Dreams, Destiny, and You?

Capitulo Dos: Mommy?

CHAPTER 2

 

**JULIETTE(CHESKA)**

NAKARATING NA KAMI dito sa room. Nagpaalam na si Miss Scarl—este Cara. Ang bait niya pala. Sobra. Ang sarap sa feeling. Hay... buti na lang meron pang mga taong tulad niya.

Kokonti pa lang pala 'yung tao dito sa room. Dire-diretso kami at pumunta dun sa pinakalikod na mga upuan. Nahihiya kasi kami eh. Pero mukhang mababait naman yung mga kaklase namin. Ngumingiti pa nga sila, yung iba nag-ha-hi.

“Napakaganda mo Letlet.” Sabi bigla ni Emil, titig na titig siya sakin. Nagulat pa nga ako eh, ewan. Weird feeling.

“Ano ba JUJU! ‘Wag mo kong tawaging LETLET dito sa school.” Pabulong kong sabi sa kanya, talagang naka-emphasize mga palayaw namin.

“Oo nga LETLET. Nagmukha ka ng tao! Pfft.” Sabi naman ni Drew epal. Inirapan ko tuloy. Tumingin ako kay Juj—este Emil tapos nginitian siya.

“Salamat Juju! Gwapo mo rin. Naks! Kamukha mo na si Julian na kapangalan mo! Yung artista sa TV! Kyaaah!” sabi ko kay Emil a---“Ay sus! Sino ba iyon? Wala akong alam diyan ire! Basta mas gwapo ako doon panigurado! Letlet naman e!” sabat niya. Sinamaan ko nga ng tingin.

Tinitigan ko naman si Drew sabay turo—“At ikaw KAKHAL! KAKALBUHIN na talaga kita! Malapit na. Swear!”

 

“Kuu! Letlet Panget. Ang panget mo. Woo! May pa-swear swear nang nalalaman. That’s cool… NOT! HAHAHA—A-ARAY!—Kailangan manapak? Pfft—HAHAHA---A-AW! ARAY!”

 

“Ops ops ops! KAKHAL! LETLET! ANG KUKULET NIYO! Aba’t! Itigil na iyan bay!”

“OPO JUJU!” sabay naming sigaw kay Emil at—

“PFFFFT! HAHAHAHAHAHA.” Sabay-sabay na kaming napatawang tatlo. Para kaming mga tanga. Pero hindi naman masyadong maingay. Eh kasi naman, parang ewan mga tawagan namin.

 

“HAHAHAHAHA. I’m Drew mga pare!”

 

“Emil ho! Huwag Juju! Ambaho ire!”

 

“At sabi ni Cara, ako si Chesk—

Blag!

 

Biglang bumalibag pabukas yung pintuan. Natahimik ang lahat. Lahat kami napatingin sa direksyoon paroon. Parang natakot yung mga students. Tumahimik bigla, nakakabingi.

Biglang may pumasok na lalake. Nagulat ako.