[Zawgyi]
အပိုင္း ၁၆၃ ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
"ငါတစ္ခုခုကို အိပ္မက္မက္လို႕ေနမယ္၊ ၾကည့္ရတာ အိပ္မက္မက္ေနပံုပဲ"
"သခင္ေလးအိပ္မက္ထဲ အားခ်ိဳးလို႕ေခၚတဲ့လူရွိေနတာလား"
"ဟုတ္မွာေပါ့၊ မဟုတ္ရင္ဘယ္လိုလုပ္ ငါအဲနာမည္ေအာ္မွာလဲ" ေလာ့ေဝ့က လက္ေတြကိုျဖန္႕ကားလိုက္တယ္။
"ငါ မိနး္ကေလးနာမည္ေခၚရင္ေတာ့ လန္ ဂရုတစိုက္ေမးသင့္တာေပါ့၊ ဒီအားခ်ိဳးနဲ႕ပတ္သတ္ျပီး ဘာေမးစရာလိုလို႕လဲ"
"သခင္ေလး မိနး္ကေလးကိုလည္းအိပ္မက္မက္တာလား"
"ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္နုိင္ပါ့မလဲ" ေလာ့ေဝ့က ေဝ့လန္ရဲ႕ တည္ျငိမ္ေနတဲ့ အမူအရာကို ျကည့္ျပီး ရိုးသားတဲ့လူကို လိမ္ရတာဟာ တကယ္ကို မလံုမလဲအားနာဖုိ႕ေကာင္းတယ္လို႕ ခံစားမိသြားတယ္။
"ငါ့မွာလန္ရွိတယ္ မဟုတ္ဘူးလား"
ေဝ့လန္က ရယ္ျပီး ေစာင္အျပင္ေရာက္ေနတဲ့ ေလာ့ေဝ့လက္ကို လွမ္းထိလိုက္တယ္။ လက္က ေႏြးေနေသးေတာ့ သူစိတ္သက္သာရာရသြားတယ္။ ေဟ့လန္က ေလာ့ေဝ့ေျပာတာအမ်ားစုကို အျမဲယံုၾကည္တဲ့သူမ်ိဳးပဲ။ ေလာ့ေဝ့ရဲ႕ ဒီအားခ်ိဳးက သူ႕အိပ္မက္ထဲက သာမန္လူတစ္ေယာက္ပဲလို႕ရွင္းျပခ်က္ျကားျပီးတဲ့ေနာက္ ေဝ့လန္ကထပ္မေမးေတာ့ဘူး။
ခ်ီဇိက ေဆးကိုပို႕ျပီး အခန္းထဲဝင္လာတဲ့အခ်ိန္ သူ ေဝ့လန္လက္ထဲတိုက္ရိုက္ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ေလာ့ေဝ့ သူ႕ကိုစကားေျပာမွာကိုေျကာက္ေနတဲ့အတိုင္း ေလာ့ေဝ့ကို "သခင္ေလး" လို႕ေအာ္ျပီး ထြက္ေျပးသြားေလတယ္။
"ငါ့ဟာငါေသာက္လိုက္မယ္" ေလာ့ေဝ့က ေဝ့လန္လက္ထဲက ေဆးခြက္ကိုယူျပီး ေမာ့ေသာက္ခ်လိုက္တယ္။
ေဝ့လန္က ေဆးကို အနံ႕ရရံုနဲ႕တင္ပါးစပ္ထဲ ခါးသြားသလိုပဲ။
ေလာ့ေဝ့ ဒီေဆးခါးကို အမူအရာမေျပာင္းလဲဘဲ ဘယ္လိုေသာက္လိုက္နုိင္လဲ မသိေတာ့ဘူး။
ေလာ့ေဝ့က ေဝ့လန္ စားပြဲေပၚ ေဆးခြက္တင္လိုက္ျပီး ထြက္ဖို႕တံခါးဖြင့္တာကိုျမင္သြားတယ္။ သူ အလ်င္အျမန္ေမးလိုက္တယ္။
"မင္းဘယ္သြားေနတာလဲ"
"ကြ်န္ေတာ္ အခ်ိဳတည္းစရာ သြားယူမို႕ အခန္းထဲ ဘာမွ မက်န္ေတာ့ဘူးေလ"
YOU ARE READING
ကံကြမ္မာစေရာ [မြန်မာဘာသာပြန်]
Historical Fictionမင်းတစ်ဘဝတာပျော်ရွှင်နိုင်ဖို့ ကိုယ်နှစ်ရာနဲ့ချီအထီးကျန်ဖို့ဆိုတာထိုက်တန်ပါရဲ့လေသလား။ Original Name - Rebirth Degenerate Slave Abuses Tyrant || 重生之孽奴虐暴君 Author - Mei Guo || 梅果
![ကံကြမ္မာစေရာ [မြန်မာဘာသာပြန်]](https://img.wattpad.com/cover/175561931-64-k743765.jpg)