F.L.A.W Series Book 1: AMETHYST

Chapter Twenty Four

"Where am I?" Amethyst asked herself while looking around. She couldn't see clearly because of the thick fog covering the entire place.

She keeps on walking, not knowing where she should go, what path should she take, and just let her feet drag her. She walks further into the unknown until the fog has slowly begun to disappear.

Unti-unting lumilinaw na ang kapaligiran niya at nakakakita na siya ng magandang tanawin. Nang tingnan niya ang pinanggalingan ay makapal na usok lamang at halos wala siyang makita. Nagpatuloy lang siya sa paglalakad hanggang sa mapadpad siya sa isang gubat.

Namangha siya sa nakikita dahil puno iyon ng matataas na mga puno at magagandang halaman at mga bulaklak. May mga iilang hayop din siyang nakita at natutuwa siyang may naririnig siyang mga huni ng ibon.

"Is this heaven?" Tanong niya sa sarili.

Maybe it is heaven because it looks and it feels like paradise. So peaceful, so majestic like it wasn't real. She even picked some flowers to see if it was real or not but indeed it is real.

Totoo nga ang lugar. Masaya ang pakiramdam niya ngunit naputol iyon nang maalala niya ang mga ginawa niya dati.

"I shouldn't be here, I'm not worthy to be here." Aniya habang naiiling.

May narinig siyang kaluskos kaya't napalingon siya nang mabilis at nanlaki ang mga mata niya nang makita si Devereaux roon na nakangiti sa kanya.

"Oh, Dev!" Tawag niya at patakbong lumapit rito. Mahigpit niyang niyakap ang binata at ganoon din ito sa kanya. "I thought I would never see you again." Umiiyak niyang sabi. "I'm sorry, I'm sorry." Habang hindi siya matigil sa pag-iyak.

"Ssshhh" pinapatahan siya nito habang hinahagod ang kanyang likuran. "It wasn't your fault. None of it was your fault."

"I should've listened to you." Patuloy niya."

"What's done is done, Amethyst." Anito at humiwalay na sa pagkakayakap sa kanya. Pinupunasan nito ang kanyang mga luha habang tinitingnan siya. "We just need to let it go and move on."

Tumango na lang siya bilang pag-sang ayon rito. Luminga-linga siya bago muling humarap rito.

"What now? Where should we go? What should we do next?" Tanong niya.

Luminga-linga rin ang lalaki at saka nagkibit-balikat.

"I don't know. Maybe we should just find our way home." And he took her one hand and intertwined their fingers. "I don't care where this path may lead us, as long as we're together."

They smiled at each other and they began to walk hand in hand. They both admire the beautiful view and it was perfect. Everything were perfect.

Then suddenly, she felt this odd feeling in her stomach.

"What's wrong?" Tanong sa kanya ng nobyo nang napahinto siya sa paglalakad.

"I don't know. I felt something odd here." Na hinawakan pa ang tiyan.

"What is it?"

"I can't describe it. Parang may humahawak na unti-unting humihigpit." Paliwanag niya. Hanggang sa mas lalong humigpit nga kaya naalarma na siya. "Something's not right, Dev!" Aniya at humawak na nang mahigpit sa lalaki.

"I'm here. Don't worry." Anito na hinaplos pa ang mukha niya.

She smiled a little but then she got horrified when some kind of force has pulled her back and so she lost his grip.

"Dev!" Sigaw niya habang mabilis na lumalayo siya mula sa binata dahil sa pagkakahila sa kanya ng kung ano.

"Amethyst!" Sigaw nito habang sinusubukang habulin siya ngunit hindi na magawa dahil muli na siyang nilamon ng makapal na usok at kadiliman.