First Love

Chapter 35

After a week.

Narito ako ngayon sa office ko habang tumitingin sa mga paperworks. I just finished a surgery and here I am, overworking myself. Instead of going home ay naririto ako ngayon sa office ko.

Bumukas ang pinto at pumasok si tarah. She didn't even knock, basta lang siyang pumasok sa loob.

"Azrel I miss you" malambing niyang sabi. She walk towards me while smiling. What a pretender. Bakit nanaman ba siya andito? She's been coming here kung hindi magdadala ng lunch ay kukulitin ako. Ano nanaman bang kailangan niya?

"Get out" malamig kong sabi. I don't want to see her. She's wearing that fake smile of her. Hindi niya ako pinansin kaya hindi ko na lang din siya papansinin. Alam ko namang kahit anong sabi kong umalis siya ay hindi siya aalis. What does she want from me anyway?

I remain serious and check the papers again. This is calista's work pero ako ang tumatrabaho. Busy daw kasi siya, what is she even doing?

Isinantabi ko muna ang papel na hawak ko at nagtype sa laptop. Napatigil lang ako nang umupo si tarah sa kandungan ko. I feel nervous but I ignored it. My concern now is her actions.

What is wrong with her?

"Get off"madiin kong sabi. Pero ipinulupot niya lang ang mga kamay niya sa leeg ko. Inilayo ko ang mga kamay ko sakanya at pinanatili lang ito sa gilid ng swivel chair. I breathed heavily sa katigasan ng ulo niya.

"Omg"

I immediately push tarah away dahil biglang dumating sina ate Raizel pero agad ko din siyang hinila pabalik. Napayakap ito sa saakin at napahawak naman ako sa bewang niya. I forgot that she's a patient here at may tahi pa siya, baka bumukas yun ayaw ko ng tumagal siya sa hospital ko.

Binuhat ko siya, ako na mismo ang nagdala sa kanya palabas ng office ko. Ibinaba ko lang siya ng nasa labas kami. Hindi ko pinansin ang paawang tingin niya. Pumasok ako sa loob at isinara ang pinto. Kahit umiyak ka pa jan, I don't care.

'Weh?'

I.Don't.Care.

"What was that, ate?"tanong ni Aeshenn. I scoff and sat beside her. Hindi na sila nagtanong pa kaya kumain na kami. Nangingiti nalang ako dahil sa pagke kwento ni Aeshenn about sa mga ginagawa niya.

She's grown well. I'm proud of her.

Pagkatapos naming kumain ay nanatili pa rin sila dito. Nakasandal si Aeshenn sakin habang nag uusap kami ni Ate Raizel about sa business.

"I'll fly to italy next week. Titignan ko ang ginagawang building doon" Ate Raizel said. I just nod my head at her.

"What about in Russia mga ate's?"

"You want to take care of it, Aesh?" I offered. Napaisip ito saglit at tumango din.

"Vince, The wils-"

I cutted ate Raizel's words before she could complete what she's saying.

"Hindi na muna natin sila papake alaman ate"

She thinks for a second but nod her head afterwards. Iniba ni Aeshenn ang usapan at nagkwentuhan nalang kami ng kung ano ano.

....

NEXT DAY

After I finished my rounds ay umuwi na din ako. I open the door of my penthouse. Pagrating ko sa sala ay agad akong humiga sa sofa at pumikit. I'm just gonna rest for awhile then magluluto na ako. Ilang araw din akong hindi naka uwi and I know wala na akong stock ng pagkain. Mag gro grocery pa pala ako.

I heard my cell phone ringing. I didn't look who's calling and just answered.

"Hello?" pagod kong sabi.

'Anak, kamusta?'

Si mama pala to or should I say 'Tita?'

"Ma, I'm okay"I replied. I heard her sighed at alam kong pagsasabihan niya nanaman niya ako. Magbibilin siya ng kung ano ano, baka nga alam niyang hindi pa ako kumakain dahil hindi naman ako nag grocery.

'Anak, alam kong hindi ka pa kumakain. You need to take care of yourself, okay? Don't overwork yourself'

Napakamot nalang ako sa kilay sa sinabi niya. How many times did she say this already?

'Anak can I have a favor?'

"Yeah, what is it?"

Tumayo ako para i check ang mga cupboards. Binuksan ko din ang ref and as expected wala nga talagang mga pagkain. Ang nasa loob lang ay mga tubig at juice, meron ding mga beer sa ibaba.

'Tarah's all alone in their house. Can she live there for awhile-'

"I don't want to hear that. You can ask me whatever you want but not her living here" I said, slightly annoyed. Ano naman kung mag isa siya sa bahay nila? She's not a kid, she can take care of herself.

'Isa siya sa mga damay sa aksidente diba? You even did her surgery'

I did her surgery but I'm not her doctor. Substitute lang ako sa surgery na yun kasi walang available. The interns cannot still do it baka magkamali pa sila.

'What a heartless doctor'

Shut up.

'Anak, alam mo namang may tahi pa siya at sila Amelia naman ay nasa ibang bansa'

Rinig ko pa ang awa sa boses ni mama na sapo ko sa ulo. Damn it, talagang kinokonsensya ako.

"Then let her stay at her friend's house"

Her girlfriend's house o baka asawa tss.

'Hindi ka ba naawa sa kanya? She said na she'll take care of you naman pag anjan siya. I know that you're not properly taking care of yourself. I bet wala ka pang stocks ng food ngayon. So let her stay there for awhile, malapit na siyang lumabas ng hospital'

Siya ba ang may pakana nito? She's just using my Mom para magawa niya ang gusto niya niya. Ano bang gusto niya saakin? Talagang may gana pa siyang gamitin si mama after what she did to me? I left because she said na may mahal na siyang iba and now that I moved on kukulitin niya ako? I don't want her and I don't want to associate myself with her.

It's better to treat her like a stranger.

"No" pinal kong sabi.

'Please anak?'

"No. Anything but not that" Madiin kong sabi. Hindi ako papayag.

'Hindi ako papayag'

Yan ang nasa isip ko. Siguradong sigurado pa akong hindi ako mapapapayag ni mama. No matter what she'll say hindi ako papayag pero sa huli si mama ang nanalo. Now tarah is in front of me, smiling widely while dragging her suitcase.

Damn it.

I left the door open at hindi siya tinulungan sa bag niya. I don't care kung mahirapan siya diyan, its her things so she's the one who should carry it.

"You can sleep in the guest room. Don't bother me and wag kang papasok sa kwarto ko" I stated. Hindi ko narinig ang sagot niya so I look at her. She's staring at me, still smiling.

I see. She changed too huh? How sweet. Talagang si Koral pa ang nagpabago sa malamig niyang pakikitungo.

Iniwan niya ang gamit niya at tumabi saakin. She even changed the channel that made me frown.

She acts like she owns this penthouse. I hate it.

"What do you want to eat? I'll cook"

"No thanks. I'm full" ani ko at tumayo. Mas mabuti pang puntahan ko nalang si ate Raizel and go to work after.

I rather overwork myself than to be stuck with her.