"မစစမ္းပါနဲ႔ ..."

ႏႈတ္ခမ္းေလးစူၿပီး စႏိုးပြင့္က သူ႔အနားမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္၏။

"နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ေနမေကာင္းဘူးလား ...မ်က္ႏွာက ၾကၫ့္ရတာ အဆင္မေျပသလိုဘဲ ...ဘာလဲ နင္တို႔ သမီးရည္းစားေတြ ရန္မ်ားျဖစ္ထားၾကလို႔လား ..."

ဧသာန႔္ကို ပိုင္ဆိုင္ရလို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့သူက ဒီလိုၫွိုးငယ္ေနတဲ့ ပံုစံေပါက္ေနေတာ့ ေနြရိပ္လည္း သူခန႔္မွန္းမိတာကိုသာ ေမးလိုက္သည္။ စႏိုးပြင့္ကေတာ့ သူ႔ကို မ်က္လံုးေလး အဝိုင္းသားနဲ႔ အံ့ဩသလို ျပန္ၾကၫ့္ေနရွာသည္။

"နင့္ သူငယ္ခ်င္းႀကီးဆီကေန နင္ဘာမွ မၾကားဘူးလား ..."

"ဘာကို ၾကားရမွာလဲ ..."

"ငါတို႔‌အေၾကာင္းေလ ..."

"မၾကားပါဘူး ...ဘာျဖစ္လို႔လဲ နင္တို႔ ..."

စႏိုးပြင့္ မ်က္ႏွာက ငိုခ်င္ရဲ့လက္တို႔ ဆိုသလိုမ်ိဳး ျဖစ္သြားၿပီး အေဝးတစ္ေနရာကို လွမ္းေငးၾကၫ့္ရင္း ျပန္ေျဖ‌ေလသည္။

"ကိုဧသာန္နဲ႔ငါ လမ္းခဲြလိုက္ၿပီ ..."

"ဘာရယ္ ...နင္တို႔ တဲြေနတာ သံုးလေလာက္ပဲ ရိွေသးတာေလ ...ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာေသးဘဲနဲ႔ ...ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ ..."

"ငါ့ဘက္က လမ္းခဲြမယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး ...ကိုဧသာန္က စခဲ့တာ ..."

"ဘာ ...ဧသာန္က ..."

"အင္း ..."

"ဘာလို႔လဲ ..."

"ငါမသိဘူး ...လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္က သူငါ့ကို ေျပာလာတာ ...ဒိတ္လုပ္မယ္ဆိုၿပီး ငါ့ကို အျပင္လွမ္းေခၚတယ္ဟာ ...ညေနပိုင္း အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ရင္းနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ လမ္းခဲြၾကရေအာင္ဆိုတဲ့ စကားႀကီးနဲ႔ ..."

စႏိုးပြင့္က ေျပာေနရင္းနဲ႔ အားပါလာသလိုမ်ိဳး သူ႔ဘက္ကို ကိုယ္တစ္ျခမ္းေစာင္းလာေလသည္။

"သူက အဲ့လိုႀကီး ရုတ္တရက္ထေျပာေတာ့ ငါက အိမ္အျပန္ လမ္းခဲြႏႈတ္ဆက္တယ္ပဲ ထင္လိုက္တာ ...ေနာက္မွ သူထပ္ေျပာတယ္ ...ကိုယ္တို႔ ဆက္မတဲြၾကေတာ့ဘဲ လမ္းခဲြၾကရေအာင္တဲ့ ..."

"နင္သူ႔ကို မေမးၾကၫ့္ဘူးလား ...အေၾကာင္းအရင္းကို ..."

"ေမးတာေပါ့ဟယ္ ..."

အချစ်၏ခေါင်းစဉ်အောက်တွင်မရှိခဲ့လေသောOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz