KARANLIK SIRLAR (KİTAP OLDU!)

~38~

"Peki ya aynı bedenle mi?"

"Sayılır, çok nadir olan bir şeydir önceki hayatlarından tekrar doğan insanların aynı bedende gelmesi."

Cevap vermedim kafamın karışıklığı tamamen netleşmişti Karan'ın bana anlattığı kadın bendşm. Önceki hayatımda insandım ve bir veba yüzünden ölmüştüm şimdi ise tamamen özel güçlerle doğmuştum. O hayatı boyunca tek bir kadını sevmiş ve sadık kalmıştı ve o bendim tamamen beni sevmişti. Tekrardan beni görmüş fakat sevdiği kadın olduğumu bilmiyordu. Bu yüzden onu ilk gördüğümde o tuhaf hislere kapılmıştım bu korku değildi sevgiydi....

"Artık başlayalım mı?"

Düşüncelerimden ayrılıp Yıldız ablaya baktım yeterince endişeli görünüyordu. Daha fazla sıkıntıya sokmamak için onaylamıştım. Kurtulmam gerekiyordu babam için Karan için yaşamam gerekiyordu gerçek değilse bile bunu araştırmam gerekiyordu. Babam bir ailesini Karan ise eğer doğru çıkarsa bir sevdiğini daha kaybetmemesi için kurtulmam gerekiyordu.

"Başlayalım."

Sözümün hemen ardından tamamen bilinç altım kapanmıştı. Etrafım karanlık ve sessizdi sanki zaman akmayı bırakmış zaman durmuştu bulunduğum ortamda oksijen yoktu öyle bir his veriyordu içime. Bedenim yavaş yavaş gücünü toparlarken karanlığın içerisinde bedenimi gömüştüm tam karşımdaydı tıpkı yansımam gibiydi. Fakat benden tek farkı elleri kanlı gözleri yaşlı göğsünde çizikler yüreğinde ağrı vardı. Kaşlarımı çattım bu bendim evet ama tamamen bitmiş olan bendim yansımam kanlı ellerinden bakışlarını çekip bana baktığında bir adım geriledim. O kadar kötü görünüyordu ki kendi yansımamdan korkmuştum dolu gözlerinden süzülen yaşlarla birlikte başını olumsuz anlamda sallayarak bir anda çığlık atmaya başlamıştı. Kendi sesim kulaklarımı sağır edebilecek güçteydi iki elimi kulaklarıma bastırarak olduğum yere çöktüm.

"Sima?"

Kulağıma gelen bulanık seslere karşı gözlerimi açmak istedim ama açamıyordum.

"Sima uyandığını biliyorum gözlerini açman gerekiyor."

Deniyordum ama zorlanıyordum Yıldız abla ısrarla açmam için sözünü birkaç kez tekrarlamıştı. Sonunda tüm gücümü toparlayarak gözlerimi araladım babam ve Yıldız abla gözlerimi açtığımda rahat bir nefes vermişti.

"Uyandı Yıldız!"

"Sima sesimi duyabiliyor musun?"

Uyanmadan önce gördüğüm yansımanın çığlıkları canımı yakmıştı fakat şimdi hiçbir şey hissetmiyordum. Başımda dikilmiş olan babama ve Yıldız ablaya tek tek bakıp korkularını silebilmek için cevap verdim.

"Alıyorum."

"Güzel... Abi sen benimle gel diğerleri de Aren'i yakalamaya gitsin.""

"Sima burada yalnız mı kalacak?"

"Bunu aşağıda konuşuruz Sima kalk ve soğuk suda duş al. Hemen..."

"Ne? Neden?"

"Yaptığım büyünün etkisi için kendini şoka sokman gerekiyor. Abi hadi, Sima dediğimi yap!"

Acelesi beni daha da telaşlandırmıştı hemen onay verip yataktan kalkmıştım babam anlımdna öpüp Yıldız ablanın peşinden koşmuştu. Kendimi gayet iyi hissediyordum bedenimdeki yorgunluk tamamen gitmişti boğazım yanmıyordu ve üşümüyordum.

Banyoya girip kendimi bir cesaretle soğuk suyun altına atmıştım bütün bedenim şoka girmiş ve titremeye başlamıştı. Üç dakika bilemedin dört dakika zor durmuş ve hemen havluya sarılmıştım gerçekten bunu yapmama gerek var mıydı bilmiyordum ama şu an hissettiğim tek şey donuyor olmamdı.