Chapter 22

348 24 3
                                    

22

I stopped by a convenience store to buy alcohol and band aids. Binayaran ko lang iyon at nag-drive na ulit. Kanina ko lang naramdaman na may sugat pala iyong pisngi ko sa lakas ng sampal ni Daddy.

The guards at the gate of the mansion automatically open it with the sight of my car. I parked my car at the front of the main door near the fountain.

"Lo..." Agad na sumalubong sa akin si Lolo. I ran towards him and my tears suddenly burst again. I can't even stop my sobs but Lolo did not ask me yet. He just caressed my back trying to comfort me. He guided me as we went inside.

"Pakuha naman ng tubig," dinig kong utos nito sa isang house help.

Naupo kami sa may sofa sa living room. Nang kumalma ako ay pinunasan ko ang mukha ko dahil basang-basa na kakaiyak. I drink the water as soon as it was given to me.

"Are you calm down now?" tumango ako. "Alright. Tell me what happened, apo,"

Huminga ako nang malalim bago ikinuwento sa kanya iyong nangyari. Lolo have been attentive and is all ears listening to me. I was right that I chose to come here.

Nang matapos akong mag-kwento ay niyakap niya ako nang mahigpit at hinaplos ang buhok ko.

"Gusto mo bang kausapin ko si Enrique?"

"No Lolo. I can deal with this po," He still look worried at parang gusto talaga niyang kausapin sina Daddy. "Gusto ko na rin naman po talaga umalis ng bahay. I guess this is a blessing in disguise?"

"Hindi ko lang maintindihan kung bakit hinayaan ka ng Daddy mong umalis nang hindi ka man lamang pinakikinggan "

"Kasalanan ko rin naman Lo. I've done a lot of kagaguhans before kaya nawala ang tiwala niya sa akin." Plus iyong mga paninira sa akin noong dalawa.

"Hindi pa rin sapat na dahilan iyon." I just shrugged. Wala naman na akong magagawa. I was already thrown out of the house.

"Can I just stay here Lolo?"

"Of course! Ikaw talaga, bakit nagpapaalam ka pa? This is your house too," he smiled at me that brings comfort in me. Finally, a family.

"Pero Lo, I won't stay for so long. Gusto ko po sana gamitin na lang iyong condo na bigay mo," pagpapaalam ko.

"Bakit? Ayaw mo bang makasama ang Lolo?" there's a hint of pagtatampo on his voice.

"Aww, matampuhin ka na ngayon Lo?" natatawang sabi ko habang niyayakap siya. Natawa rin siya sa sinabi ko.

"Kaya mo na bang mag-isa?" biglang tanong niya rin.

I thought of this decision kahit noon pa. Tutal napalayas na rin naman ako might as well take the oppurtunity to learn to stand by myself. Naisip ko rin kasing kung hindi ko ito gagawin ngayon, paano na lang ako kung ako na lang mag-isa? Besides, at the end of the day I only have myself.

"I'll get used to it Lolo." I replied.

He sighed and nodded.

"Wala naman akong magagawa kung iyan ang gusto mo. Basta't kapag may problema lagi lang nandito ang pogi kong Lolo ha?"

"Whatever Lo. Nasingit po talaga kakisigan mo,"

After eating lunch together, Lolo called his personnel to arranged the unit. Para makapag-install na rin nung mga gamit and iyong mga ilaw. Mukhang abandoned unit pa naman iyon.

I told Lolo that he does not need to support since I have money in my bank account. Sobra-sobra pa para sa mga luho ko. But I guess I'll say goodbye to those stuff? Ang mahalaga ngayon ay nakaalis na ako.

The Evil Sister Who Meets Her Prince (Villain Series #1)Where stories live. Discover now