M.A series #11 Princess Furukawa

CHAPTER 15

Clark hurriedly walked to Princess when he saw she's about to sit on her bed.

"Uy ano ka ba? Kaya ko naman gumalaw-galaw no!" Sabi ko kay Clark matapos niya kong alalayan umupo.

"Nahhh masakit pa din ang katawan mo diba? So hayaan mo lang akong asikasuhin ka." Nakangiting sabi ng binata. It's Saturday and Princess was absent for two days on her company, hindi ito pumasok sa trabaho dahil nilagnat ang dalaga hanggang kahapon. And he feel sorry about that, Princess really need a bed rest. "Teka saan ka ba pupunta?"

Sinuot ko ang tsinelas ko dito sa kuwarto, I want to pee at ito na naman si Clark na aligaga na naman sa akin kapag kumikilos ako. Ganito na siya simula ng makauwi kami mula sa ospital. "Im going to pee, baka samahan mo pa ako." Nakataas ang kilay na sabi ko sa kanya.

"'Why not? Come on bubuhatin kita hanggang banyo." At walang paalam na binuhat nga ni Clark ang dalaga ng walang kahirap-hirap. It's very easy for him to carry her.

"You should stop doing this, kaya ko naman gumalaw at maglakad." Nakasimangot na sabi ko sa kanya paglabas ko ng banyo at makita ko siyang nakatayo doon at hinihintay ako.

"I want it, beside ako ang may kasalanan kung bakit ka nagka-ganyan." At tsaka binuhat ulit ng binata si Princess pero pinaupo niya naman ito sa upuan. Mayroon kaseng pang-dalawahan na lamesa sa loob ng kuwarto nito. "I prepared a lunch for you, kumain ka na para makainom ka ng gamot."

I saw two different dishes on the table, one is pork adobo and the other one is tortang talong. "Ayoko ng talong Clarky boy, hindi ako masyado kumakain ng gulay."

Naupo si Clark sa harapan ni Princess at tiningnan ito. "What did you called me?"

"Clarky boy.." nakangiting ulit ko naman.

"Tsk, I'm not a boy anymore Princess." Nilagyan ni Clark ng kanin ang plato ng dalaga pati na din ng ulam. "Ako ang nagluto niyan kaya kumain ka na."

"Pero hindi nga ko kumakain ng talong, I'm not into veggies Clarky."

"Good for the health ang gulay Princess kaya kumain ka na."

"Made-deads ka din naman so dapat yung masasarap lang ang kanin mo diba." Pagdadahilan ko naman at tsaka nag-umpisang kumain. Masarap ang adobo, may pagka-matamis at maasim ang lasa at hindi ako sigurado kung lemon ba o calamansi ang nilagay ni Clark.

"Stop saying that, kainin mo yang talong." Ani ni Clark.

"Ayoko nga nito tsaka ibang talong ang gusto ko, pero parang hindi nga yata talong yon eh. Parang yung nakita kong tanim sa Paraiso yung upo." Natatawa kong sabi, pero nawala ang ngiti ko ng makita ko ang pagsalubong ng kilay ni Clark. Na-gets niya agad?

"Don't start Princess, kumain ka na diyan I know what your saying." Tumayo na ang binata at kumuha ng tubig mula sa mini fridge na naroon din sa loob. Napaka-pilya talaga ng dalaga at kahit may sakit na nagagawa pang mang-inis at mangulit. Noong isang araw lang siya nakapasok dito pero kabisado niya na kung saan nakalagay ang mga gamit sa loob ng kuwarto. At kung madaldal si Princess kausap ay siya namang linis nito sa paligid at ngayon lang talaga siya nakakita ng taong araw-araw pinapapalitan ang bedsheet.

   "Tumatawag ang mga kuya mo sayo Princess hindi ka daw sumasagot at nagrereply man lang." Sabi ni Clark ng maabutan niyang nanonood ang dalaga sa kuwarto nito. Buti nga hindi nagtataka ang mga helper dito sa bahay kung bakit siya ang nag-aasikaso ngayon kay Princess. Ang alam kase ng mga ito ay sa trabaho lang niya aasikasuhin ang dalaga at hindi na dito pagdating sa bahay. Kaya sinisiguro niya din muna na walang ibang tao ang nasa labas kapag papasok siya dito.

"Tinawagan ko na si kuya Bullet, at nagsabi na din ako na okay lang ako at sa monday na ko papasok sa office."

"Buti naman, alam kong nag-aalala sila sayo dahil hindi mo daw sila nirereplayan." Naupo si Clark sa upuan, katatapos niya lang maligo at sinilip niya muna si Princess kung gising pa ba ito o tulog na.

"Dito ka matutulog?" Tanong ko sa kanya, simula kase ng lumabas kami ng ospital ay doon na siya sa kabilang kuwarto natutulog tapos sasabihan niya ko na tawagan ko daw siya kahit anong oras para gisingin kung may kailangan daw ako. Eh samantalang puwede naman siya dito sa kuwarto ko.

"No, kaya matulog ka na. Kailangan mo ng pahinga. It's getting late."

"Dito ka na lang matulog, please?" Pakiusap ko naman.

"I can't sleep here anymore and I don't want to beside kapag nalaman ito ng mga kuya mo malalagot talaga tayo pareho."

"Why not? Tsaka sabi mo kay doc Abby hindi ka naman natatakot sa kanila diba?"

"Hindi nga pero ikaw ang inaalala ko." Paliwanag ng binata, his friend Marcus called him at nakikipagkita ito sa kanya at gusto daw siyang makausap.

Pinatay ko ang tv at inayos ang kumot at unan ko sa kama. "Why it feels like you feel sorry after what happened to us? I knew we bought enjoyed it and I never regret gaving myself to you. Kaya bakit ganyan ka umasta ngayon?"

Unti-unting naglakad papunta si Clark sa kinaroroonan ni Princess at naupo sa tabi nito.

"Hindi ako nagsisisi dahil sa nangyari sa atin at hindi ko yon pagsisisihan Princess kaya wag kang mag-isip ng ganyan." Paliwanag ni Clark.

"Then bakit ayaw mo ditong matulog? I want you to sleep here, and that's an order Clarky boy."

Clarky boy? Really? Again? "I don't want to sleep here Princess because the more I stay near you the more I want to grab you and kissed you hard."

Napatda at nang-laki ang mata ng dalaga dahil sa narinig lalo pa at magkaharap sila ngayon ni Clark.

"Clarky.." nagulat ako, masyado naman siyang straight to the point.

Unti-unting lumapit ang binata kay Princess. "The doctor said you need to rest, that's why I'm doing this."

"P-pero kung halik lang puwede naman yon ah!"

Doon na natawa ang binata, bakit ba parang batang hindi pinagbigyan si Princess sa gusto nito? "Pero hindi lang halik ang gusto ko, at alam kong alam mo yon."

"Zayne.." napayuko ako, yung Clark niyo nagiging mahalay na!

"I can't help it, iniisip ko pa din yung nangyari sa ating dalawa kaya please hayaan mo akong matulog sa kabilang kuwarto at hindi dito katabi ka."