Hayat Seninle Güzel

10.Bölüm

BÖLÜMDE GEÇEN ŞARKI BEAUTİFUL TO ME (OLLY MURS)...

 - İYİ OKUMALAR-

SIRMA

Banyodan çıktığımda daha iyiydim. Üstümü giyip yatağa oturduğumda öğlen yatağa bıraktığım eşofmanımın cebindeki telefonun yanıp sönen ışığı ilgimi çekti. Uzanıp telefonu elime aldım ve ekran kilidini açtım. Gördüğüm şeyle gözlerim kocaman açıldı. Tamı tamına 22 cevapsız arama ve tamamı Ömerden! Evet, Ömerden. Defalarca aramış beni, defalarca. Biraz sonra o kadar aramanın yanında bir de mesaj olduğunu gördüm, o da Ömerden.

" Söylediğim şeylerin hiç hoş olmadığını biliyorum ve çok çok çok özür diliyorum. Seni kırmak istemezdim ama sabah uyanıp da seni kollarımda bulunca fazlasıyla şaşırmıştım, üstüne bir de Aras gelince...Gerçekten çok üzgünüm."

Bu mesajı okurken neden ağladığımı inanın bilmiyorum. Ömerin beni defalarca aramasına ve özür dilemek istemesine sevindim, hem de çok. Ama yine de ağlıyorum. Başımı yastığa koyduğumda hala ağlıyordum ama bu kez yüzüme burukta olsa bir tebessüm vardı. Gözlerimi kapattığımda bir an önce uyumak istiyordum.

Sabah uyandığımda okula geç kaldığımı anlayıp hızla giyindim ve hemen evden çıktım. Okula vardığımda ilk dersi çoktan kaçırmıştım ve herkes teneffüsteydi. Ömerin sürekli oturduğu banka baktığımda yine orada olduğunu gördüm. Ama bu kez biraz sıkıntılıydı sanki, kitabına pek konsantre olamıyordu. Nedense içimden bir ses bunun sebebinin ben olduğumu söylüyor.

Hemen kantine gidip iki çay aldım ve hemen bahçeye geri döndüm. Aras, Mert ve Ozanın önünden geçtiğimde beni izlediklerini biliyordum. Bu bakışlar altında Ömere doğru giderken en kalın zırhımı giyip savaşa hazırlandım. Benim olacaksın Ömer, içinde kaybolduğum o yeşiller bir tek bana bakacak! Gidip yanına oturduğumda hala başını kitaptan kaldırmamıştı. Biraz sonra yüzünde hafif bir tebessüm oluştu ve gülümseyişi genişlerken kitabı kapatıp tamamen bana döndü.

" Gelmeyeceğini düşünmüştüm." derken benden cevap bekliyordu.

" Bensiz rahat edeceğini düşündüysen eğer üzgünüm ama bu asla olmayacak." dediğimde küçük bir tebessüm etti ve eliyle önüme gelen saçımı arkaya attı.

" Neden bir şey olmamış gibi davranıyorsun Sırma?" dediğinde ne diyeceğimi bilemedim." Neden kırılmamış, kızmamış gibi davranıyorsun?" dediğinde başımı eğmek istedim ama saçımda ki eliyle yüzümü tutup bunu engelledi ve gözlerini gözlerime sabitleyip cevap bekledi.

" Ben, ben kızmadım sana, sadece kırıldım."

" O halde kırgınlığını göster bana, içinde saklama. Ayrıca kızdığından da eminim bunu da saklama. Bunlar senin gibi bir kızı daha fazla yaralar." İlk defa birisi benim söylenen sözlerden yaralanabileceğimden endişe ederken kısa bir an ne diyeceğimi bilemedim. Bu yakınlık dengemi bozdu herhalde.

" Kızdım ama çok değil, birazcık." deyip sustuğumda o tekrar konuştu.

" Ama kırıldın hem de çok." dediğinde sadece başımı sallayıp onayladım onu. Başkası olsa bu kadar olmazdı demedim bu kez.

" Özür dilerim Sırma, çok özür dilerim. Gerçekten aklımdan buna benzer en ufak bir düşünce dahi geçmiyor. Ama o anda gerçekten çok şaşkın ve sinirliydim. Sabah uyanınca seni kollarımda bulmayı ve Arasın gelmesini beklemiyordum. Kime ve neye sinirleneceğimi bilemedim. Ve ben sinirlenince dilimin ayarı kaçar maalesef." dediğinde anlamadığım için kaşlarım çatılmıştı. Gece uyanmamış mıydı?

" Sen gece uyanmadın mı?" diye sorduğumda kaşları havaya kalktı ve başını iki yana salladı.

" Kullandığım ilaçlar yüzünden uykum çok ağır."