အခန္း_(၂၁)
"အခ်စ္မခံခ်င္ေတာ့ဘူး ..."
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီေန့ ေတြ့ၾကရေအာင္ ...ကၽြန္ေတာ္ ဝသန႔္ကို ေျပာစရာေလး ရိွလို႔ပါ ..."
ဒီအပတ္ Wednesday မွာ ေနြရိပ္ဘက္ကေန အရင္စၿပီး ဝသန္လင္းကို ဖုန္းဆက္ ခ်ိန္းျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒီထက္ အခ်ိန္ၾကာၾကာဆဲြထားရင္ သူ႔အတြက္လည္း အေနရခက္သလို၊ ဝသန္လင္းကိုလည္း ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပးထားသလို ျဖစ္လာႏိုင္ပါသည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးအတြက္ အထိအခိုက္ အနာအက်င္ နည္းေစဖို႔ အခ်ိန္မဆဲြထားတာကသာ ပို၍ ေကာင္းပါလိမ့္မည္။
"ေကာင္းပါၿပီ ...ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနြရိပ္ကို ေျပာစရာေလးေတြ ရိွေနပါေသးတယ္ ..."
ဝသန္လင္းဘက္ကလည္း လက္ခံလိုက္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေတြ့ဆံုရန္ ဝသန္လင္းက သူ႔အိမ္ကိုသာ ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါ၏။ ညေနစာကို သူကိုယ္တိုင္ ခ်က္ႂကြေးမွာမို႔ ေနြရိပ္ကို အိမ္အလည္ ေခၚလိုက္ျခင္းသာ။
ပထမဆံုးအႀကိမ္ ဝသန္လင္းအိမ္ကို ေနြရိပ္ ေရာက္ဖူးျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ညေနစာ ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ေနသၫ့္ ဝသန္လင္းကို ေစာင့္ရင္း ဧၫ့္ခန္းထဲမွာ ေနြရိပ္ တစ္ေယာက္တည္း ရိွေနရသည္။
ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ရဲ့ ေနအိမ္က ထံုးစံအတိုင္း အႏုပညာလက္ရာေတြနဲ႔ ျပၫ့္ေနခဲ့ပါသည္။ ဆဲြလက္စ ပန္းခ်ီကားေတြနဲ႔ ဆဲြၿပီးသား ပန္းခ်ီကားေတြကလည္း သူ႔ေနရာနဲ႔သူ။ အရမ္းႀကီးလည္း ရႈပ္ပြမေနသလို အရမ္းႀကီးလည္း သပ္ရပ္ေနတာမ်ိဳး မဟုတ္။
"ညေနစာစားရေအာင္ ေနြရိပ္ ..."
အားလံုးၿပီးသြားေတာ့ ဝသန္လင္းက သူ႔ကို လာေခၚေလသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ညေနစာ ထမင္းစားရန္ ထမင္းစားခန္းထဲက စားပဲြမွာ ထိုင္လိုက္ၾကသည္။ စားပဲြေပၚမွာ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ စံုလင္လွေသာ ဟင္းခြက္က ေလးငါးမ်ိဳးေလာက္ ရိွေနခဲ့သည္။
"ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာလို႔ ရုတ္တရက္ႀကီး ညေနစာ ခ်က္ႂကြေးရတာလဲ ဝသန္ ..."
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတည္တက် တဲြျဖစ္ၾကတဲ့အခါ ...ဒီလိုေလး အိမ္အလည္ေခၚၿပီး ...ညေနစာ ခ်က္ႂကြေးခ်င္တဲ့ ဆႏၵ ကၽြန္ေတာ့္မွာရိွခဲ့ဖူးတယ္ ...အခုေတာ့ ေနာက္ဆို ဒါေတြက လုပ္လို႔ မရႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ ...ကၽြန္ေတာ့္ဆႏၵကို တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ျဖည့္ဆည္းခ်င္မိလို႔ပါ ..."
YOU ARE READING
အချစ်၏ခေါင်းစဉ်အောက်တွင်မရှိခဲ့လေသော
Romanceချစ်တယ်ဆိုတဲ့ စကားလုံးက တချို့လူတွေအတွက်တော့ မလိုအပ်ဘူး။ ဒီဇာတ်လမ်းလေးက ရိုးရိုးလေးပါပဲ။ အချစ်ကို လုံးဝမယုံကြည်နိုင်သူ တစ်ယောက်နဲ့ သူ့ရဲ့ အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းလေး တစ်ယောက်တို့ရဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးပါ။ (Started On _ 27/June/2021) ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးက တခ်ိ...
