Kunder gjithckaje

~1

Author POV~
Ato fjale te cilat po vendosnin ne gjume te gjithe nxenesit e asaj klase te vitit te trete i benin pershtypje vec saj e cila po qendronte me vemendjen drejt derrases dhe mbante shenimet ne fletore.

Zilja e mbarimit te ores se pare u degjua duke sjelle ne realitet gjithe klasen dhe gumezhimat pushtuan klasen.

Ngadale filloi te vendoste librat ne cante vetem ne momentin kur fletoren e saj e terhoqi nje djale biond dhe pas tij nje vajze me floket e lyera kafe.

X: He mi surrat peshk i shkruajte shenimett hee. Kte do e marr un me duhet per detyrat- tha djali bjond me nje ton arrogant.

Aq ishte durimi i saj u ngrit dhe doli prej bankes te merrte fletoren. Kishte fjali me te rendesishme se detyrat.

Edhe pse ishte skuqur ne fytyre dhe zemra i rrihte fort perseri do ta merrte fletoren. Pasi atje nuk ishin shenimet.

H: Mund te ma japesh te lutem- tha ajo me nje se te dridhur dhe djali filloi te qeshte me te madhe.

X: Sta jap- tha ai duke hapur fletoren- ouuu na qenka nje ditar. Hejjj klasa memecja mban ditar- tha ai duke qeshur perseri si arrogant.

H: Ma jep- tha Hejzelli dhe u mat te merrte fletoren por vajza qe ishte me bjondin e kapi pas kraheve dhe nuk e leshonte.

X: I dashur ditar. Sonte dukej akoma me i pashem se dje. Kishte veshur xhinse blu dhe nje pulover te bardhe e cila e tregonte kaq bukur. Floket e tij ngjyre kafeine dhe ato sy jeshile si gjethet e porsa celura ne pranvere- filloi ai te lexonte ndersa Hejzelli vazhdonte qante me ngasherima dhe i lutej vajzes ta leshonte dhe djalit ti jepte fletoren.

H: Te lutem me lesho- tha ajo dhe njehere me nje ze te mbytur nga e qara dhe ndaloi perpelitjet e saj e pashprese.

Gjate kohes kur bjondi filloi te lexonte Luciani ishte nisur drejt klases qe drejtori i kishte thene te shkonte.

Sapo do te hynte ne klase ndaloi dhe degjoi nje ze djali duke lexuar fjaline "I dashur ditar" dhe me pas ngasherimat e nje ze vajze te embel e cila lutej ta leshonin dhe ti kthenin ditarin.

Hyri ne klase duke hapur rendshem deren dhe sheh bjondin duke lexuar nje pune fletoreje. Dhe me pas hodhi syte drejt saj.

Femra me e embel dhe e brishte qe kishte hasur ndonjehere. Ajo brishtesia vet. Ishte kaq e bukur dhe e brishte saqe zemra e tij filloi te rrihte me shpejtesi.

X: Hahahahh na erdhi dhe Luciani. Hajde degjoje pak ca shkruan kjo peshkopja- tha bjondi dhe Luciani shtrengoi duart per te mbajtur veten dhe mbylli syte.

L: Lukas lere me kaq. Klara leshoje vajzen- tha ai me ze te thjeshte nderkohe po zjente brenda tij sidomos kur pa qe vajza filloi te leshonte perseri lotet- Klara te thash leshoje- tha Luciani me ze te larte dhe ajo e leshoi.

Hejzelli me lote ne sy ferkoi kycet e duarve tashme te skuqura dhe me shenjat e thonjve ne te. S kishte guximin ta shihte ne sy Lucianin. Jo nuk mundej pasi e dinte se do te bllokohej.

Vrapoi menjehere jashte duke qare dhe u nis drejt konviktit.

Nderkohe Luiciani e pa te largohej me vrap por ne ato momente ajo ju duk shume keq. Parandjenja i thoshte te shkonte pas saj.

Mori me te keq prej dores se Lukasit fletoren e saj dhe mblodhi me te shpejte sendet dhe shkoi ta ndiqte pas...