Story 3-Episode 13: eXeo

34.5K 801 109
                                    

That was the most awkward moment in my entire life. 'Yun 'yung moment na instant ang dating sa akin ng kahihiyan. Hindi ako makagalaw; daig ko pa ang tinamaan ng kidlat.  It took a good five minutes bago ako nagkaro'n ng lakas na makagalaw, makaalis sa harapan ni Paul, para isiksik ang aking sarili sa likod ng kanyang sofang may kaunting espasyo sa dingding. Naupo ako ro'n na yakap ang aking mga binti; sumubsob ako sa aking mga tuhod.

Gusto kong umiyak.  Pero hindi naman ako mapaiyak. Nanlalamig ang buo kong katawan; humihiling na sana'y maglaho na lang.

Shit!

Pa'no kaya n'ya nalagyan ng hidden camera ang kuwarto ko?  At ano naman ang trip niya at kailangan niyang i-violate ang pribadong buhay ko?  Ibig sabihin ba no'n, nakuhanan din n'ya ang lahat ng pagkakataong ginagawa ko 'yun.

Goodness.  That's beyond count. Kung ako nga, I already lost count, s'ya pa kaya?

I'm trapped.  Totally confined in a sound proof hole na wala akong kapaga-pag-asang makatakas. Ano ba ang gagawin ko?  Pa'no kaya ako makakaalis dito?

"Hey." Tatawa-tawang sabi ni Paul. Nakaluhod ito paharap sa sandalan ng sofa, para masilip niya ako sa likod nito. "Lalamig na ang dinner natin."  He spoke like nothing terrible happened to me.

Hindi ako sumagot.  Mas lalo ko lang hinigpitan ang pagkakayakap ko sa aking mga binti; at mas diniinan ang pagkakasubsob sa aking mga tuhod.

"I'm sorry if you feel awkward, ok?" Tumatawa talaga ito kaya lalo akong napapahiya. "Here... something to make you feel better."  Inilapit niya sa aking harapan ang kaniyang cellphone--napasilip ako rito nang pasimple, before he hit the play icon to play a video.

It was a video of him pleasuring himself while... watching me pleasuring myself.

Copyright ⓒ DyslexicParanoia (Angela Atienza), 2015, All rights reserved.

"I lied, ok?" Aniya.  Binawi na niya ang kanyang cellphone. "I don't take women here to fuck. I'm just messing with you. Though it's true that this is not my only secret place, this is still one of my secret places where I intend to take all the people I trust."

"Then why did you take me here?"  Hindi ako nakatingin sa kanya.  Muli kasi akong sumusob sa aking tuhod.

"Because I trust you."

"Why do you trust me? You don't even know me."

"That's what you think." Naramdaman kong umupo na siya nang maayos sa sofa, "But I know you.  I won't even think about marrying you if I don't.  I have my eyes on you 24/7... you probably figured that out by now."

"Pa'no mo nalagyan ng hidden camera ang kuwarto ko?"

"Don't question my means, Nadine.  I am Paul Mendez. I make things possible."

"Saan ka pa naglagay ng camera?"

"Your bathroom."

Holy shit! I've done so many crazy things in there.

"Where else?"

"Hmmm... I practically have cameras all over your house!"

Tumayo na ako at tiningnan siya.  Nakatalikod siya sa aking anggulo, dahil nakaupo nga siya sa sofa--tulad ng aking hinala, " How could you do that to my family? Why?! What's your purpose?!"

Tres EkisTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon