Kunder gjithckaje

~3

Ne fillim te korridorit vuri re valixhet qe qendronin perpara deres dhe me ngadale hapi deren e dhomes.

Hejzelli ndodhej akoma ne gjume flinte paqesisht ndersa ai mbylli me kujdes deren. Vendosi valixhet mbi shtrat dhe u afrua afer saj.

Hejzelli. Vajza qe e cilesonin memecja apo peshkopja pasi ishte e dhene pas mesimeve dhe librave. Kishte degjuar perciptazi qe kishte nje shoqe te ngushte por ajo ishte larguar nga shkolla.

U ul mbi shtrat dhe po e veshtronte kaq embel. Ishte kaq e bukur dhe e brishte dhe i vinte cudi qe ajo po vazhdonte shkollen e policise.

U ngrit ngadale nga shtrati duke u munduar mos e zgjonte por pa rezultat.

Ajo ngadale hapi syte por Luciani nuk e vuri re. Ishte i kthyer me kurriz dhe shkoi drejt valixhes e hapi dhe mori nje bluze te paster.

E hoqi bluzen duke i dhene Hejzellit nje pamje terheqese te shpines se tij me tatuazhe tek tuk dhe shpatullat e tij plot muskuj dhe te mireformuara.

Ne fillim ngjyra e flokeve te personit iu duk kaq e njohur por kur ai u kthye me fytyre ajo shtangu.

Zemra filloi ti rrihte si e cmendur dhe dukej sikur ishte gati te dilte nga kraharori. Ishte ai. Djalli qe i kishte pushtuar mendimet dhe zemren e saj me hijeshine dhe veprimet e tij.

L: Ohh Hejzell mesa shoh u zgjove- tha ai dhe u afrua afer saj.

Aroma e parfumit te tij u perplas rendshem ne fytyren e Hejzellit duke bere qe rrahjet e zemres se saj te shtoheshin akoma me shume.

H: Emm..ee...pe..perrshendetje- tha ajo e emocionuar me faqet e skuqura dhe me nje ze te embel qe per Lucianin dukej si nje bebe e vogel.

I dha nje ndjesi ta merrte ti hipte siper dhe ta puthte derisa mos kishte fryme. Pse jo dhe me shume se puthje.

L: Pershendetje une jam Luciani- i tha ai duke zgjatur doren si pershendetje.

H: Gezohem Lucian. Hejzell- tha ajo duke kapur doren e tij dhe duke u pershendetur.

L: Ateher nuk besoj se e ke problem qe do te qendrojme ne dhome bashke. Pasi une kete vit jam ne klasen tuaj.

H: Me behet qejfi- tha Hejzell duke buzeqeshur embel dhe duke u ngritur ne kembe- nuk e kam aspak problem te qendrosh ne kete dhome. Dhe une kam nevoje per nje person ne dhome- tha ajo duke buzeqeshur dhimbshem.

L: Pse u merzite? Thashe dicka jo te sjellshme- pyeti ai i cuditur.

H: Jo nuk the asgje te gabuar. Thjesht un jam gjithmone e tille shpresoj mos merzitesh nga nje peshkope dhe memece- tha ajo dhe u ngrit ne kembe dhe shkoi drejt deres se tualetit vetem ne ato momente ndjen doren e tij duke e kthyer me kurriz nga dera dhe e mbeshteti ne te.

L: Mos guxo ti thuash me ato fjale ne rregull- tha qetazi Luciani- ata qe mendojne ato fjale perfitojne nga urtesia dhe brishtesia jote pranadaj sillen ne ate lloj menyre.

H: Epo le te ndalojne- tha ajo eger- te ndalojne dreqi e marrte. U lodha, u lodha shume. S mundem me- tha ajo dhe syte iu mbushen me lote.

L: Do te ndalojne- tha Luciani duke i prekur faqen e saj te majte lehte.

H: Nuk do te ndalojne kurre. Do me perndjekun ngado. Do te perbuzin. Nuk do te me duan edhe pse asnjehere siu kam bere kurrefare te keqe. I urrej ata- filloi ajo te therriste dhe goditi kraharorin e Lucianit- urrej familjen time, urrej shkollen, urrej veten timeee. Urrejjj cdo gje per fajin e tyre i urrej, i urrej- tha ajo duke qare dhe ra ne toke dhe qante me denese.

L: Atehere ata do te ndalojne. Do ti bej une te ndalojne. Dhe ti te duash cdo gje si me pare.
Mjaft qave dreqi e mori- therriti Luciani me syte e skuqur dhe ajo ndaloi se qari- mjaft qave cohu ne kembe merr fryme thelle.

L: Mos e lejo veten te biesh pre e fjaleve te tyre- tha ai eger me pas u afrua afer saj e cila ishte ne kembe- ti je e brishte. Shpirti me i brishte. Por mundohu te jesh qenia me e forte. Dhe tregoje brishtesine tende me ata qe e meritojne- tha ai duke fshire lotet ne faqet e saj dhe Hejzelli e perqafoi fort.

L: Qe tani e tutje ne do te jemi te pandare. Je shoqja ime e ngushte dhe une shoku yt i ngushte. Cdo aventure apo cmenduri qe do te duash te perjetosh me thuaj do ta bejme bashke. Ne rregull Hejz.

H: Faleminderit Lucian. Sorry shoku im i ngushte- tha ajo dhe e perqafoi me shume ndersa ai buzeqeshi me mendimin qe mundi ta qetesonte...