Proje E.D.E.N. [Son]

Bölüm 36: Cehennem-Durum Analizi-2

-Sandy-

"Görev derken?"

Görev ha. Nihayet kumda oynamak yerine ciddi birşeyler yapabileceğiz. Hıh.

Adam italyanın sorusunu soğuk soğuk cevapladı. "Gizli ajanlık. Muhbirlik. Ne dersen."

"Nereye peki?"

"Cygnus X-1."

Hope mutlu olduğunu belirten bir ses çıkardı.

"Cygnus ha. Hep gitmek istemişimdir."

Dayanamadım sordum. "Cygnus X-1?"

"Eski bir yeryüzü kolonisi. Yüz yirmi küsür sene önce terk ettik. Bi süre sonra da yereller yerleşti."

Başımı salladım. Tatmin olmuştum, daha fazla bilgi gereksiz.

"Peki o zaman." Herif topuklarının üstünde dönüp moonwalk yaparak ofisine girdi. Ben de sırıtmama engel olamadım. Komik.

Adamın gitmesiyle Claire Hope'un boynuna sıçradı. Kız iki üç gün rahat kalmazdı artık.

Arkamı döndüm ama kolumu tutan el bana engel oldu. Victoria.

"Biraz yürüyelim mi?"

Omuzlarımı silktim. Yürüyebilirdik yani. Sorun yok.

Bütün gün neredeyse hiç kıpırdamamıştım zaten.

Kadının ardısıra kapıdan çıktım ve solundan yürümeye başladım.

"Neden bu kadar soğuksun?"

"Bilmem." Biliyorum. Sen de biliyorsun. Neden olabilir acaba. Doktor? Belki.

"Hayır biliyorsun." Tüh yakalandık.

"Evet biliyorum. Sadece biraz sinirlerim bozuk."

"James mi?"

Sessizce başımı salladım. Adam tanıştığımız andan beri kötü espriler ve terslemeler bir yana gayet aklı başında ve mantıklı biri gibiydi. Ama dün geceki Arcstein... Bilmiyorum işte ya.

"Boşver. Zamanla alışıyorsun."

Konuyu kendimden başka yere çekme emelime uygun hareket ederek konuştum. "Gayet zorlanmış gibi konuşuyorsun."

Güldü. "Görmen lazımdı."

"Ne gibi?"

"Laboratuvarda dünyanın en kuvvetli uçuk virüsünü geliştirip iki ay boyunca bütün koloniyi yumruk kadar dudaklarla dolaştırmak gibi."

Kontrolsüzce güldüm. Her ne kadar kurbanı olmak istemesem de komik bir şakaymış.

"Sonra bi de mutant kurbağalar var ama onu anlatmam."

"Niye?"

"Ayıp."

Öyle olsun bayan yürüyen protez.

Biraz öyle yürüdükten sonra sordum. "Buzdolabından önce neredeydin?"

"Londra. 2038. Sen?"

-Eddy-

"Günaydın Claus."

Tek kelime dahi etmeden ayağa kalktım "Günaydın Doktor."

"Uzatmıyorum. Yarın göreve çıkıyoruz. Annen dahil."

Annem ne alaka lan?

"Annem derken?"

"Evet annen. Hem zaten kadını buraya zincirlesem bile bir daha seni benimle yalnız bırakmaz. Biliyorsun."