Meeting My Ex As My Professor [COMPLETED]

Chapter 18

If only it's possible for visible smokes to come out from Leila's ear, there would be. Kitang kita ko ang galit sa mukha nito nang marinig ang sinabi ni Sandy. "You bitch!"

"You're the bitch! Nananahimik kami dito—-." Hindi na natapos pa ni Sandy ang sasabihin nya nang bigla bigla syang sampalin ni Leila.

Nagmadali akong lumapit kay Sandy at inalalayan sya pero pinigil nya ako. Maya maya pa ay lumapit sya kay Leila at sinampal nya ito pabalik.

"Sandy, tama na." Lumapit ako sa kanila at hinawakan sa braso si Sandy. Nagulat naman ako nang bigla akong hatakin ni Leila. Mabilis at malakas nya akong sinampal sa mukha.

"This is all your fault you bitch! Palagi kang umeepal sa buhay ko! Axel's mine! He's already mine, bakit bumalik ka pa!" Ilang saglit pa ay nagulat ako nang hatakin ni Leila ang buhok ko. "You don't even look pretty! You bitch!"

Nakita ko si Sandy na sinubukan pa akong hatakin papalayo kay Leila. Pero agad syang pinigilan ng mga kasama nito.

Naiiyak ako, hindi ko magawang lumaban. Sinubukan kong tanggalin ang kamay ni Leila sa buhok ko but I don't see any use of it. Tumulong pa ang ibang kasama niya sa pagsabunot sa akin.

Ang sakit.

Hanggang sa may tumulak sa akin dahilan para mapasalampak ako sa sahig.

Naramdaman ko ang pagtulo ng kung ano mula sa ilong ko kaya agad ko itong pinahiran. Mga dugo.

Hindi pa sila nasiyahan at talagang pinagpatuloy pa ang mga ginagawa nila. Nag-bblur na ang paningin ko, sobrang sakit ng ng ulo ko at nararamdaman ko parin ang pagtulo ng mga dugo mula sa ilong ko.

Lapitin talaga ako ng gulo at away. Parang kailan lang ng may mangaway sa akin sa university at pinagtutulungan ako. I swear, hindi ko ginusto to. As much as possible umiiwas ako sa mga ganitong mga bagay.

Hindi ko na maintindihan ang mga pinagsisigaw sa akin ni Leila.

Hanggang sa mawalan na akong makita kundi dilim at maramdaman ang pagbagsak ng katawan ko sa sahig.

Ang sakit ng buong katawan ko, ang hapdi pa ng braso ko. Bahagya kong ginalaw ang braso ko at nagmulat ng mga mata.

Tatlong tao ang nakatingin sa akin. Si Neeon, si Calix at si Sandy na may band aid pa sa pisngi.

"Naya!" Naiiyak na tawag sa akin ni Sandy at agad na niyakap ako pagkaupong pagkaupo ko. "Buti nalang at nagising ka na!"

Lumayo sya at ininspect ang mga katawan ko. "Tignan mo! Tignan mo! Nagkagasgas ka pa dahil sa kanila! Tapos yan! Yan! Yang ilong mo, nagdugo!"

Nakita ko ang pagtulo ng luha ni Sandy. Sigurado ako na sa haba ng pagkakaibigan naming dalawa sobrang dalang na nakita ko syang umiiyak.

Hindi ko mapigilang mahawa sa kanya. Mabilis kong pinahiran ang luha ko. "Sorry, Sandy. Nadamay ka pa sa gulo."

Muli akong niyakap ni Sandy at umiyak.

"Sorry, Sandy!" Patuloy ako sa pagpahid ng mga luha ko. Ilang sandali lang naman ay humiwalay na sya sa pagkakayakap sa akin.

Inikot ko ang paningin ko sa paligid. Mukhang nasa hospital pa ata ako. Huli kong natatandaan ay nawalan ako ng malay sa pinag gagagawa nila Leila sa akin.

Naramdaman ko ang paghawak ni Calix sa kamay ko.

"Hindi naman ikaw ang may kasalanan! Yung mga babaeng yun, sila ang may kasalanan. Lalo na yung Leila na yan!" Nilingon ni Sandy si Calix. "Diba kilala mo yun? Patay na patay sayo yung babaeng yon, yan tuloy si Naya ang gustong patayin!" Pasigaw na sabi ni Sandy kaya naman pinigilan na siya ni Neeon.