ကံကြမ္မာစေရာ [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၇၈ ။ စီမာ့ခ်င္းရွ

[Zawgyi]

ေလာ့ခ်ီက အရာအားလံုးကိုတစ္ေယာက္တည္းျပတ္ျပတ္သားသား စီစဥ္တယ္။ ေလာ့ေဝ့က သူ႕အမိန္႕ကိုနာခံျပီး တစ္ေသာင္းေသာစစ္သားေတြကို ယဲ့ခ်ဲ႕ဆုိတဲ့ ျမိဳ႕ေလးမွာ တပ္စြဲဖို႕ေခၚသြားခဲ့တယ္။ ေရွ႕မွာျဖစ္ေတာ့မဲ့ တိုက္ပြဲဟာ သူတုိ႕နဲ႕ ဘာမွမဆိုင္ေတာ့သလိုပဲ။

သံုးရက္အၾကာမွာ ေရွ႕တန္းကေန တိုက္ပြဲတုိးတက္မွုရလဒ္သတင္းေတြရလာခဲ့တယ္။ ေျမာက္ပိုင္းယန္ေတြက မိုင္၁ရာဆုတ္သြားခဲ့ရျပီ။

ငါးရက္အၾကာမွာ အက်ဥ္းသားလွည္းတြဲဟာ ညသန္းေခါင္ယံမွာ လ်ွိဳ႕ဝွက္စြာနဲ႕ ေလာ့ေဝ့ရဲ႕ စစ္စခန္းထဲ ေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္။

စီမာ့ခ်င္းရွဟာ ဒီတစ္ၾကိမ္ေတာ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မရွိ မိုက္မဲတဲ့စစ္ပြဲတစ္ခုကိုတိုက္မိသြားခဲ့ျပီ။ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ဆံုးရွံဳးမွုကိုခံစားခဲ့ရလဲ နားမလည္နိုင္ဘူး။ ေက်ာင္းအင္ပါယာရဲ႕ စစ္တပ္က သူ႕စစ္သားေတြဘာလုပ္ေတာ့မလဲဆုိတာ အတိအက်သိေနတဲ့ပံုပဲ။ သူတုိ႕စီစဥ္ထားတဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြက ျပီးျပည့္စံုလြန္းလို႕ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဘာမွေျပာစရာမရွိေတာ့ဘူး။

"မင္းသား(၃)" ဒါက ေလာ့ေဝ့ စီမာ့ခ်င္းရွကိုျမင္ဖူးတာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ပဲ။ သူက အထင္ၾကီးေလာက္စရာ ရုပ္ရည္ကိုပိုင္ဆိုင္ထားတယ္။ သူ႕မ်က္နွာက မက္မြန္ပြင့္မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ အလွဆင္ထားကာ အနားဖ်ားကေကာ့တက္သြားတယ္။ သူ အက်ဥ္းစားအျဖစ္ ေခၚေဆာင္လာျခင္းခံရတာေတာင္ လာမဲ့မုန္တိုင္းကို ရင္ဆိုင္ဖို႕အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့ ေက်ာက္စိမ္းသစ္ပင္ဟန္ပန္အမူအရာရွိေသးတယ္။ ဒီလိုလူမ်ိဳးက အမွန္တကယ္ကို ေလာကၾကီးမွာ ရွားမွရွားပါေပ့ပဲ။

စီမာ့ခ်င္းရွကလည္း ေလာ့ေဝ့ကိုၾကည့္ေနတယ္။ ဒီလူက ဒီတစ္ဝိုက္မွာအရွင္သခင္ဆုိတာ သိသာေပမဲ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနမယ္ေတာ့ သူမထင္ခဲ့ဘူး။ ပထမအၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ႕ဆုိ ေယာက်္ားေလးမိနး္ကေလး ေျပာဖုိ႕ေတာင္ခက္လွတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္ေလးက ျမိဳ႕ၾကီးတစ္ျမိဳ႕ ၊ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ကို က်ဆံုးေစနိုင္ေလာက္သည္အထိ အလြန္အမင္းလွပတယ္လို႕ ေဖာ္ျပနိုင္တယ္။
"မင္းက ဘယ္သူလဲ"