Kunder gjithckaje

~25

Pasi i gjithe farefisi ishte larguar dhe kishin vizituar varrin e babait tashme ishte koha e gjumit.

Hejzelli ndodhej ne te njejtin kat me Sebastianin 3 dhoma me andej.

Kishte frike te flinte pasi makthet e ndiqnin. Po leviste sa andej-kendej neper krevat dhe nuk po gjente rehat.

Shfryu e bezdisur dhe u nis te zbriste ne kuzhine. Duke kaluar ne banjen e katit te pare degjoi disa renkime dhe iu shpif.

Shkoi drejt kuzhines dhe ishte vetem me pizhamet e shkurtra. Po kerkonte per uje dhe nutella ose ndo1 cokollate.

Pasi i gjeti u ul me tavoline dhe brenda ne kuzhine hyri Abigori.

A: Oh dios que cuerpo (Oh zot cfare trupi)- tha ai i mahnitur dhe Hejzelli ngriti menjehere koken nga kavanozi i mutelles.

H: Oo Abigor pershendetje- tha ajo duke buzeqeshur lehte- me fal nuk e kisha mendjen- tha ajo dhe ai buzeqeshi.

A: Ska problem vec po shihja kush ishte ne kuzhine pasi u nisa drejt banjes por bossi ishte me nje prej sherbetoreve- tha ai djallezisht dhe Hejzelli ndaloi se levizuri lugen dhe syte ju mbushen me lot.

H: Ska problem une jam- tha ajo dhe ai tundi koken.

A: Ke nevoje per dicka?- e pyeti ai dhe ajo mohoi me koke.

H: Jo te falminderit- tha ajo duke i buzeqeshur lehte por Abigori nuk do ta linte me kaq.

Ndjeu hapa prapa tij dhe iu afrua me te shpejte Hejzellit dhe e perqafoi. Shpresonte qe plani i tij te funksiononte.

Sapo Hejzelli u be te fliste Luciani hyri ne kuzhine dhe pa ata te perqafuar.

Shtrengoi dhembet fort dhe i pa i nevrikosur.

L: Cfare dreqin po ndodh ketu?- pyeti ai me zerin e trashe dhe te eger.

A: Boss- tha Abigori dhe u largua prej Hejzellit.

Por ajo qe e inatosi akoma me shume Lucianin ishte veshja e saj. Ku dreqin shkonte ajo me ate veshje?!

L: Dil jashte menjehere- tha ai duke permbajtur veten dhe Abigori ate beri duke buzeqeshur djallezisht.

Luciani mbylli deren gjithe nervozizem dhe shkoi drejt Hejzellit kjo e fundit e shihte gjithe inat.

L: Cfare mutin jane keto qe ke veshur? Dhe cfare dreqin po beje me ate qumeshtorin?- pyeti ai me nerva dhe Hejzelli e pa ne sy gjithe inat dhe u ngrit nga tavolina dhe u nis te ikte.

Luciani e kapi prej dore dhe e ktheu nga vetja.

L: Me kthe pergjigje- therriti ai dhe ajo kerceu perpjete nga toni i tij i zerit.

Iu kujtua babai i saj ai perbindesh qe i uleriste cdo dite kur ishte femije dhe syte iu mbushen me lote.

H: Nuk dua te te them asgje. Ne rregull. Asgje. Shko vazhdo pallohu me ate kurven ne banje- tha ajo dhe terhoqi krahun dhe iku me te shpejte drejt dhomes se saj. Luciani kishte ngelur i habitur. Cfare dreqin po thoshte ai ishte zgjuar sepse i pihej uje nuk ishte ne tualet.

E mbylli deren me celes dhe u mbeshtet tek dera dhe filloi te qante me te madhe duke kafshuar buzet per te mos nxjerre ze edhe pse ndo1 here i shpetonte ndo1 ngasherime.

Luciani shkoi pas saj. E kuptoi qe gaboi kur ngriti zerin ama nje inat e kaplonte kur e shihte afer Abigorit.

Trokiti njehere ne dere dhe askush nuk u pergjigj. U mundua ta shtynte dera ishte e kycur.

Vetem ne nje moment degjon nje ngasherime nga ana tjeter e deres dhe trokiti perseri.

L: Hejzell hape deren- tha ai me nje ze te bute.

Hejzelli u mundua te rregullonte zerin dhe nisi te fliste.

H: Kam nevoje per gjume Lucian.

L: Te lutem me fal engjell- tha ai i penduar- ama nuk me pelqen ai djale. Me duket sikur eshte tradhetari- tha ai dhe u ul para deres se saj dhe u mbeshtet me kurriz.

L: Me fal engjell per gjithcka nuk i meriton merzitjet dhe jeten qe bejme ne - tha ai me psheretime dhe u ngrit te shkonte drejt dhomes se tij...