RelationSHIT (Maldita The Series #2)

DyOsA 15

DyOsA 15

Clarissa's Speaking;

    Nagmamadali kong sinuot ang aking sapatos at binag na ang aking back pack!

Late na kasi ako sa school at napuyat ako sa kakanood ng 'My Love From the Star' nakakaiyak yung ending promise.

   Anyway mamaya na ang chikahan at nagmamadali talaga ako. Inoff kona ang fuse ko at ni lock kona ang bahay binuksan kona ang gate ni lock na din. Saktong sakto naman na may humintong tricycle saakin at dun na ako sumakay papuntang eskwela.

                               *****

   "Manong Salamat po!" Sabi ko at nagmadaling bumaba sa tricycle. Malapit na kasi mag alas otso at paniguradong male late na ako kahit na di ko huhulaan ang mangyayare mamaya ay sigurado akong mapapagalitan ako.

     "Hep! Hep! Hep! Anong Salamat hija? Magbayad ka! Mahal na ang gasolina Huyy!" Ayyt oo nga pala di ako nagbayad! Shunga ka talaga Self!

   Agad na bumunot ako ng 50 pesos at yun na ang binigay. "Keep the change na lang manong!" Sabi ko at binag na ang aking back pack at binuhat na ang mga iba kong libro at mga paperworks.

   "Sus! Keep the change ehh kulang nga to' ehh!!" Narinig ko pang reklamo ng driver pero di ko na sya pinansin pa at nagmadaling tumakbo papuntang gate. "Shocks! Late na ko!!" Daing ko.

     Sabi nga nila, Run is the most fastest movement of people. Sometimes, this movement will apply when we we're in hurry at yun nga ang aking ginagawa. Ang Tumakbo.

    As I run, My Two Pony Tailed Hair was swaying. Kumbaga nakikisabayan sa hangin sa bawat pagtakbo ko.

      Dahil sa pamamadali ay na bump ako into something solid dahilan para magsikalat ang mga paperworks ko at mga libro. Shocks! Kung minalas nga naman ohh!

    "Pasensya na po! Pasensya na!" Yan ang mga katagang lumalabas sa aking bibig habang ang aking atensyon ay nasa mga paperworks na kasalukuyan kong pinupulot.

     Di ko namalayan, ang nakabangga ko pala ay isang lalaki at tumulong tuloy sa pagpupulot sa mga paperworks na dahilan para mapadali ang pagpulot.

     Tumayo na kaming dalawa ng sabay. Tinignan ko sya sa mata para pasalamatan. "Salamat po atsaka pasensya na din dahil ko nakita ang daanan ko"

    "Hindi, Okay lang! Hinahanap ko kasi ang Room C-Amethisyt" Sabi nya naman habang kinakamot ang kanyang ulo at naka ngiti.

     "Ahh! Kaklase kita. Dun rin ako! Tara sabay kana sakin" Sabi ko aa knya sabay ayos sa aking Eye Glass.

    "Ahh ganun ba sige, Ahh oo nga pala ito yung mga paperworks mo" Sabi nya atsaka inabot saakin ang mga pinulot nya kanina.

   Now, dahil sa pinakita nyang kabaitan saakin ay titignan ko ang kanyang kapalaran just by touching his Hand. Alam nyo? Sa buong buhay ko ngayon lang ako naka experience ng ganito, Ang tulungan ako.

Kapag siguro kasi ibang tao yan ay baka malamang sa malamang ay inaasar nya nako o hindi kaya ay sabihan ng mga masasakit na salita.

   The moment na inabot ko ang mga paperworks sa kanya ay hinawakan ko na ang kanyang kamay. I closed my eyes a little bit and just a snap ay binitawan kona sya.

      "Ba—Bakit Ganon?" Bulong ko na lamang sa aking sarili.

   "Ahmm ano sabi mo?" Tanong nya na nagbalik saakin ng ulirat. "Ahh wala! Sige tara na!" Sabi ko sa kanya at sinabayan syang maglakad.

    Pero ako? Nagtataka at napupuno ng madaming thoughts ang aking isipan. Hindi ako makapakali at lagi ako kamot ng kamot sa aking ulo. Thinking about his Future.

    Nung kasi hinawakan ko sya ay imbis na makita ko ang kanyang kapalaran ay nakita ko lamang na............. Blanko, Katulad saakin Blanko din. Anong Ibig sabihin non? Bakit di ko mabasa ang kanyanf kapalaran? Imposible kayang may kakahayan din Sya na parang ako????

                            *****