Dreams, Destiny, and You?

Capitulo Cuarenta y Ocho: Hurry up!

A/N: Last chapter guys. Sorry kung mabored kayo. Lol. Information overload. XD. Kung gusto niyo, iskip niyo yung part na ayaw niyo. Kung may tanong, ask sa comment box po. :) Thank you! ^_^

---------

CHAPTER 48

Nang mapatingin ako sa gilid. I saw Daniel's real parents. Yes, sigurado akong sila 'yun. Nakatingin si Tita Kathy sa akin habang pailing-iling at si Tito Dan naman, sumesenyas na huwag kong sabihin kay Daniel. Halatang pinipigilan nila 'yung tawa nila. Nanlalaki naman 'yung mata kong napatango na lang habang medyo nakanganga.

Uhmm... okay?

Nakaluhod pa rin si Daniel doon, maluha-luha pa habang nakayuko sa harap ng Mommy at Daddy ko. Hinihintay niya 'yung sagot nila. Si Angelo naman, nakaupo na sa chair sa may tabi ng Mommy ko. He was glaring at Daniel at nakahawak pa rin sa labi niyang may dugo. 

Tahimik lang ako dito. Hindi ko alam kung maaawa ako o matatawa kay Daniel e. I was confused. Naguguluhan ako.  Bakit nandito 'yung parents niya? At saka bakit meron si Angelo? Ang weird 'di ba? Sino ba talaga 'yung sinasabi nilang fiance ko? Si Daniel o si Angelo?

"Stand up, boy," walang emosyong sabi ni Daddy kay Daniel.

Napafacepalm ako. Napahawak na lang ako sa noo ko at napayuko. I wasn't looking at them, I was just listening and looking at another direction.  Pero nakita kong napatayo si Daniel gamit ng peripheral vision ko.

"Say sorry to him," rinig kong sabi ni Dad. He must be pertaining to Angelo.

 Natahimik sandali at makalipas ang ilang saglit, narinig kong nagsalita si Daniel. "Sorry brad."

No one answered. There was complete silence. Angelo didn't reply. Napatingin na ako sa kanila. Dad was looking at me and Daniel, papalit-palit 'yung tingin niya. Hindi ko nga alam kung galit o ano e. "Both of you, sit down."

Nauna na akong umupo at tinabihan si Daddy. Si Daniel naman akmang uupo na rin nang bigla siyang natigilan at nanlaki 'yung mata.

"Mommy? Dad? What the?! Anong?!"

"Pfft! Hahahahahaha!"

"Bwahahaha! That was epic, son!"

Ayan, pinagtawanan na nina Tita Kathy at Tito Dan. Tita at Tito muna ang tawag ko sa kanila para hindi nakakalito. Napapapalakpak pa sila sa sobrang katatawa. Adik lang e. Pulang-pula naman si Daniel doon na nakatayo. Bigla siyang napatingin sa akin at napakunot-noo. Napalunok tuloy ako.

Parang iniisip niya kung... may alam ba ako sa nangyayari. Kung alam ko bang nandoon 'yung parents niya? Kung bakit hindi ako umimik? Kung bakit hindi ko sinabi sa kanya? Patay ako neto e. Napailing na lang ako at napaiwas ng tingin sa kanya. 

"Oh come on Daniel. Be a man, sit down. Hindi ka na mabiro," sabi ni Tito Dan. Napatingin ako at umupo naman na siya sa tabi ni Tita Kathy, pero nakayuko. Apat kami dito sa may isang side ng table at tatlo naman silang kaharap namin. It was an eight seater table, bakante 'yung isa.