KOZA

14.0: Parmak İzi (+18)

Beklediğimin aksine hiçbir şey olmadı.

Biraz zorladım, peruğu çekiştirdim, pamuk şekeri pembesi bukleleri bu esnada bir güzel mahvettim. Lakin hâlâ tık yoktu. Hatta psikolojik olarak mı bilmiyorum ama sanki şu an peruk beni eskisinden daha çok sıkıyordu.

Elim bluzuma gitti fakat orada da parmak izim algılanmadı. Fermuarlara oynayarak banyoda gergin bir tur attım, sonsuza kadar böyle kalacak değildim ya... Enerjimle eteğimi yırtmaya çalıştım ama kurşun geçirmez olduğu gibi iyi de bir yalıtkan olacak ki enerjimi emdi ve kumaş tek bir değişiklik göstermedi.

Kendimi tutamadım, küfretmeye başladım. Aklıma ne geliyorsa onu söyledim ve Giselle'in parmak izi korumalı diye hava attığı üzerime yapışıp kalan lila takıma tiksintiyle baktım. Bana vere vere bozuk kıyafeti vermişti. Tekrar ayağına gitmem ve ona muhtaç olmam için...

Ya da öyle mi yapmıştı?

Giselle hiç benim parmak izimi taramamıştı ki. Tamam, orada her türlü malzemeye ellemiştim ama hiç sisteme girmemişti. O halde kimin... Düşen jetonumla beraber yanaklarıma bir sıcaklık bastı. Mantığım durumun farkındalığıyla benden yine koşarak uzaklaştı.

Abartacak bir şey olmadığını söyledim kendi kendime. Sonuçta beni sorgu odasında iç çamaşırlarımla görmüştü. Hem gayet profesyonel insanlardık. Birbirine bel altı şakaları ve erotik göndermeleri adet edinmiş bir ilişkimiz olması bir şeyi değiştirmezdi. Ben bunlarla kendimi telkin etmeye çalışırken ayaklarım çoktan beni Darrell'in odasının önüne götürmüştü. Kapıyı çalmaya cesaretim yetmedi, bu yüzden hafiften enerjimi uyandırıp kilide ufak bir rötuş yaptım. Kapı ardına kadar açılırken içeriye ürkek bir adım attım.

Ne diyecektim, soy beni mi?

Kafandaki anne figürün Giselle pezevenklikte seviye atlamış, seni pazarladığını bile fark edemiyorsun mu?

Açık su sesi beni direkt banyoya yönlendirdi. Galiba enerjisini uykuya yatırmıştı çünkü içeri girmeme rağmen bana tepki vermemişti. Banyo kapısının önüne geldiğimde beni ilk karşılayan şey kaslı sırtı ve onun üzerindeki kanatlarını açmış olan son derece etkileyici kuş dövmesi olmuştu. Üstü çıplaktı, saçlarını yine samuray topuzu şeklinde toplamış olsa da aynadan gördüğüm kadarıyla asi tutamları çoktan alnına düşmüştü. Lavabonun önünde vücuduna çizilen dövmeleri çıkarmaya uğraşıyordu ve büyük oranda işini bitirmişti. Küvetin dolması için suyu açık bıraktığını fark ettiğimde tek rahatlamak isteyenin ben olmadığımı anladım.

Ne yazık ki Giselle'in bizim için planları farklıydı.

Adam varlığımı fark etse de bana dönmedi. Hatta sesindeki vurdumduymazlıktan zihnimde olmadığını fark ettim.

"Aksoy, konuşmak istemediğimi söylemiştim."

Bir türlü zihnimden def edemediğim herif işimi kolaylaştıracağı zaman centilmen bir şekilde düşüncelerimden uzak duruyordu ha? Şansım ancak bu kadar ters gidebilirdi.

Sessiz kalışımda bir terslik olduğunu sezen Adam en nihayetinde bana döndü. Yüzündeki rahat ifade benim baston yutmuş gibi görünen suratımla karşılaşınca evrildi, kaşlarını çatarak bana yaklaştı. O yaklaşırken gözlerim bana ihanet ederek geniş omuzlarına ve güçlü kollarına kaysa da hormonlarıma direnerek konuşmak için kendimi zorladım. Kollarımı iki yana açtım ve kafamda kırmızı bir hediye paketi fiyongu olduğunu hayal ettim, malumunuz adi kadının beni soktuğu pozisyon tam olarak bu şekildeydi.

"Anlaşılan Giselle'in sana özel bir sürprizi varmış." Ağzımdan sadece bu çıkmıştı, kalanını zihnimden okumasına izin verecektim. Aslında olayı kafamda gereksiz derecede büyütmüştüm. Sadece üzerimdekilerden kurtulmama yardım edecekti. Bana durumu abarttığımı, bunu şu an hemen çözebileceğimizi söylemesini bekleyerek ellerimi arkama bağladım. Sonra da Adam'ın bakışlarının meraktan şaşkınlığa, şaşkınlıktan öfkeye, öfkeden utanca geçişini bire bir hissederek tepkilerine büyük bir empatiyle eşlik ettim. Ben de içimde tam olarak aynı döngüye ev sahipliği yapmıştım. Vücudumun bazı bölgelerinin derdi farklıydı ama onları uzun zaman önce ebedi yalnızlığa mahkum ettiğimden görmezden gelmesi kolaydı. En azından şimdilik...