He Betrayed Me

Chapter 26

Niyakap ko ang sarili ko dahil sa lamig ng simoy ng hangin. Nandito ako ngayon sa balcony ng kwarto ko. Di ko maiwasang di malala ang nangyaring pagtatagpo kanina. Kala ko tapos na akong masaktan dahil sa kanya pero nagkakamali yata ako. I thought I already moved on from our past. But I think i was wrong, maybe I forgive them but i never forgotten what they did to me.

"Anak mo?"

"Oh! yes, our son Aaron Lopez."

"Anak mo?"

"Oh! yes, our son Aaron Lopez."

"Anak mo?"

"Oh! yes, our son Aaron Lopez."

Para bang sirang plakang paulit ulit na bumabalik sa pandinig ko ang mga katagang sinabi niya. 'Our son' mapaklang natawa ako.

Masarap bang ipagmalaki na may sarili kang anak Tristan? Habang masaya ka sa piling ng anak mo sa kaibigan ko, ito ako kailangan kong mag sinungaling sa anak mo sa tunay na pagkatao ng tatay niya. How dare you to be happy like that habang ako nagluluksa parin sa pagkawala ng isa kong anak.

"Mommy..."

Napabaling ako kay troy. Mabilis kong pinahid ang luha sa aking pisngi. Di ko namalayan na umiiyak na pala ako.

"Umiiyak ka po ba?" Nag aalalang tanong niya.

Pilit na ngumiti ako. "No bakit naman iiyak si mommy. Bakit ka na andito I thought kasama mo ang daddy mo sa sala nag lalaro."

"I just got bored playing with him palagi nalang kasing talo po si daddy." Nakakatawang kahit ilang taon na siyang nag aaral mag tagalog ay di nya pa rin makuha ang proper na paggamit ng 'po' at 'opo'. "But even though he's not good at playing online games I still love him."

Napatitig ako sa kanya halatado ang sensiridad niya ng sabihin ang mga katagang iyon. Nangilid naman ang aking luha.

"Until your last breath mommy I will still love you and daddy."

"We love you too, sweetheart."

"Pa'hug nga si mommy."

Binigyan naman ako nito ng isang mainit na yakap. Yakap na alam mong kahit kailan ay ayaw mong mawala, yakap na nakakawala ng pagod at stress, yakap na masasabi mong 'I'm home', yakap na pag di mo na nadama mababaliw ka.

"Mom I have po a favor." kaya naman pala naglalambing kasi may kailangan.

"What is it?"

"Can I know more Tito Tristan?"

"Why do you want to know him?"

"I'm just curious about him since he's tito daddy's best friend." He shrugged his shoulders.

"You don't have to know him. Kung anong nalalaman mo tungkol sa kanya ngayon hanggang doon na lang yun." I said with finality. "Matulog kana it's getting late."

"Fine. Good night mom." he said with a disappointed voice.

'Sorry troy but your curiosity will hurt you someday and I don't want that to happen.'

"Good night too, I love you sweetheart."

Mabilis lumipas ang araw hanggang sa dumating ang araw na pinakahihintay naming lahat ang kaarawan ni troy. Parang kailan lang ng ipanganak ko sya but look at him not he's not my baby anymore.

"Para ka namang iiwan ng anak mo para maging emotional ng ganyan." sabi ng epal kong kapatid.

"Palibhasa wala ka pang anak kaya di mo nararamdaman ang nararamdaman ko." Sabi ko habang pinupunasan ang luhang ko.

"He's only turned seven years old for fvcking sake yanna wag kang paranoid kung umiyak ka naman parang bukas na bukas din ay ikakasal na 'yang anak mo."

"Pwede ba kung wala kang magandang sasabihin manahimik ka nalang." I glared at him. Natahimik naman ito at pinagmasdan din ang anak ko na ngayon ay nakikipag laro sa lolo at Lola niya.

"What if di na wala yung kambal nya kuya what would you think kuya babae kaya yun o lalaki." Malungkot na tanong ko sa kanya. "Siguro ang saya kung pareho silang nandito nag c'celebrate ng kaarawan nila. Siguro kung di ako nag habol kay tristan di sya mawawal. Napaka walang kwenta kong ina para mawala sya kuya."

"Don't say that you're not a worthless mother. Tingnan mo napalaki mong tama si troy at niesha kaya di mo dapat iniisip na wala kang kwenta. Kung nasaan man ang pamangkin ko ngayon I'm sure na masaya yun na nakikita kayo ng kambal niya na masaya kaya dapat maging masaya ka din. You don't have to blamed yourself lalong lalo na kung wala ka naman ginagawang mali ang dapat na sisihin dito ngayon is that bastard."

"Kung nalaman ko lang kaagad na sya ang tatay ng magiging pamangkin ko umpisa palang di ko na sya papalabasin sa condo ko ng di nanghihiram ng mukha sa aso."

Natawa naman ako sa huli niyang sinabi. Napaka overprotective talaga kahit kailan kaya di mag ka jowa 'ih. But I still thank him for being a the best brother.

Hour's passed.

Nagdatingan na ang mga kaibigan ni troy na inimbitahan niya. Andito kami ngayon sa harap magkasamang apat nila nikko, niesha, ako at si troy para sa picture taking at pag blow ng candle. Mga close friend lang naman ang naimbitahan na dumalo dahil sa ayaw ng celebrant nang maraming tao kaya sinunod lang namin ang gusto nya.

Happy birthday to you

Happy birthday to you

Happy birthday, happy birthday

Happy birthday troy....

Sabay sabay namin kanta sa kanya.

"Make a wish buddy!" masayang sabi ni nikko.

Pumikit naman ito at hinihipan ang kandila. Nagsipalakpakan naman ang lahat ng dumalo. Nag umpisa narin kumain ang lahat matapos ng pag blow ng candle.

"Sweetheart, what is your wish?" Tanong ko.

"Oo nga buddy." Pagsang-ayon naman ni nikko.

Tiningnan naman kami ni troy ng seryoso. Kaya naman nagkatinginan kami ni nikko.

"My wish is I want to know the truth."

"Huh? Truth about what bud?" Naguguluhan tanong ni Nikko.

Kahit naman ako naguguluhan din. Ano bang sinasabi nya.

Ang mga sunod na sinabi ni troy ang nakapag panganga sa amin ni Nikko. Nahulog ko rin ang hawak kong baso dahilan para maagaw ko ang attention ng lahat.

"About my real father."

Itutuloy.....