"Take Me Home Where I Belong" (Completed)

အခန်း - ၈

UNICODE

"သူလား"

အဓိပ္ပာယ်ပါပါနဲ့ ရေမီ မေးလိုက်တော့ ဆောလ်က ခေါင်းညိတ်ပြတယ်။ အဲ့ဒီနောက် မျက်ဝန်းပြာထက်မှာ မျက်ရည်ဟာ နောက်တစ်ကြိမ် သိုင်းဖွဲ့လာတာ မြင်တော့ ရေမီ သက်ပြင်း ရှိုက်မိတော့တာပဲ။ တစ်သက်လုံး နားစွင့်ခဲ့ရတဲ့ ဒီမြေးလေးရဲ့ နှလုံးသား ရေးရာက အရွယ်လွန်ပြီးသား လူ့ခွစာတစ်ယောက်ကိုမှတဲ့။

လူရိုင်းတစ်ယောက် မဟုတ်တာ ရိပ်စားမိပေမဲ့ လူယဉ်ကျေး မဟုတ်တဲ့ ဘရိုင်ယန်နဲ့ ဆောလ်လေး ဘယ်လို လုပ်မှာလဲ။ ဘယ်လို စခန်းသွားကြမှာလဲ။ မနေ့ညကလဲ ရောဘတ် အမိန့်အတိုင်း ဘရိုင်ယန့်ကို အိမ်ခေါ်ခွင့် မရှိ၊ မိုတယ် သယ်ခွင့် မရှိတာမို့ မြေးအဘွားနှစ်ယောက် ကြံရာမရတဲ့အဆုံး ဘရိုင်ယန့် ဘေးအိမ်ကို သွားနှိုးရပါတယ်။

ဘေးအိမ်ကျေးဇူးနဲ့ တံခါးဖွင့်လို့ ရပြီးနောက် သားအမိမြေးအဘွား သုံးယောက် ဘရိုင်ယန့်ကို အိပ်ရာပေါ် နေရာချပေးတဲ့ အထိ ဆောလ်လက်ကို လွှတ်မပေး။ မျက်မှောင် တွန့်ကုတ်ထားတဲ့အတိုင်း နှုတ်ကလဲ ဘာတွေမှန်း မသိ တိုးတိုးညည်းတွားနေသေးတာ။ ပြန်ဖို့ လုပ်ကြတဲ့အထိ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ထားတာမို့ စိတ်မရှည်တဲ့ ရောဘတ်က လက်ကို ဆွဲဖြုတ်ဖို့ လုပ်တော့ ဆောလ်က တားတယ်။

"အိပ်ပါစေ၊ နိုးသွားလိမ့်မယ်" တဲ့။

ဒီစကားလုံးလေးကို နူးနူးညံ့ညံ့လေး ဆိုလာတယ်။

နောက်ဆုံးတော့ ဘွားအေနဲ့ ဦးလေးကို အတင်းပြန်လွှတ်၊ အိမ်မှာ ရှိသမျှ စောင်တွေ သယ်လာခိုင်းပုံက ငယ်ငယ်တည်းက အခုထိ ရေမီ့ဆီ ရောက်လာတိုင်း ဆောလ် ခြုံတတ်တဲ့ သူ အကြိုက်ဆုံး ကြောင်နဲ့ကြွက် ဂွမ်းစောင်လေးကအစ ပါတယ်။

အဲ့နောက် ရေမီတို့ကို ပြန်လွှတ်ပြီး ဘရိုင်ယန်နဲ့အတူ ဆောလ် ကျန်ရစ်ခဲ့တော့တာပဲ။ မတတ်သာလို့ ထားခဲ့ရပေမဲ့ ရောဘတ်က တောက်တခေါက်ခေါက်။ ဆောလ် မျက်ဝန်းတွေကို မြင်လိုက်ရတဲ့ ရေမီ့အတွက်ကတော့ ညကတည်းက အိပ်မရစိတ်နဲ့ လူးလွန့်နေခဲ့တာ။ နိုးလာတဲ့ ဘရိုင်ယန်ဟာ ဆောလ်ကိုများ ရန်ရှာနေမလား စိတ်ပူနေခဲ့တာ။