"အဲ့နေ့ကတော့ သိသွားပါတယ်...ဒါပေမယ့် ငါသေချာတော့မပြောပြရသေးဘူး"
"မပြောပြရသေးရင် မပြောပြနဲ့တော့"
"ဆရာလေးကိုသတိရတယ်"
"ဟိုကမင်းကိုသတိရမှာမဟုတ်ဘူး"
"တစ်ကယ်တော့...အဲ့နေ့ကငါမှားသွားတယ်ထင်တယ်...ငါနည်းနည်းလေးထိန်းလိုက်သင့်တာကို"
"မှားစရာလား...ကိုယ့်ကောင်လေးကိုတစ်ခြားတစ်ယောက်နဲ့မြင်လိုက်တာလေ...တစ်ကယ်ဆို မင်းဆရာလေးပြောပြသင့်တာ...ဆရာတိမ်ရောင်လင်းလုပ်ပုံကသိပ်တော့မဟုတ်သေးပါဘူးကွာ"
"မသိတော့ပါဘူးကွာ"
"မင်းဆရာလေးနဲ့ပြန်အဆင်ပြေချင်လား မြေ"
"ပြေချင်တာပေါ့"
ကိုထက်စကားအားနှစ်ခါပင်စဉ်းစားစရာမလို။
"အေးပါ...ငါကူညီပေးကြည့်မယ်"
"တစ်ကယ်လား"
"တစ်ကယ်ဆို မကူညီပေးချင်ဘူးကွ...ငါ့သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးက ဒီလောက်ထိဖြစ်နေလို့ ကူညီပေးရမှာ"
"ကျေးဇူးကိုတစ်သက်လုံးမမေ့ပါဘူးကွာ"
"ဟုတ်ပါပြီကွာ"
အခုမှပင် မြေ ပြန်ပြုံးမိသည်။
အပြင်မှ မေမေ၏အော်ခေါ်သံကြောင့် ထရပ်လိုက်လေတော့ ရုတ်တရပ်ထအောင့်လာသောဗိုက်ကြောင့် ခုံကိုကိုင်ထားလိုက်မိသည်။သူထမင်းကိုသေချာမစားဖြစ်တာတော်တော်ကြာပြီပင်။အောင့်နေသော ဗိုက်အား လက်ဖြင့်အသာဖိရင်း တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
"သားလေး!...မျက်နှာကဘာဖြစ်တာလည်း...ချွေးစေးတွေလည်းပြန်လို့ပါလား...ဘာဖြစ်တာလည်း"
စိုးရိမ်တကြီးနှင့်မေးကာ နဖူးမှချွေးများကိုသုတ်ပေးလာသောမေမေကြောင့် မေမေလက်အားယူကာ ပြုံးပြလိုက်သည်။
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မေမေရဲ့...စောင်ခေါင်းမြှီးခြုံထားလို့ပါ"
"မေမေဖြင့်စိတ်တွေပူသွားတာပဲသားရယ်"
စိတ်အေးသွားဟန်ရှိသော မေမေက အမျက်မပါလေသောမျက်စောင်းလေးရွယ်ကာပြောလာသည်။
YOU ARE READING
တိမ်တွေပြိုသည်ရှိခဲ့သော/ တိမ္ေတြၿပိဳသည္ရိွခဲ့ေသာ(Completed)
Romanceစာပြန်မစစ်ရသေးသောကြောင့်စာလုံးပေါင်းအနည်းငယ်မှားနေနိုင်ပါသည်။ စာျပန္မစစ္ရေသးေသာေၾကာင့္စာလံုးေပါင္းအနည္းငယ္မွားေနႏိုင္ပါသည္။
Ep 56
Start from the beginning
