Kunder gjithckaje

~2

Zbriti shkallet me shpejtesi me canten e saj ne krah dhe fletoren e saj ne dore.

Doli jashte shkolles hodhi syte perreth nuk e pa askund. Parandenja i thoshte te nxitonte. Kembet i komandoheshin vete plot shqetesim.

U nis drejt sekretares dhe me te shpejte i kerkoi numrin e dhomes se saj. Ishte e njejta dhome te cilen drejtori i caktoi.

Mori celsin dhe u nis me vrap drejt dhomes. Hapi deren me te shpejte dhe hyri brenda ne dhome. Hodhi canten mbi shtrat dhe sapo kaloi shtratin e pare pa prej deres se xhamit te ballkonit ate mbi mbajtesen e ballkonit gati per tu hedhur.

Sa nuk i pushoi zemra. Vrapoi dhe e kapi menjehere prej beli dhe e terhoqi nga atje nderkohe ajo filloi te perpelitej ne krahet e tij.

H: Me ler dua te vdes. Nuk e dua kete jete. Me ler te iki ndoshta zoti ka rezervuar jete me te mire per mua. Me ler te lutem- i thoshte ajo duke qare me te madhe dhe duke i cjerre.

Ndjeu nje dhimbje ne mes te kraharorit kur e shihte ne ate menyre.

E uli mbi shtrat dhe u ul ne nje nivel me te.

L: Shhhh qetesohu. Mendo per familjen dhe per te tjeret.

H: A..askush nuk me do. E urrej veten time. E urrej jeten time. E urrej shkollen cdo gje. Jam lodhur. Jam lodhur- tha ajo duke qare me denim dhe Luciani e perqafoi dhe ajo u struk ne kraharorin e tij duke qare akoma me shume.

Pas disa minutash ra ne nje gjume te thelle. Luciani e vereu frymen e saj te lehte dhe e mori ngadale ne krahe. Ishte e lehte si pupel. E vendosi mbi shtrat dhe u ul ne shtrat prane saj.

L: Do te sigurohem qe ata mos te te lendojme me- tha ai dhe e puthi ne balle dhe lehte fshiu lotet mbi faqet e saj qe perpak do te thaheshin.

U ngrit dhe mori ne telefon shokun e tij te ngushte.

L: Ersid coi pak valixhet e mia tek dhoma 491 dhe leri jashte deres dhe mos bej zhurme- tha ai dhe i inatosur ne kulm u nis drejt klases.

Zilja sapo kishte rene dhe hyri duke turfulluar ne klase. Pa Lukasin i cili duke qeshur qendronte me shoket e tij idjote dhe tallnin te tjeret.

U nis drejt tij dhe e kapi nga pjesa e bluzes ngjyre mustarde qe ai kishte veshur dhe e goditi me grusht.

Lukasi menjehere u palos ne dysheme ndersa te tjeret filluan te therrisnin te trembur.

L: Ti more legen. Shkerdhate, djale mamaje. Merresh me vajzat e urta dhe te brishta si ajo. Ca te beri ajo ty heee? CA TE BERI??- fliste ai dhe pasonte nje grusht.

L: Per fajin tend bir kurve tentoi vetevrasjen sot. Nqs s do te kisha arritur tani do te kishte...- mori fryme thelle dhe nuk e lejoi veten ta thoshte ate fjale.

U ngrit prej tij kur pa qe ai ishte ne gjendje te humbte ndjenjat. U kthye tek te tjeret dhe therriti.

L: Iu mbaj mend te gjitheve. Ju njoh emer mbiemer. Nqs nje fjale del perfundoni me keq se ai- tha serioz dhe u nis drejt dhomes se tij ku tashme shoqja e dhomes e priste...