Deliler Ağlamaz KİTAP OLUYOR

❦ SU YOLU / BÖLÜM ●30●

Hellö 💦

A

yakta dikilmiş, ardından baka kalırken arabanın başında bekleyen adamın bana seslenmesi, durumdan hızlıca kurtulmama neden olmuştu.

"Hanımefendi. Vural Bey, sizin arabanızın bu olduğunu söyledi."

Dönüp arabaya baktığımda Range Rover marka arabanın kapısını benim için açmış adamla karşılaşmıştım. Muhtemelen beni eve götürecekti ama Vural nerye gidiyordu ki? Dönüp onlara baktığımda Vural'ın kıymetli misafirimizle ilgilendiğini gördüm. Kadın, sanki adamın her söylediği şey güzelmiş gibi gülümsüyordu. Hayır, konuştuğu adam Vural olmasa, böyle bir şeyin olması mümkün gelebilirdi ama Vural'dan bahsediyorduk. Ne diyordu da kadını bu kadar güldürebiliyordu?

Zaten o milleti güldürür, beni ağlatır. Onun için kötü yanlarını çıkarabileceği bir insandan ibaret değil miydim?

Sinirle arabaya bindim ve hareket etmemizi bekledim ama araba bir türlü hareket etmiyordu. Şoför de dışarıda bekliyordu. Dayanamayıp kapıyı açtım ve adama seslendim.

"Neyi bekliyoruz?"

Adam dönüp bana baktı ve saygıyla ellerini önünde kavuştururken "Vural Bey, beklememizi istedi efendim." demişti. Sinirlerim bozulsa da oralı olmadım. Dönüp arka tarafta, hala ayakta sohbet eden Vurallara baktım. Tanrım! Kadın hala gülüyordu.

"Eve gitmek istiyorum. Hemen!" dediğimde adam başını onaylar anlamda salladı. Bense kapıyı sert bir şekilde kapatıp koltuğa gömülebildiğim kadar gömüldüm. Sabah olmuştu ve bütün düzenim şaşmıştı. Ah! Şu uçakta yaşamadığım şey kalmamıştı. Bir de üzerine boşuna gelmem yetmiyormuş gibi kenarda beklemem isteniyordu.

"Çok beklersin." dedim kendi kendime. O sırada şoför koltuğuna oturmuş adam ise dikiz aynasından bana bakıp "Bana mı dediniz efendim?" dedi anlamaz bir şekilde. Al işte! Gönül rahatlığıyla kendi kendime de konuşamıyordum.

"Hayır. Eve gidelim lütfen."

"Tabii efendim." diyen adam arabayı u aldırırken onları bu sefer zorlanmadan camın arkasından görebiliyordum. Vural, bizim hareket ettiğimizi görünce yerinde hareketlenirken şoföre el işareti yaptı ve bizi durdurdu.

Al işte!

Adam, camı aşağı indirip "Buyurun Vural Bey!" dediğinde Vural, sorgular bakışlarla şoföre bakarken konuştu.

"Nereye? Size bekleyin demiştim."

"Efendim, Ayza Hanım eve gitmek istiyorum deyince ben..." demesine kalmadan adamın Vural'a karşı tedirginliğine dayanamayarak ben araya girmiştim.

"Ben istedim. Sizin daha işiniz var gibi duruyor. Eve gidip dinlenmek istiyorum." dediğimde Vural, ön camdan bana baktı. Ardından arkaya geldi ve camıma tıklatıp indirmem için işaret yaptı. Bir an indirmemeyi düşündüm ama o, elinin bir tanesini arabanın tepesine koyup öne doğru eğilmişken oldukça iyi duruyordu ve bu, elimin düğmeye gitmesi için yeterli bir sebep gibi gelmişti o an.

Cam aşağı inip net bir şekilde yüzlerimizi gördüğümüz o sırada arkadan ona seslenen Sarah tam olarak konuşmakta olan Vural'ın duraksamasına neden olmuştu. Arkasını dönüp onlardan tarafa baktığında nedense sinirden kudurmak üzere olduğumu fark ettim ama ona belli etmemek için yüzümü oldukça durgun tutmaya çalışıyordum.

"Bir dakika, geliyorum." dedi ve yeniden bana döndü.

"Ne var?" dedim dayanamayarak. O ise benim fevri hareketime karşılık hafiften kaşlarını çatarak bana baktı.