He Betrayed Me

Chapter 25

"Naisip ko lang, ano kaya kung bumalik na tayo ng pilipinas."

"Bakit naman biglaan yata?" Nikko asked.

"Matagal na din kasi mula ng pumunta tayo dito its been six years. Wala ka bang balak bumalik." Natatawang tanong ko. Ang ganda ganda kasi ng buhay niya noon doon feeling ko nasira ko ang buhay nya mula ng pinagbigyan ko sya na tumayong ama ni troy.

He hold my hand and slightly squeeze it.

"Wala akong babalikan doon. Andito kayo ng mga bata kaya bakit pa ako babalik sa pinas." He gently said.

"But philippines is our home. Bakit ayaw mong bumalik dun." pagkukumbinsi ko na bumalik sa pinas.

"It's because of him, right?" he asked. Di agad ako nakasagot. "Tama ako diba, dahil sa kanya kaya gusto mong bumalik sa pinas. Sya ang tinutukoy in troy kanina sa office mo?"

I nodded. My tears began to fall in my cheeks. "N-nikko natatakot ako baka kunin nya rin sakin si troy once na malaman niya ang totoo." I said between my sob.

"Bakit ka matatakot?" he asked. "Ako ang ama in troy. Di nya makukuha satin si troy so please stop thinking that he will take away our son on us." he said and kiss the side of my head.

I felt relieved hearing those words from him.

"Pasok na tayo, ang lamig dito sa labas dito mo pa talaga napiling mag emote." natatawang sabi nito.

Iginaya nya ako papasok ng bahay. Nahinto siya sa pag tangkang pag pasok sa kwarto niya ng pigilan ko ito.

"What?"

"Doon kana sa kwarto ko matulog." nag iwas ako ng tingin dito ng sumilay ang pilyo nitong ngiti.

"Kung kanina mo pa sinabi di sana gumagawa na tayo ngayon ng milagro." Omy god, His vulgar mouth.

"Jerk. Ayaw ko lang mag isang matulog ngayong gabi tapos kung ano ano agad pumapasok sa isip mo." Pinaghahampas ko ito. Sya naman ay natatawang tumakbo papunta sa kwarto ko.

Silly.

Kinabukasan ay maaga akong nagising. Bumungad agad sakin ang mukha ni nikko na nakanganga pa. Kaaga-aga ang pangit ng bungad sakin. Tsk.

Dahil maaga akong nagising ay nag handa na ako ng almusal para sa amin. Di na ako nag patulong sa mga kasambahay dahil mas gusto kong pagsilbihan ngayon ang pamilya ko. Pambawi na'rin sa mga araw na laging busy ako sa trabaho.

Matapos ng agahan ay napagpasyahan namin ni nikko na ilabas ang mga bata para makapag bounding. Ako ang nag asikaso kay niesha habang si nikko ay troy.

"Mimi, where are we going?" she innocently asked.

"Shopping baby since your kuya will be turn seven years old this coming february twenty four." I said while braiding her hair.

"So mimi were going to buy a gifts to him?"

"Silly, no. Makikita ni kuya yung gift na ibibigay natin sa kanya kaya di na yun magiging surprise." natatawang sabi ko.

Pagkatapos kong ayusan si niesha ay bumaba na kami. Nadatnan naming naghihintay ang dalawang lalaki na sobrang gwapo na nag hihintay samin.

Troy wearing his white sneaker di lang si troy kundi kaming lahat naka white shoes. Ang damit naman niya ay simpleng blue na polo lang parehas ng kay nikko pero mag kaiba ang design. Kami naman ni niesha ay simpleng above the knee's dress ang suot namin.

Ginamit namin na sasakyan ay ang sasakyan ni nikko yung sakin kasi ay pasira-sira baka maaksidente pa kami pag yun ang ginamit namin. When were on the way on the mall nakaramdam ako ng kaba. I don't know why pero parang masama ang kutob ko. Ganto rin yung naramdaman ko nung araw na nawala sakin ang isa sa nasa sinapupunan ko. Ipinagsawalang bahala ko nalang ito na sana di ko ginawa dahil habang nasa gitna kami ng pamamasyal ay nawala sa paningin ko si troy.

"N-nikko, si troy baka may mangyaring masama sa'kanya." I began to cry.

"Hey, don't overthink okay? Baka kung may nakita lang syang store na gusto niyang bilhan. Ganto mabuti pa mag hiwalay tayo doon ka," turo niya sa dereksyon kung saan kami galing. "Kami ni niesha ay pupunta sa guard para mag patulong. Okay?" I nodded.

Nag hiwalay kaming tatlo. Nag umpisa na akong mag hanap sa mga napuntahan naming store kanina baka andun lang sya pero kahit isa doon ay wala akong natagpuan na troy. Hanggang sa mapadpad ako malapit sa arcade, may nakita akong dalawang batang lalaking nag uusap. Nung una ay pinagkatitigan ko muna ang batang lalaking nakatalikod sa gawi ko. Nang mamukhaan ko ito ay agad kong tinakbo ang distansya naming dalawa. Bago pa man ako makarating ay narinig ko ang pinag uusapan ng dalawang bata.

Kumunot ang noo ko ng marinig ko ang sinasabi ng batang kausap ni troy.

"You look like my daddy." masungit na sabi nito sa anak ko.

"I don't know who's your dad."

"Troy." tawag ko dito bago pa silang dalawa mag away.

"Mommy." Lumapit ito sakin.

C'cheneck ko naman siya kung galos ba sya o ano sa katawan niya laking pasalamat ko ng wala akong makita kahit na isang galos sa'kanya. Handa ko na sanang pagsabihan ang anak ko na wag na syang lalayo sakin sa sunod ng may marinig akong dalawang pamilyar na boses na palapit sa gawi namin.

"Where have you been Aaron?" nag aalalang sabi ni azy. "Alam mo bang nag aalala kami ng daddy mo sayo di namin alam kung saan ka nag punta."

Yes it was Azy my former best friend and my ex, tristan.

Nakatingin lang ako sa kanilang dalawa kung paano sila mag alala sa bata. Nang lumingon sila samin ay bakas ang pagkagulat sa mata ni azy habang si tristan naman ay para bang natatakot. Bakit ka matatakot tristan?

"A-Ashianna."

Ngumiti ako sa kanya. "Long time no see." I said. "Anak mo?" turo ko sa batang lalaki na ngayon ay nakatingin sakin.

"Oh, yes our son Aaron Lopez." Pagpapakilala nito sa bata.

So she have a son with tristan. Ang kapal ng mukha nakuha pa talagang ngumiti sa kabila ng mga ginawa sakin. Mapait akong ngumiti. Ayaw ko ng tumagal sa harap nila.

"Sorry we need to go baka kasi nag aalala na samin ang mag-ama ko saming dalawa." pag papaalam ko.

"Wait." She hold my wrist to stop me. Tiningnan ko naman siya ng masama at ang kamay niyang nakakapit sakin. Tinanggal naman nito kaagad ang pagakakahawak. "So you have a two kids?" tanong nito.

Walang emotion ko naman itong sinagot. "Yes I have. Btw this is my son troy," turo sa anak ko na nakatitig kay tristan. "and my litle angel niesha she's on her father right now. Sorry but we have to go."

Tinalikuran ko sila kasama ang anak ko na ngayon ay masama na ang tingin kay tristan.

Itutuloy.....