•◇•◇• 4 •◇•◇•

681 80 5
                                        

-- Agg, que pereza, joder -- gruñó el mitad oso

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

-- Agg, que pereza, joder -- gruñó el mitad oso.

El sabio anciano les dió como primera misión posterior a la de encontrar la gema el trabajo de arreglar los tejados de las casas afectadas por el incidente del dios. Las casas afectadas eran pocas y se repartieron el trabajo por grupos de dos y uno de tres solo que Akira se negó a trabajar con Rubén así que esté se quedó solo y ella se fue con el de morado.

El de ojos cuales avellanas, agotado de tanto sacar cenizas y recortar madera para el tejado que le había tocado reconstruir, se tomó un pequeño descanso y, sin bajar del tejado pues ahí podía ver mejor, se puso a observar el panorama y como sus amigos ya estaban acabando dos tejados. Miró grupo por grupo fijándose en lo bien que trabajaban juntos y recordando recuerdos pasados con una pequeña sonrisa.
En cuanto vió al grupo de Lolito y Alexby no esperó ver a Auron sin hacer nada, solo observándo y charlando junto a ellos. Ladeó su cabeza en señal de confusión dirigida a sí mismo ante tal escena.

-- ¡Rubins! -- gritó alguien detrás suyo haciéndolo estremecer del susto. Estaba tan concentrado que no se dió cuenta de la presencia del castaño de flequillo.

-- Dios, Luzu que susto, macho -- se quejó.

-- Perdón por eso -- se disculpó riendo ligeramente por la expresión del contrario -- ¿Te pasa algo a parte de que casi te mueres del susto? Te he visto raro desde que has llegado y no soy el único que se ha dado cuenta -- comentó mientras comenzaba a colocar la madera que el mitad oso ya había cortado.

-- N.no me pasa nada. Y a demás, ¿tu no tienes un tejado que reparar? -- preguntó con curiosidad y para cambiar de tema.

-- Lo he acabado con ayuda de Auron mientras charlabamos. Ha tenido muchas aventuras y ha conocido gente nueva, ¿sabes? -- dijo mirando al cielo y con tono melancólico.

-- ¿Lo echabas de menos? --

-- No sabes cuanto -- dijo en un pesado suspiro -- ¿Y tu? -- preguntó ya con su aura alegre de vuelta.

-- ¿Y.y.yo? ¿A A.auron? U.un poquito si -- dijo con una risa nerviosa.

-- No parabas de mirarlo aterrado cuando le has visto antes. ¿Que te pasaba? -- cuestionó preocupado.

-- ¿Yo? ¿Aterrado? ¿De Auron y las consecuencias de mis actos respecto a él? ¡Que va! -- dijo para intentar convencer al mayor obviamente sin conseguirlo.

Rubén, ante el nerviosismo que generaba hablar del tema, su cuerpo no paraba de temblar y a causa de eso, al estar cortando madera, hizo un mal movimiento y se cortó el dedo meñique de su mano derecha soltando un desgarrador gritó que todos oyeron y se acercaron a socorrer.

Rubén, ante el nerviosismo que generaba hablar del tema, su cuerpo no paraba de temblar y a causa de eso, al estar cortando madera, hizo un mal movimiento y se cortó el dedo meñique de su mano derecha soltando un desgarrador gritó que todos oyeron...

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

-- Está estable. En cualquier momento despertará -- escuchó el mitad oso a la lejanía sin poder diferenciar muy bien quien era el que hablaba para después oír pasos alejarse y una puerta cerrarse.

Poco a poco, Rubén abrió los ojos, obteniendo de frente una brillante luz en toda su cara que le cegó momentáneamente -- ¿Me he muerto? -- preguntó casi en un hilo de voz.

-- Noup pero has perdido mucha sangre así que te tienes que quedar como tres días aquí -- dijo alguien que se acercó a donde él estaba y apartó lo que parecía ser una lámpara roja y dejarse ver, cosa que a Rubén no le gustó al reconocer al individuo frente a él y comenzó a gritar -- ¡Calla gilipollas o despertarás a Mónica, joder! -- gritó el albino de mecha rubia mientras le tapaba la boca al más alto con sus manos -- ¿Vas a dejar de gritar? -- El mitad oso asintió y el de ojos marrones retiró lentamente sus manos de la boca d contrario.

-- ¿Donde estoy y por qué? --

-- En mi casa porque el hospital estaba lleno y por lo visto tengo sustituto desde que me fui así que te he curado la hemorragia y seré el que re cambie el vendaje durante estos tres días. Luego de eso podrás ser un héroe como siempre pero sin poder usar un meñique -- le explicó -- Y dime -- prosiguió mientras se levantaba y se dirigía a un armario cercano donde al abrirlo habían muchos medicamentos -- ¿Que coño te pasó para contarte el puto dedo? -- preguntó mientras buscaba entre tanto medicamento -- Joder, está casi todo caducado -- se quejó para sí mismo.

-- Yo... bueno... --

 --

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
•◇•◇• THE RETURN •◇•◇• [Rubiusplay] [Karmaland]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon