The Evil Sister Who Meets Her Prince (Villain Series #1)

Chapter 35

35

I woke up early the next day. Masakit pa rin ang mga sugat ko lalo na iyong sa paa pero makakalakad naman ako. I was lucky that I did not get a sprain because if ever, I might not be able to work today. And if ever, I will already be certain that that rock was a cursed one that really brought the hell out of me.

Nagsuot na lang ako ng gladiator sandals para hindi maipit ang paa. I heard a knock downstairs. That's probably Nori na yayayain akong sabay pumasok. Hindi ba nalasing iyon kagabi?

Nang buksan ko ang pinto ay agad ko ring sinbukang isara dahil si Karus pala iyon!

"Ano ba?" I growled as I tried to fight his strength through the door between us.

Pero nakapako na ang braso niya sa pinto para itulak pabukas iyong pinto. I wasn't able to shut the door because he had already stepped inside. I should've looked at the window first.

"Good morning," he greeted and showed me the paper bag he's holding.

"Did I even invite you over here?"

I know it sounds rude but I don't care anymore. Kapag nandito siya ay para lang akong aatakihin sa puso. Laging akala mo ay nasa karera iyong puso ko kapag nakikita siya.

"Have you eaten your breakfast already?" he asked, completely ignoring my remark.

"Is that even your business?" I said, trying to hide my nervousness.

He sighed. Napapailing siguro 'to sa isip niya dahil umagang-umaga ay sinusungitan ko siya. Sinundan ko siya nang maglakad siya papuntang kusina at nilabas iyong laman ng paper bag. I know it was from the hotel. Two servings talaga ang in-order niya.

"Dito ka talaga kakain?" I said while my arms crossed.

"Dito tayo kakain," He corrected. Napangiwi ako dahil doon.

Nagugutom na ako at mas lalo lang nang naamoy ko iyong pagkain. Masarap naman talaga iyon pero galing kasi sa kanya.

Naupo na siya at saka ako tinignan. I raised an eyebrow showing him a 'what?' face.

"Feel at home ka rin 'no?" sabi ko at hinila ang upuan sa harap niya. Kung dito siya sa bahay ko kakain ay dapat lang may share ako doon sa pagkain! I'm all up for equality. I nodded inwardly with my reasoning skill.

Mabilis lang akong kumain para makaalis na dahil literal na pinapanood niya ako habang kumakain. Kaya tinutok ko na lang sa pagkain ang tingin dahil ayoko ko siyang tignan.

"You work at the hotel?" he suddenly asked. Nakilala niya siguro iyong suot kong uniform.

"Yes," I answered shortly. I don't want to prolong a conversation with him. Uminom ako ng tubig bago siya tignan. "Kaya papasok na ako," sabi ko at tumayo na.

"Makakalakad ka ba?" sabi niya nang sumunod sa akin palabas. Sinarado ko na iyong pinto ng bahay.

"Paano kaya ako nakalabas sa tingin mo?" I sarcastically answered.

I saw him sighed. Bahala siyang maputulan ng pasensya. I will not adjust for him.

"Do you plan to let the people here see us together? Anong sasabihin ko? Na magkakilala tayo?" sabi ko dahil nang maglalakad na ako ay tumabi rin siya at naglakad kasabay ko.

"Magkakilala naman talaga tayo," he said in a very pilosopo way. I rolled my eyes and continued to walk.

"Huwag kang sumabay sa 'kin," sabi ko at iniwan siya. Hindi nga siya sumabay pero nasa likod ko naman. Bahala ka sa buhay mo.

Nakarating kami sa hotel nang nasa likod ko pa rin siya. I bet he's going to follow me to the kitchen but good thing, his colleague went on him giving me the chance to go away. Buti na lang nakawala ako.