurdanarak duran otobüsten dışarı baktım. Benim ineceğim durağa geldiğimizi anladığımda hızla yerimden kalkarak araçtan indim.
"Hem." Bir an duraksayarak durağın parlayan camlarından yansımama baktım. "Hem ben o kadından daha güzelim."
"Kendi kendine konuşma adetin olduğunu bilmiyordum." Ansızın kulağımın dibinde yükselen sesle irkilerek geriye doğru sendeledim. Kollarıma sarılan parmaklar beni sıkıca tutmasa gerisin geriye yeri boylacağımdan emindim.
Henüz kendimi toparlayamamışken duyduğum kıkırtıyla kaşlarımı çatarak gülümsemenin sahibine döndüm. "Kuzum sen iyice korkak olmuşsun."
"Korkak mı? Allah aşkına Didem kulağımın dibinde bas bas bağırırken korkmam yerinde bir durum değil mi?"
"Bağırmadım sadece dalgın görünüyordun ben de kendine gelmen için sesimi bir tık yükselterek konuştum. Hem soruma cevap vermedin." Bir yandan konuşup bir yandan koluma girip beni de kendiyle beraber sürükleyen kıza göz ucuyla baktım.
