Dreams, Destiny, and You?

Capitulo Dieciotso: You're IT

CHAPTER 18

SCARLET'S POV

"WHAT DO YOU MEAN! NO!"

"Sir, please calm down, wala na talagang ibang kwarto. Isa nalang po talaga yung natitira."

Nagrereklamo si Zander dun sa babaeng nasa may information desk kasi nga, dalawang kwarto sana kukunin namin. Kaso fully booked na daw at isa nalang ang natitira.

"Are you sure? What kind of hotel is this! Fuck."

"Sir, we can't do anything about it. It's either you take the room or find another hotel," diin ng babae.

Sisigawan pa sana ni Zander yung babae pero inunahan ko siya.

"ZANDER! JUST TAKE THE ROOM. ANO BA!"

"Miss, we'll take the room. Thank you. Sorry for the trouble," I said.

"No worries ma'am. Here is your room card."

"Thank you," sabi ko ulit. Hinila ko naman si Jale at Zander dahil parang mga wala sa huwisyo. Ang tahimik na nila. Kinaladkad ko pa si Zander kasi ayaw sumunod, si Jale kasi okay pa eh.

Sumakay kami sa elevator.

"Asjfshrycnks.."

"Anong binubulong-bulong mo jan Mr. Gorilla?! Arte kasi. Dun ka sa sofa matulog! Bleh."

"Tch. Whatever slowpoke."

"LQ?"

"HINDI!/NO!" sabay naming sabi ni Zander. Si Jale kasi eh. Lungyu. LQ daw. Batukan ko siya eh. Tsk.

"Uh. K. OA niyo. Defensive?"

"HINDI NGA!/SHUT UP! NO!"

Eh bakit nga ba kasi namin siya sinisigawan ano? Mukha ngang defensive. Hay tanga.

"Fine. Whatever you say L-O-V-E-B-I-R--ARAY! P-TA."

Sinapak ko kasi tapos si Zander pasimpleng binangga. Loko eh. Haha.

Pareho kaming nagpipigil ng tawa ni Zander. Si Jale kasi, pokerface level 999999999. Nanahimik na siya pagkatapos, pero sobrang sama ng tingin kahit hindi naman halata.

Tumunog na yung elevator at tumigil sa floor na kinaroroonan ng suite namin.