The Forced Marriage

Chapter Twenty Seven

Keoni's pov

"You said what!?" Halos mabasag naman ang eardrum ko dahil sa laki ng bunganga nitong si Xariah.

"I told her yes. I'll wait for her." Pag uulit ko ng sinabi ko sa kaniya kanina. Andito kami sa night harbour. Kakatapos lang kasi ng exams kaya naisipan naming mag unwind muna sakto namang andito si monggoloid na Xariah.

"Ikagagalit niyo ba kapag sinapak ko 'to?" She said and glares at me.

"No, go ahead. Beat her, she deserves it." Pag sang ayon naman agad ni Mon kaya napatingin ako sa kaniya.

"Ayy wow ha, kung maka agree parang wala tayong pinag samahan. Tsaka hello, it's your sister." Nakasimangot kong turan kay Mon.

"I don't care if she's my sister. Wala siyang karapatan na paasahin at saktan ka. Bakit ba kasi ang tigas ng ulo mo, I told you dozen times before. STOP LOVING HER BECAUSE SHE CAN'T LOVE YOU BACK!" Irita nitong tugon.

Gulat kaming napatingin kay Monique na namumula na ang mata na parang any minute ay iiyak na siya.

Hindi ko alam kung saan nanggaling ang galit niya pero isa lang ang natitiyak ko, may pinag dadaanan siya.

"Are you okay?" Tanong ni Yves at hinaplos haplos ang likod ni Mon para pakalmahin ito.

Tumango tango naman siya bago napahilamos ng kamay sa muka.

"I'm fine...I'm just...ahm.." She stopped and took a deep breath. "I'm sorry Keoni, I didn't mean to be harsh."

"It's okay. Wag mo na isipin yun. Are you really fine though? Tell us what's wrong?" Marahan kong saad at lumapit sa kaniya para iside hug siya.

"Nothing is wrong. Stressed lang siguro ako sa exams. Pwede na ba akong umunang umuwi? My head hurts, I want to rest." Sagot niya at bahagya akong nginitian.

Tiningnan ko siya saglit bago tumango tango sa kaniya.

"Maybe we should all go home, masyado ng malalim ang gabi. Baka hinahanap na din ako ni Miss Cleomonte." Saad ni Yves at ngumiti kay Monique. I heard Mon muttered thank you to Yves before looking at me and hugging me.

"Please don't be so selfless, you don't deserve to be hurt Keoni. Let go." Mon said before pulling away from the hug and hugging Xariah.

Nag paalam na kami sa isa't isa kahit na gusto ko pa sanang mag paiwan para mag patuloy sa pag inom.

Nag sabay si Mon at si Yves dahil si Mon daw ang mag hahatid kay Yves pauwi. Mag kasabay naman kami ni Xariah na kanina pang walang imik simula ng makalabas kami ng bar.

"Ayos ka lang?" Tanong ko at marahang tinapik sa balikat. Para naman siyang nagulat sa pag tapik ko at tarantang napatingin sa akin.

"Shoot...I'm sorry, I spaced out. Are you saying something?"

"Yeah. I was asking kung ayos ka lang. Kanina ka pa kasing tahimik eh, nakakapanibago." Sagot ko.

"Oh yeah, I'm fine. May iniisip lang. Ikaw ba? Ayos ka lang?" Balik tanong niya. Tumango naman ako sa kaniya.

"Syempre ayos lang. Ako kaya si Keoni the great!" I said and forced a smile at her.

Napataas naman ang kilay niya. "Yeah, Keoni the great....the great pretender."

Nawala ang peke kong ngiti sa labi at nag iwas ng tingin sa kaniya.

"Ingat sa pag uwi Xariah, wag kana tumakas ulit sa inyo. Ikapapahamak mo yan." Walang lingon lingon kong turan sa kaniya at akmang mag lalakad papalayo ng hawakan niya ang braso ko.