Kunder gjithckaje

~21

Ishte errur dhe Medisonin e kishte marre gjumi me lote ne sy nderkohe qe Hejzelli e ngushellonte.

Mbuloi Medisonin me nje batanie dhe doli jashte ne ballkon.

Atje ndodhej Luciani i cili po mbante ne dore fotografine e te atit dhe e shtrengonte fort.

Hejzelli i vendosi doren ne shpatull dhe ai ktheu pakez koken dhe me pas filloi te shihte foton perseri.

L: Ishte heroi im Hejzell. Sado qe e bente ate pune dhe i pameshirshem ai per mua ishte engjell. Nje here nuk na ka prekur me dore. Cdo deshire na i ka plotesuar- thoshte ai duke pare foton dhe vazhdonte te fliste por me pas ndryshoi shikim dhe tonin e zerit.

L: Ama do tia marr hakun. Do bej gjithcka qe ai i cili e beri te marre denimin e duhur- tha ai me inat dhe pa emocion ne sy. Ne ato sy boshe.

Hejzelli e pa me keqardhje dhe vendosi duart mbi duart e tij ama ai i largoi dhe u ngrit ne kembe.

L: Bej gati valixhet neser do te ikim-tha ai pa emocion dhe u largua drejt dhomes.

Hejzelli ishte teper e cuditur me sjelljen e tij. Cfare dreqin po ndodhte? Nuk ishte ky Luciani i para disa oreve.

Duke menduar nje gjume i lehte e kishte kapur ashtu te ulur ne ballkon mes te ftohtit.

Nderkohe Luciani e shihte i trishtuar. Tashme nje tjeter kapitull do te niste per jeten e saj. Dhe sikur mos mjaftonte nuk do te mundej ta kishte afer vetes.

Do ta largonte pasi jeta qe te tjeret zgjodhen per te do ta rrezikonte engjellin e tij. Engjellin e tij ne ate ferr...