Mówiłam ci już kiedyś, że cie kocham? - AppleDash

Rodział 10. Powrót do codzienności (chyba)

Perspektywa Applejack

- No i bardzo mnie to cieszy, słońce ty moje.
Pogłaskała mnie po policzku.

- Dzisiaj nie mam za dużo czasu, bo jeszcze muszę ogarnąć na farmie. Tak więc zostawię ci notatki, i nie zapominaj, że jutro mamy ostatnie zdjęcia.

- Co dzisiaj mamy za dzień?
Położyła dłoń na czole i zmarszczyła czoło.

- Czwartek.

- Straciłam rachubę czasu, wiesz jak jest...
Zaśmiała się nerwowo.

- Dobra, na mnie już czas.
Wstałam z łóżka.

- Chodź odprowadzę cie...
Wstała zaraz za mną.

Zeszłyśmy po schodach, i znalazłyśmy się w przed pokoju.

- Nie nie słoneczko, ty zostajesz w domu, nie będziesz mi sama wracać wieczorem.
Chwyciłam dziewczynę za dłoń.

- Ale...
Już miała mówić kiedy położyłam jej palec na ustach.

- Cii...

Wzięłam palec z ust dziewczyny, otworzyłam drzwi frontowe, i stanęłam przy nich, a Rainbow stała obok obrażona.

- Może chociaż jakieś wynagrodzenie, za to że nie mogę iść?
Uśmiechnęła się lekko do mnie, mówiąc zachrypniętym głosem.

Mając buty kowbojskie, które były nieco wyższe, w końcu byłam wzrostu Dash, bo Tak normalnie dosięgam jej do nosa, mniej więcej, pocałowałam ją w czoło, a ta objęła mnie w talii.

- Dash... Nie dzisiaj...
Zaśmiałam się.

- No weeeź, będę ci mogła pomóc na tej farmie, w sobotę.

- Mhh... niech ci już będzie...
Odpuściłam.

Gitarzystka mnie puściła by zamknąć drzwi, zamknęła je na klucz.

- To żebyś nie uciekła...
Zaczęła się śmiać.

- Przecież ci nie ucieknę.
Zdjęłam buty. I znowu byłam niższa od Rainbow, lecz tak jak mówiłam, nie dużo niższa, może 5cm?
Dziewczyna wzięła mnie na ręce, a ja chwyciłam się jej karku. Weszła ze mną po schodach, i położyła mnie na łóżku, po czym zawisła nade mną, po czym spojrzała mi w oczy. Położyłam jedną dłoń na jej policzku, Dash wpiła się w moje usta, chyba z utęsknieniem. Nie chciała się oderwać, lecz musiała, bo biednej tchu brakło, poczułam jak po tym się uspokoiła, westchnęła, po czym wtuliła się w moje ramie, a ja położyłam dłonie na jej plecach, głaskałam ją po plecach. Dziewczyna wstała, i spojrzała na mnie, po czym wyciągnęła do mnie dłoń, chwyciłam dłoń Gitarzystki, a ta z całej siły pomogła mi wstać, ale to jakim kosztem, poleciałam na Dash, a ta na podłogę. Spojrzałam na nią, a ta wyglądała na przerażona.

- Co jest?
Zapytałam zaniepokojona, pomagając jej wstać.

- Ostatnio mam takie, flashbacki? Z tego jak mnie pobili, jakieś rzeczy mi się kojarzą z tym, i w ogóle...

- Może powinnaś pójść do jakiegoś lekarza, czy psychiatry?
Dziewczyna wstała, i spojrzała na mnie ponownie.

- Ja... Nie wiem, boje się wychodzić z domu, boje się być sama w domu, to takie stresujące...

Przytuliłam mocno do siebie dziewczynę. Moja biedna Dashie...

—————————————————————————
Hej, wiem ze nie za długi rodzial, ale nie bijcie mnie, później będzie dłuższy hehe