Παιχνίδι Εκδίκησης

[39] A Not-A-Date Date

«Εμ, γιατί είμαστε στο Λούνα Παρκ;» ρώτησε η Λούνα μόλις σταμάτησε το αυτοκίνητο.

«Θέλεις να γυρίσουμε πίσω;» είπε ο Νίκο, αποφεύγοντας την ερώτηση.

«Δεν είπα αυτό.» αντιγύρισε η Λούνα και απασφάλισε την ζώνη ασφαλείας.

Οι δυο τους βρήκαν από το αυτοκίνητο - που ο Νίκο είχε 'δανειστεί' από τη μητέρα του. Η Λούνα κοίταξε τριγύρω. Τα φώτα του Λούνα Παρκ γέμιζαν με χρώματα τον σκοτεινό ουρανό. Ήταν αργά, τα διάφορα παιχνίδια κόντευαν να κλείσουν για το βράδυ και λίγες οικογένειες με τα παιδιά τους ή άλλοι έφηβοι μπαινόβγαιναν από τον χώρο διασκέδασης. Η τελευταία φορά που η ίδια τον είχε επισκεφτεί ήταν στα 13 γενέθλια της Σάρα. Αλλά φαινόταν σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα. Η στρογγυλή ρόδα στο κάτω μέρος ήταν ακόμη η ίδια, όπως και το μικρό τρενάκι με την τρελή διαδρομή. Η μουσική του καρουζέλ έφτασε στα αυτιά της καθώς εκείνη και ο Νίκο πέρασαν την σιδερένια πόρτα στην είσοδο. Μερικοί πάγκοι με παιχνίδια δεξιά και αριστερά ήταν καινούριοι, αλλά τα μαγαζάκια με ποπ κορν, μαλλί της γριάς και άλλα σουβενίρ ήταν εκεί, όπως πάντα.

Είχε χαθεί στις αναμνήσεις και την εξέταση του χώρου και δεν είχε καταλάβει ότι ο Νίκο είχε απομακρυνθεί μέχρι που τον είδε να την πλησιάζει ξανά, κρατώντας μερικά εισιτήρια. «Λοιπόν... από πού θες να ξεκινήσουμε;»

Όταν εκείνο το απόγευμα, μετά την προπόνηση, ο Νίκο την ρώτησε αν είχε ελεύθερο χρόνο, δεν περίμενε να βρεθεί σε ένα μέρος που ερχόταν συχνά όταν ήταν παιδί. Δεν ήξερε αν ήταν καλή ιδέα που είχε συμφωνήσει, μιας και η κατάσταση μεταξύ τους δεν ήταν εντελώς ξεκάθαρη. Από την άλλη σκέφτηκε ότι μπορεί να μην ξαναέβλεπε τον Νίκο και αυτό ήταν που τελικά την είχε ωθήσει στο να συμφωνήσει στην μικρή έκπληξη που είχε ετοιμάσει ο Νίκο.

Και όντως την είχε εκπλήξει.

Η Λούνα πήρε μερικά εισιτήρια από τα χέρια του Νίκο και κοίταξε γύρω της. Χαμογέλασε.

Μέσα σε μία ώρα είχαν ζήσει την εμπειρία της ελεύθερης πτώσης, κινούμενα πατώματα και λαβυρίνθους με περίεργους καθρέπτες, έπαιξαν με την βαρύτητα και εξέτασαν την αντοχή των στομαχιών τους μετά από ένα τρελό στριφογύρισμα. Μετά, ακόμη λίγο ζαλισμένοι από τα παιχνίδια και το πάνω κάτω, έκαναν μία βόλτα από τους διάφορους πάγκους και δοκίμασαν την τύχη τους στην σκοποβολή, στο ψάρεμα, στο χτύπημα μπουκαλιών, προσπάθησαν να σκάσουν μπαλόνια με βελάκια και να χτυπήσουν κάστορες που έβγαιναν από τρύπες. Ο Νίκο, όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν πολύ καλύτερος στο σημάδι από εκείνη - αυτό κάνει το λακρός.