Kunder gjithckaje

~33

Te nesermen ne mengjes u zgjua e dermuar prej te qares dhe inatit.

Vendosi mos dilte sot nga dhoma. Ndoshta ai do te interesohej.

Por jo sigurisht qe jo. Kaloi 1 dite. Me pas e nesermja por asgje. As nje fjale e shkembyer prej tyre.

Shkolla fillonte dhe i duhej te kthehej ne New York.

Kishte folur me Medisoni por ajo nuk i kishte thene asgje.

Para se gjithcka te ndodhte mendoi ta linte shkollen te zgjidhte dashurine e saj. Por jo tashme fjerat sishin si me pare. Ndihej e huaj ne ate shtepi.

U ngrit nga shtrati gjithe nerva e merzi dhe u nis drejt zyres se tij.

Kishte vendosur te zgjidhte shkollen sesa nje dashuri te njeanshme sic shihej prej saj.

Ndoshta ai ndjente meshire per te. Ndoshta thejsht nuk donte qe ajo te largohej.

Trokiti ne dere dhe pa ate pas 5 ditesh. Kishte sy te lodhur dhe po merrej me shkresa.

L: Nuk kam kohe- tha ai dhe Hejzelli hyri brenda gjithe nerva dhe perplasi deren fort.

Iu afrua dhe u ul qete ne karrige.

Ai ngriti koken dhe pa ate. Ishte ndryshe. E ngrysur ne fytyre e merzitur dhe gjithe inat.

L: Te thash nuk jam i lire- tha ai duke ngritur zerin.

H: Heh- buzeqeshi ironikisht- askush nuk ka pasur kohe per mua. Nuk eshte se u cudita- tha ajo dhe ato fjale goditen fort qenien e tij.

H: Erdha te te them qe do te largohem neser per ne shkolle. Kam prere nje bilete s ka nevoje te besh asgje. Thjesht me behet qejfi qe me largove prej ferrit disa muaj. Dhe tani do te shkoj perseri pa mbeshtetje- tha ajo dhe u ngrit ne kembe te shkonte drejt deres.

Mori fryme thelle dhe u kthye perseri nga ai.

H: Me beso e dija qe gjithcka do te ndodhte keshtu. Faleminderit per asgje. Erdha e lenduar dhe do te iki e lenduar. Medoja vec prej teje s do lendohesha. Por ate qe do me shume do e marresh nje lendim. Por un nuk mora nje por me mijra ne nje dite. E ta mendosh se mendova mos vazhdoja endrren time vec per ty. Por nuk e meriton.

L: Po premtimi?- pyeti ai me shpresen se do arrinte te ndryshonte mendim.

H: U than aq shume premtime mes nesh qe asnje nuk u mbajt. Dije Sebastian Reyes ishe i pari qe theve cdo premtim. Ishte radha ime tani per ti thyer ato- tha ajo dhe u kthye drejt deres- shpresoj mos takohemi me Sebastian Reyes. Lamtumire- tha ajo dhe lejoi lotet ti mbushnin syte dhe hapi deren dhe doli prej zyres se tij.

Luciani leshoi lotet e tij mbi faqe dhe filloi te shkaterronte gjithcka ne zyre.

Duhej ta linte te largohej pa e ditur askush. Do te ishte teper ne rrezik ne Spanje.

Sa e veshtire eshte te shohesh njeriun e zemres sate te zhgenjyer te largohet prej teje zemer thyer.

E nderkohe ti vazhdon sheh i pashprese sesi ata lejojne demtimet te gryejne cepat me te thella te zemres nderkohe i vetmi qellim i yti eshte siguria e tyre...