The Evil Sister Who Meets Her Prince (Villain Series #1)

Chapter 40

40

"Grabe, I'm g-gutom na! Tara let's go eat na!" sabi ko at tinulak- tulak na siya para makawala ako sa kanya pero hindi pa rin niya tinatanggal iyong pagkakahawak sa railings sa gilid ko!

"Akala ko ba hindi pa?" He said, teasing me. I saw how he freaking lick his lower lip as he looked entertained watching me.

"Ginutom ako! Let's go na," I said again before he bark a loud laugh. Mabilis ako napatakbo pababa nang makawala ako sa kanya. Narinig ko naman siyang tawa nang tawa pa rin habang nakasunod sa akin.

Nakita ko agad na nakahanda na iyong pagkain kaya nauna na akong naupo. Karus drag the chair adjacent to me that's why we're still close even here at the dining table! Hindi ako makatingin sa kanya kaya sa pagkain ko na lang itinuon ang atensyon. My heart can't even have the time to fucking calm down!

I can see on my peripheral vision that Karus is still looking at me with his teaseful eyes. Sinamaan ko siya ng tingin pero nangingiti lang siya. Nang akma siyang magsasalita ay agad kong pinigilan dahil sigurado akong may kung ano na namang lalabas sa bibig niya!

"Bless us, oh Lord, and these Thy gifts which we are about to receive from Thy bounty, through Christ, our Lord. Amen." I prayed sincerely with my eyes closed before starting eating. "Let us know eat in silence," sabi ko kay Karus na nakaawang lang ang labi at hindi natuloy ang sasabihin. Hindi niya siguro alam kung matatawa siya sa akin o ano. Basta ako kakain na!

Good thing, he's masunurin, at least for the moment because he did not speak na. Tahimik lang kaming kumain pero nakikita ko pa rin na sumusulyap siya habang malapad ang ngiti. I wonder if hindi ba siya nangangalay sa kakangiti? And wala namang funny sa mga sinabi ko kanina ah. Akal ba niya nagjo-joke ako?

"I'll just talk to the captain," he said after we ate. Kakausapin daw niya ulit dahil malapit na kami sa shore. Kakausapin din niya mga tauhan niya para ma-remind ulit.

"Okay. I'll just fix myself," I replied. Halos iripan ko pa siya nang nagvolunteer pa na ihatid ako sa kwarto.

"Ano?" I asked because he's still standing near the door. Hindi ko tuloy masara.

"I realized that I haven't asked you this since yesterday," he said.

"What is it?"

"Are you okay?" He seems serious and worried now. Nawala na iyong mapang-asar niya ngisi. I can clearly see the sincerity in his eyes.

I gave him a small smile.

"I'm fine. And also, thank you. I haven't told you this since yesterday too kaya salamat," I gave back the same sincerity that he's giving.

He smiled too. I don't how long we've been looking at each other. Naputol lang iyon nang tawagin siya ng isa sa mga tauhan niya kaya napaatras na lang siya hanggang sa maisara ko na iyong door.

I took a cold shower and changed my clothes. Hindi ko talaga alam kung bakit may mga damit ng babae si Karus dito sa yacht niya. May dinadala siguro siyang babae rito. But who am I to question that? Buhay naman niya iyan. And decision niya kung magdala man siya ng babae rito. Do I have my pake? Wala.

Dapat.

I just brushed my thoughts away and just changed into a sweetheart neckline dress since it's the only one that fits me the most. Iyong iba kasi ay kung hindi maliit ay malaki naman ang size. Masyadong namang cozy iyong iba at magmumukha akong aattend ng fashion show.

I blow dried my hair and tied it in a ponytail. Isinuot ko na lang rin ulit iyong strappy sandals na binili ni Harvey dahil naiwan ko iyong sneakers ko sa resort kasama noong mga gamit ko.