Παιχνίδι Εκδίκησης

[17] Bleeding Secrets

Πολλές φορές πιστεύουμε πως αν απασχολήσουμε το μυαλό μας με κάτι, θα μας βοηθήσει να ξεφύγουμε από τα δικά μας προβλήματα και τον δικό μας πόνο. Πως αν δώσουμε προσοχή και αφιερώσουμε χρόνο στα προβλήματα κάποιου άλλου, το δικό μας μαγικά θα χαθεί. Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ διαφορετική από αυτή την πεποίθηση που κάνει τους ανθρώπους να υπερφορτώνουν τους εαυτούς του με προβλήματα άλυτα και πόνο που δεν άφησαν την ψυχή τους να αγκαλιάσει, να αισθανθεί πλήρως, να γευτεί ώστε να τον ξεπεράσει. Η αλήθεια είναι πως τα προβλήματα μας είναι σαν ένα κοράκι που αρνείται να φύγει, ένα κοράκι που θα μας ακολουθεί και θα μας στοιχειώνει για πάντα. Εμείς μόνο μπορούμε να επιλέξουμε τι θα κάνουμε - θα αφήσουμε το κοράκι να μας τρομάζει ή θα προσπαθήσουμε να του μιλήσουμε και να το αγαπήσουμε, να το αποδεχτούμε, μιας και είναι πλέον κομμάτι του εαυτού μας;

Αυτές οι σκέψεις είχαν επισκεφτεί τον Σεθ αρκετές φορές τον τελευταίο καιρό. Ίσως έφταιγε το γεγονός ότι είχε αρχίσει να ζει ξανά άσχημες αναμνήσεις από τότε που ήταν μικρός. Ή ότι το μόνο που σκεφτόταν για μέρες τώρα ήταν το μεγάλο λάθος που είχε κάνει όταν δέχτηκε το στοίχημα. Ή απλώς ότι το χτύπημα που είχε δεχτεί στο κεφάλι του τις προάλλες ήταν πιο σοβαρό από ότι υπολόγιζε.

Πάντως, είχε πάρει μία απόφαση. Γενικά, ήταν άτομο που δεν του άρεσε να αφήνει άλυτα τα προβλήματα του γιατί ήξερε ότι κάποια μέρα θα έπρεπε να τα αντιμετωπίσει. Γι' αυτό έπρεπε να μιλήσει στον Νίκο πριν είναι πολύ αργά. Πριν γίνουν χειρότερα τα πράγματα μεταξύ της Λούνα και του Νίκο. Μπορεί στην αρχή ο Νίκο να θύμωνε μαζί του αλλά θα καταλάβαινε γιατί επέλεξε να πράξει έτσι αργότερα. Ο Σεθ ήταν φίλος του και ήξερε μία πτυχή του Νίκο που κανείς δεν ήξερε, ούτε καν ο Όλιβερ. Ένιωθε το χρέος να τον βοηθήσει να βγει από αυτόν τον λάκκο προβλημάτων που ο ίδιος έβαλε τον εαυτό του.

Έπρεπε να τον βοηθήσει να δει το κοράκι μέσα του και να το αγαπήσει, να μάθει να ζει μαζί του.

Η Σάρα του είχε πει ότι εκείνο το πρωί τελευταία φορά είχε δει τον Νίκο στην αίθουσα μουσικής, έξω από την οποία στεκόταν ο Σεθ. Όμως δεν άκουγε τον ήχο του πιάνου, όπως περίμενε. Αντιθέτως, ακουγόταν μία γλυκιά μελωδία από κιθάρα. Μπήκε μέσα αλλά δεν πλησίασε το αγόρι που έπαιζε την κιθάρα. Είχε γυρισμένη την πλάτη του προς το μέρος του Σεθ, αλλά δεν χρειάστηκε να δει το πρόσωπό του για να καταλάβει ότι αυτός που ήταν μπροστά του ήταν ο Έιντεν Ντέκερ.