@morning...
@morning...
ពន្លឺព្រះអាទិត្យ រះជះ ចាំងតាមបង្អួច បង្ហាញឲ្យឃើញប្ដីប្រពន្ធមួយគូរ គេងអោបគ្នាស្អិតរមួត សឹងតែរលាយខ្លួនចូលគ្នា។
" ហ្ហឹម~ " ថេយ៉ុងក្រហឹមដើមក បម្រាស់ខ្លួនតិចៗ តែក៏មានអារម្មណ៍ថាធ្ងន់ដូចជាមានថ្មដ៏ធំមួយសង្កត់លើប្រាណ។
" ជុងហ្គុក.. ហេតុអីមកគេងទីនេះ ក្រែងលោកនិង ណាហ្វី.... " និយាយបានប៉ុន្នឹងក៏ឈប់សម្លឹងមើលទៅដៃមាំ ដែលអោនរិតរាងកាយរបស់ខ្លួនទាំងមិនយល់ អារម្មណ៍រំភើបមិនដឹងមកពីគន្លាត់ណាខ្លះទេ នៅពេលដែលដឹងថាជុងហ្គុកនៅជាមួយខ្លួន មិនបានទៅធ្វើរឿងនោះជាមួយ ណាហ្វី ។
" អឹម! " រាងក្រាស់ ក្រហឹមដើមក ថែមទាំងបន្តឹងដៃអោនរឹតកាយតូចរបស់ប្រពន្ធ ខណៈដែលភ្នែកបិតនៅឡើយ។ ពេលនាយគេងលក់ពិតជាគួរឲ្យស្រឡាញ់ខ្លាំងណាស់ អត់មិនបានរាងតូចក៏លើកដៃទៅទាញថ្ពាល់នាយលេងស្រាលៗទាំងញញឹម ញញែម។
" អុស៎ " ថេយ៉ុងភ្ញាក់បន្តិចនៅពេលដែលនាយលើកដៃមកចាប់ដៃខ្លួន ជុងហ្គុកបើកភ្នែកឡើងសម្លឹងមើលមុខរាងតូច ខណៈដែលគេក៏ចាប់ផ្តើមអៀនមុខក្រហមងាំងទាំងព្រឹក នេះតើនាយភ្ញាក់ពីពេលណា? ព្រះអើយ អៀនណាស់ ដែលគេចាប់បានខ្លួនអញ្ចឹង ។
" ចង់ថើបយើងទេ យើងឲ្យថើប " នាយនិយាយទាំងហុចថ្ពាល់ម្ខាងទៅឲ្យរាងតូច។
" ឆ្កួត~ អ្ន- អ្នកណាចង់ថើបលោកឯងនោះ " គេនិយាយទាំងងាក់មុខចេញ អៀនសឹងតែជ្រែកចូលទៅក្នុងពូក។
" ឃើញឯងញញឹម ស្មានតែឯងលង់ សម្រស់ស្រស់សង្ហារ របស់យើងតើ "
" ជឿជាក់ជ្រុល ឆឹស លែងខ្ញុំ ខ្ញុំត្រូវងូតទឹក "
" ល្អណាស់ ងូតជាមួយគ្នាតែម្តងទៅ " ជុងហ្គុកងើបហើយចាប់លីរាងតូចដើរទៅបន្ទប់ទឹក ចំជាដៃរហាស់ពិតមែន។
" អាយយ៎ ដាក់ខ្ញុំចុះ ខ្ញុំអត់ងូតទឹកជាមួយលោកឯងទេ មនុស្សឈ្លៀតអោកាស់ លែងខ្ញុំ " ស្រប់និងការនិយាយ រាងតូចលើកដៃគួរខ្នងនាយ «ឌឹបៗ » តែជុងហ្គុកដូចជាគ្មានប្រតិកម្ម អ្វីសោះ មិនចេះឈឺទេឬយ៉ាងម៉េច?
" ដៃតូចៗ~ កម្លាំងដូចស្រមោច មកវាយប្ដី~ ប្ដីម៉េចនិងឈឺ ប្រពន្ធសម្លាញ់ "
" ខ្នង់លោកជាថ្មមែនទេ បានជាវាយឈឺតែដៃខ្ញុំចឹង? "
" បើឈឺដៃក៏ឈប់វាយទៅ " នាយដាក់ឲ្យថេយ៉ុងអង្គុយនៅលើឡាំប៊ូលាងដៃ ហើយក៏ចាប់ដោះសំលៀកបំពាក់នៅលើដងខ្លួនរបស់ថេយ៉ុងចេញអស់ ម្ចាស់សាមីខ្លួនបានត្រឹម តែអៀន ដែលស្រាតនៅចំពោះមុខគេអញ្ចឹង ធ្វើម៉េច ប្រកែកឈ្នះបានត្រឹមតែស្រប់តាម។ ពួកគេទាំងពីចំណាយពេលងូតទឹកជាមួយគ្នា ដោយជុងហ្គុកជាអ្នកងូតទឹកឲ្យប្រពន្ធក្មេង ហើយក៏លើកបីប្រពន្ធចេញមកវិញទាំងពាក្យអាវឃ្លុំដូចគ្នា។
" អង្គុយទៅយើងជូតសក់ឲ្យ "
" ខ្ញុំថា ខ្ញុំធ្វើវាខ្លួនឯងវិញ "
" អង្គុយទៅកុំចចេស " ឈប់ប្រកែករាងតូចដាក់ខ្លួនអង្គុយនៅខាងមុខទូរសំអាង ជុងហ្គុកកាន់កូន កន្សែងមកជូតសក់ឲ្យគេថ្នមៗយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់បំផុត ធ្វើឲ្យថេហ្យុងដែលមើលកែវវិការ នាយតាមកញ្ចក់ញញឹមឡើងដោយពុំអាចហាមបាន គេកំពុងតែធ្លាក់ខ្លួនចូលអន្លង់ស្នេង៍នាយ ជ្រៅទៅៗ ហើយ តើអាចដក់ខ្លួនបានទេបើដល់វាលា?
" នេះស្ងួតហើយ រៀបចំខ្លួន ទៅក្រុមហ៊ុនជាមួយយើង "
" ខ្ញុំអត់ទៅទេ មិនដឹងជាទៅធ្វើអីផង ទៅអង្គុយតែមើលមុខលោក ធុញសឹងស្លាប់ "
" ជំទាស់? "
" ទៅ~ ទៅក៏បាន " ថាហើយគេក៏ដើរតម្រង់ទៅបន្ទប់ដាក់សម្លៀកបំពាក់។
" ហឹសៗ~ " ជុងហ្គុកសើច រហឹស ដាក់ខ្លួនអង្គុយលើគ្រែចាំប្រពន្ធ ដើម្បីឲ្យគេតៀបចំខ្លួនឲ្យនាយនោះអី><។
" ថ្នាំ ស្អីនេះ? " គេចាប់កំប៉ុងថ្នាំដែលនៅលើទូ ក្រែ គ្រែយកមកមើលទាំងចង ចិញ្ចើមចូលគ្នា។
" ថ្នាំពន្យាកំណើត " នាយគាំងស្តូកនិយាយអ្វីលែងចេញ នេះគេស្អប់ខ្លួនដល់ថ្នាក់លេបថ្នាំពន្យាកំណើរផងឬ ខ្លាចមានកូនជាមួយគេដល់ថ្នាក់ហ្នឹងផងហេស៎? បេះដូងចាប់ផ្តើមលោត កន្ត្រាក់ ខុសចង្វាក់ សែនឈឺខ្លោចផ្សារ ដៃញ័រ ទទ្រើកក្តាប់កាន់កំពុងថ្នាំយ៉ាងសែន ខណៈដែលកែវភ្នែកឡើងក្រហម ស្ទើរស្រកទឹកភ្នែក។ ( ខឹងផង អន់ចិត្តផង )
" ជុងហ្គុក លោកនៅអង្គុយធ្វើអី មិនរៀបចំខ្លួន ទៅធ្វើការទេឬ? " ថេហ្យុងដែរដើរចេញមកពីបន្ទប់ដាក់សម្រៀកបំពាក់ក៏និយាយឡើង។ នាយមិនឆ្លើយតប ផ្ទុយទៅវិញ នាយបែរជាក្រោកឈរពេញកម្ពស់ដើរតម្រង់ទៅរករាងតូច ។
" នេះជាស្អី? " ស្រប់និងសំណួរ ជុងហ្គុកក៏លើកថ្នាំពន្យាកំណើតដែលនៅក្នុងដៃបង្ហាញ់ថេហ្យុង ធ្វើឲ្យគេចាប់ផ្តើមភ័យខ្លួនលេបទឹកមាត់មួយក្អឹក ព្រះអើយ
គេយកវាចេញមកយប់មិញតែភ្លេច លាក់ទុកវិញឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ពេលនេះចប់មិនខាន់ទេ។
" លោក... "
" យើងសួរថា នេះជាស្អី.. " ម្តងនេះនាយស្រែកឡើងទាំងកំហឹងធ្វើឲ្យថេហ្យុងភ្ញាក់ក្រយេញខ្លួនដោយការភ័យខ្លាច។
" នេះឯងស្អប់យើង ដល់ថ្នាក់ខ្លាចមានកូនជាមួយើងផងហេស៎? ឯងលេបវាទាំងដែលឯងជាប្រុសនិងហេស៎ គីម ថេយ៉ុន ចាប់ឆ្លើយមក " ជុងហ្គុកលើកដៃអង្រួនស្មារថេហ្យុងខ្លាំងៗ តាមចិត្តដែលកំពុងខឹង កំហឹងក្នុងខ្លួននាយពេលនេះវាក្ដៅដូចភ្នំភ្លើងរៀបនិងផ្ទុះយ៉ាងអញ្ចឹង។
" ទេ~ ហ្ហឺរៗ~ ខ្ញុំមិនបានស្អប់លោកឡើយ " ថេហ្យុងក្រវីក្បាលតិចៗ បញ្ជាក់ថាគេមិនបានស្អប់ខ្ពើមនាយឡើយ។
" ហេតុអីឯងលេបវា? លេបវាធ្វើអី? ឯងគិតថាឯងអាចមានកូនបានទាំងដែលឯងជាមនុស្សប្រុសនិងឬ? "
« ផឹប / ប្រាវ » ជុងហ្គុករុញកាយតូចរបស់ថេហ្យុងទៅលើពូក ហើយក្រវែង កំពុងថ្នាំចោល ចំណែងថេហ្យុងវិញ យំឡើងដង្ហក់ស្ទើរតែដក់ដង្ហើមលែងរួច។
" ឯងនិយាយថាមិនបានស្អប់ខ្ពើម! ចុះឯងលេបវាធ្វើស្អី? ខ្លាចមានកូនណាស់~? កុំភ័យអ៏ប្រុសដូចជាឯងគ្មានថ្ងៃមានកូនជាមួយយើងទេ~ ហើយយើងក៏បញ្ចាក់ឲ្យឯងមើលដូចគ្នា " និយាយរួចជុងហ្គុក ក៏ចាប់ហែកអាវដែលនៅលើរាងកាយ របស់រាងតូច ដាច់ខ្ទេចខ្ទី។
" លែងង~ ជុងហ្គុកលែងខ្ញុំទៅ ហ្ហឹកៗ កុំធ្វើបែបហ្នឹងអី "
" ក៏ដើម្បីបញ្ជាកនោះអី ថាប្រុសដូចជាឯងគ្មានថ្ងៃមានកូនបានទេ ហើយយើងក៏មិនយកឯងដូចគ្នា ឯងបំផ្លាញ់ទឹកចិត្តរបស់យើង យើងក៏បំផ្លាញ់ឯងវិញដូចគ្នា គីម ថេហ្យុន " មិនត្រឹមតែនិយាយជុងហ្គុកអោនទៅថើប ញីញួកនៅលើកញ្ចឹងក ថេហ្យុងខ្លាំងៗតាមអារម្មណ៍ខឹងក្រោត ដែលមាននៅពេលនេះ មានអារម្មណ៍ថាខឹងនៅទាំងមិនដឹងមូលហេតុ ហេតុអ្វីគេចាប់បាច់ខឹង? ហេតុអ្វីចាំបាច់អន់ចិត្ត? ក្រែងនាយមិនបានស្រឡាញ់គេផងមិនអញ្ចឹង?
" អាយយ៎! អត់ទេៗ កុំធ្វើបែបហ្នឹងអី~ ឈប់ទៅ ខ្ញ- សុំអង្វរ ហ្ហឺរៗ~ ខ្ញុំសុំទោស ហ្ហឹក~ សុំទោស ហ្ហឹកហ្ហឺរ~~ លែងមានលើកក្រោយទៀតហើយ ហ្ហឺរ~ " រាងតូចពោល ទាំងព្យាយាមប្រមូលកម្លាំងរើបម្រាស់ តែមិនបានផលសោះ ជីវិតគេមិនគួរមកជួបរឿងបែបហ្នឹងសោះ អានិត ជីវិតខ្លួនឯងណាស់។
" ចាំឲ្យច្បាស់ក្នុងខួរឯង ថាយើងស្អប់ឯងខ្លាំងណាស់ គីម ថេហ្យុន យើងស្អប់ឯង " ស្រប់ជាមួយសំដី នាយចាប់សម្រាត ខោរាងតូចចេញ ពេលនេះរាងកាយរបស់ថេហ្យុងគឺ អាក្រាត។ មិនយូរ នាយក៏ចាប់ស៊ូក នាមជាមនុស្សប្រុសរបស់នាយចូលទៅក្នុងចន្លោះតូចចង្អៀតនោះ ដោយគ្មានការថ្នាក់ថ្នមដូចពេលមុនឡើយ ពីមុនទោះនាយចាប់បង្ខំគេក៏នាយថ្នមគេខ្លះដូចគ្នា តែពេលនេះគឺគ្មានទេសម្រាបើពាក្យថាថ្នម។
" អឹក~ " ថេយ៉ុងអួលដល់ចំហរមាត់ ទឹកភ្នែកក៏ហូរឥតដាច់ វាឈឺរកពាក្យមកប្រាប់ពុំបាន ព្រៀបដូចជាមានគេយកកាំបិតមកអា សាច់ខ្លួនទាំងរស់មិនខុស។ ជុងហ្គុកបន្តបំពានលើកាយតូចរហូតដល់ ថេហ្យុងសន្លប់ស្ដឹង បញ្ជូនមេជីវិតជាច្រើនចូលទៅក្នយងរាងកាយរបស់រាងតូច នៅពេលដែលនាយដក់កូនប្រុសចេញមកវិញ ក៏មានឈាមនិងទឹកកាម ជាច្រើនហូរមកលាយឡំគ្នា។
" ធ្វើវាជាមួយគ្នាច្រើនដងហើយ ហេតុអ្វីនៅតែមានឈាម ហើយរួមរិតខ្លាំងម្លេះ " នាយនិយាយឡើងតិចឺសម្លឹងមើលទៅផ្នែកទន់ជ្រាយរបស់ថេហ្យុថឥតដាក់ ហើយក៏មានចម្ងល់ជាច្រើនផ្ទុះឡើងនៅក្នុងខួរដូចគ្នា។
ខ្ពើមដាក់វគ្គគេញ៉ែគ្នាឲ្យអាន🙄
ថ្ងៃនេះសេដតិចៗ ស្អែកអាចនិងសេដខ្លាំងៗ🙄
សូមរង់ចាំភាគបន្ត♥️
#ក្វាង លីននី♒
YOU ARE READING
តំណែងបេះដូង❤️ ( Completely )
Romanceថេហ្យុង: ខ្ញុំត្រឹមជារូបកាយដែលជំនួសកន្លែងមួយពេល ដល់ពេល ខ្ញុំក៏ចាកចេញ ទោះចិត្តស្នេហ៍ខ្ញុំមានឲ្យបងប៉ុណ្ណា ខ្ញុំមិនអាចក្បត់សច្ចៈ ធ្វើមនុស្សអត្មានិយមបន្តក្បែរបងឡើយ អូនស្រឡាញ់បង តែមិនអាចស្រឡាញ់។ Jeon Jungkook × Kim Taehyung
