The badboy (Luke Brooks)

Stay Strong

Helloooo,

Sorry sorry sorry ik ben weer eens laat, ik was vandaag zo inspiratieloos.

Oh my god Justin biebers nieuwe liedje komt over een paar uur uit.\

Poef nieuw hoofdstuk:

Olivia POV;

Het enige wat ik zag was zwart, ik stak mijn armen uit en zwaaide om me heen. Voorzichtig zette ik een stap naar voren en voelde nog steeds de grond onder mijn voeten. Een harde windvlaag blies me bijna omver, ineens scheen er licht in de verte. Eindelijk ik kon weg hier, ik liep richting het licht en zag dat het een spotlight was en het scheen op twee mensen. Al snel zag ik dat het mijn ouders waren, ik begon te rennen maar mijn ouders leken anders. Hun ogen waren rood en ze waren lijk bleek, ik hoorde iemand achter hun gemeen lachen. Grijnzen verschenen op de lippen van mijn ouders "Olivia kom hier" riepen ze blij. Ineens sprong Zac achter hun weg "Ja Olivia ga naar je ouders" Zei hij ook grijnzend, ik deed een stap achter uit "Dat z-zijn mijn ou-ouders niet" Stotterde ik. Achter mij stond ook iemand, Luke. "Luke je moet me helpen, mijn ouders zijn zich zelf niet meer" zei ik met een gebroken stem, Luke wreef met zijn duim over mijn wang "Ik doe alles voor jou Olivia" Zei hij glimlachend. "Niet voor lang!" Schreeuwde Zac, ik draaide me om en mijn ouders waren verdwenen. Alleen Zac stond onder het licht, hij had zijn handen in zijn zakken terwijl zijn grijns alsmaar groter werd. "Waar zijn mijn ouders?!" Schreeuwde ik boos. "De plek waar Luke nu heen gaat" Zei hij, ik begreep Zac niet. Ik wou Luke vragen waar hij het over had dus ik draaide me om, een harde gil verliet mijn lippen. Luke zijn ogen waren zo wit als sneeuw en er stak een zwaard uit zijn buik. Het zwaard werd er uit getrokken, Luke viel neer op de grond. "Luke!" Riep ik geschrokken, direct knielde ik naast hem neer. Ik schudde Luke heen en weer.

De ruimte veranderde van zwart naar wit, bloedspetters waren verspreid over de muren en op de grond. Luke lag in een grote plas bloed, "Luke laat me niet in de steek" Huilde ik. Luid gelach hoorde je, het gelach van Jason om precies te zijn. Ik keek omhoog en zag hem lachen met Zac, beiden zaten zij ook onder het bloed. Jason hield een zwaard een zijn handen waarvan het bloed af drupte. In een oogwenk stond Jason voor mij en trok me omhoog "Jij bent nu van mij".

Mijn ogen vlogen open, Luke lag op mijn buik te slapen terwijl hij mijn hand vast hield. Gelukkig, het was maar een droom. Piepjes van verschillende machines hoorde ik, ik keek om me heen en zag dat ik in het ziekenhuis was. Allerlei draden en naalden zaten aan mijn lichaam geplakt, hoe ben ik hier gekomen? Met mijn vrije hand gaf ik lichte fikjes tegen Luke zijn wang "Luke?" fluisterde ik. Luke bleef door slapen "Luke?" Zei ik wat harder. Dit keer vloog zijn hoofd ophoog "Olivia" zei hij met twinkelende ogen, een glimlach verscheen op mijn gezicht. Ik haalde een hand door zijn warrige haar heen "Goed geslapen?" Vroeg ik. Hij schudde zijn hoofd "Nee maar twee uurtjes ofzo maar hoe gaat het met je?". Een awh verliet mijn mond, een kusje drukte ik op zijn neus, "Ik voel me goed hoor maar wat is er gebeurd?". Luke keek me verbaasd aan "Weet je dat niet meer?" Vroeg hij. Ik schudde kort mijn hoofd, Luke schraapte zijn keel "Jij hebt mijn leven gered". Een flashback van wat er gebeurd is flitste voor mijn ogen, ik zag hoe Josh op Luke richtte en hoe de kogel in mijn buik kwam. Een brok voelde ik in mijn keel, Josh had me neergeschoten. "Olivia ik weet niet hoe ik je moet bedanken" Zei Luke, "Je hoeft me niet te bedanken, jij had precies het zelfde gedaan" Glimlachte ik. Luke kuste mijn hand waarna hij zei "Dat is waar".

De hele tijd vroeg ik me af waar Josh was, zou hij langs komen des ondanks hij me had neergeschoten. "Waar is Josh?" Vroeg ik aan Luke, hij haalde zijn schouders op "Nadat het gebeurd is staarde hij geshockeerd naar je en is toen verdwenen" Antwoorde hij. Ineens werd er luid op de deur geklopt, de deur vloog open en raad wie daar stond Josh. "Hij is dus niet verdwenen" Zei Luke met sarcasme in zijn stem, Luke stond op en ging voor Josh staan "Weg wezen Josh". Josh negeerde Luke en zei "Olivia alsjeblieft ik moet met je praten" Smeekte Josh, Luke duwde hem naar achter "Nee ze gaat niet met je pra-". Ik onderbrak Luke "Ik wil met hem praten Luke", hij wou zijn mond open trekken maar ik onderbrak hem alweer "Ik weet het Luke". Hij sloot zijn mond weer en knikte, hij ging aan de kant en liet Josh er langs. Josh ging op de kruk naast het bed zitten en keerde zijn hoofd naar Luke "Mogen we ook wat privacy?". Luke balde zijn vuisten en keek boos naar Josh, "Luke" Zei ik kalm. Hij staarde me aan in mijn ogen en zijn gezicht werd weer zachter, "Ik haal wel wat te drinken voor je" Zei hij en verliet de kamer. Josh keerde zijn hoofd weer naar mij "Het spijt me voor alles Olivia" Zei hij, ik zag dat zijn ogen waterig werden. "Dit had nooit mogen gebeuren", ik kon zijn excuus niet kunnen accepteren maar hij was mijn broer en ik hield van hem. "Ik accepteer je excuus" Glimlachte ik, Josh pakte me vast en knuffelde me stevig. "Maar ik heb èèn vraag" Zei ik, Josh liet me me weer los en ging weer zitten "Vraag maar". "Waarom mocht ik met niemand van je club om gaan maar juist wel met Jason?" Vroeg ik, Josh haalde diep adem "Al mijn mannen zijn vrouwen verslinders, het maakt hen geen bal uit wie het meisje in zolang ze maar naar bed met iemand kunnen en ik wou niet dat èèn van hen dat bij jou flikte" "En waarom Jason wel omdat hij me vertelde dat hij spijt had en zielsveel van jou hield, ik heb Jason altijd gemogen dus ik dacht dat hij een goede jongen was maar dat was hij dus niet" Vertelde hij. Ik knikte, het klonk allemaal logisch. Hij wou me alleen beschermen tegen jongens die me pijn zouden doen. "Mevrouw Adams wij gaan u opereren" Zei de dokter die binnen kwam, Josh stond op "Hou je sterk zusje van me" Glimlachte hij waarnaar hij een kus op mijn voorhoofd drukte. "Dat doe ik" glimlachte ik terug.

Luke POV:

Net toen ik naar Olivia kamer wou lopen werd ik tegen gehouden door Josh, "Luke ook tegen jou wil ik zeggen dat het me spijt, ik ben te ver gegaan" zei hij. "Het spijt mij ook, ik heb haar in gevaar gebracht en ik begrijp waarom je zo boos was" Zei ik, Josh stak zijn hand uit "Is het weer oké tussen ons?". "Ja het is weer oké tussen ons" Antwoordde ik terwijl ik zijn hand schudde. "Eigenlijk is het goed dat je niet naar me geluisterd hebt want ik heb Olivia nog nooit zo gelukkig gezien met een jongen", een glimlach verscheen op mijn lippen. Eindelijk accepteerde Josh onze relatie, misschien kunnen ik en Olivia wel gewoon in Melbourne blijven? "Dat vindt ik fijn om te horen Josh, kom laten we naar Olivia gaan om te vertellen dat het goed is tussen ons" Zei ik. Josh schudde zijn hoofd "Dat kan niet, Olivia wordt nu geopereerd", ik liet de beker die ik in mijn hand vast hield vallen. "Olivia wordt morgen pas geopereerd door die dokter daar" Zei ik geshockt terwijl ik naar de dokter wees. Ik en Josh keken elkaar aan en begonnen te rennen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Luke en Josh zijn weer vrienden yaaay!

Maar wat is er aan de hand?

Bedankt voor het lezen xoxo