His Promises

CHAPTER 3

"This is work, Saavedra and you know that you're out of it. Bakit mo pa ba kasi sinama yang mayabang mong asawa, Rheiniel?"

"What did you say?" Pinigilan ko ang mga braso ni Hilton nang akma niyang aabutin si Ricci.

"Tumigil na nga kayo. Bakit ba laging mainit ang ulo niyo sa isa't isa?"

"Your husband is annoying. This is work. He should not be here. Talaga bang sa lahat ng lakad mo ay dapat nandiyan yan?"

"Shut your fucking mouth. She's my wife and you have no right to question my decisions"

"Hilton, Ricci. Tama na" nilakasan ko na ang boses ko para matinag naman sila.

"Let's go babe. Don't listen to him"

He held my hand as we walked inside the hotel. Bahagya akong tumingala para silipin ang mukha niya habang nasa elevator kami, nakakunot pa rin ang noo niya at umiigting ang panga niya na mukhang inis pa kay Ricci.

Hindi ko talaga maintindihan ang kaibigan ko kung bakit siya nagkakaganun. Paulit ulit ko ng pinaliwanag sa kaniya na mabait ang asawa ko pero lagi niya pa ring pinapakita kung gaano niya kaayaw si Hilton.

Kung hindi niya kayang tanggapin ang asawa ko ay handa ko naman siyang kalimutan bilang kaibigan. Hilton doesn't deserve the treatment, he received from Ricci.

Maybe this is really what love is, you get hurt too when you see someone's hating the person that you love the most. I almost cursed myself before whenever I hurted Hilton through my actions when he didn't do anything but what's the best for me.

"I'm sorry about that, wife. I know... Ricci is still your friend and you were torn between us" I locked the door of our room before turn my gaze at him.

"I wasn't torn. Ofcourse I'm on my husband's side. Ayoko lang talaga na mag away kayo kasi kaibigan ko yun at asawa kita. Dapat maging mag kaibigan din kayo"

"Come on. You're talking some impossible things. That'll never happen"

"See? Kaya ka nasasabihan ng mayabang" naupo ako sa kama at tinanggal ang tsinelas para mahiga.

"So you agreed with that?" Tinawanan ko siya habang pinagtataasan niya naman ako ng kilay.

Ilang oras ang ginugol namin sa pagchi chismisan. That's one of the most charming thing about him, he maybe sometimes look like a stoic but when you get close to him he's really such a good conversationalist.

I, sometimes prefer not to talk and just listen to him with his rich american accent. Until I fell asleep with my head on his chest and his arms around me. His hand's stroking my hair gently that made me so sleepy.

Natagpuan ko ang sarili kong nakaupo sa may malaking bato sa likuran ng bahay namin. Nakapatong ang baba ko sa may tuhod ko at malalim ang iniisip. Masaya naman na kami. Sinagot ko na siya at nakita ko sa mga mata niya nung araw na yun na totoong masaya siya.

Pero hindi ko mapigilang hindi malungkot sa nalaman ko. Alam kong hindi ko ito dapat na maramdaman pero nai-insecure ako. Bakit parang hindi sapat na si Hilton lang yung may gusto saakin?

Gusto ko na gusto din ako ng pamilya niya at matuwa din sila kapag nalaman nilang ako ang bagong girlfriend ng anak nila. Matutuwa kaya sila? Or is that too much to ask?

Hindi pa nga ako sigurado na si Hilton na ang makakatuluyan ko tapos nag a-assumera na ako dito. Napabuntong hininga ako habang nag fa-flashback na naman saakin yung nangyari kanina.

"Alex is not here, Rupert. He left an hour ago with his foreman and construction workers" isang babaeng sopistikada at mukhang sosyalin ang sumalubong saamin sa may quarters nina Hilton. May sadya daw si sir Malate kay Hilton at bibisitahin niya din ang asawa niya tapos isinama kami nina Rebecca at Tricia. Nakamasid lamang kami sa nangyayari.