A Levelheaded Lass

ALL - Twenty Nine

Pagkagarahe ng driver namin ay sakto rin namang dumating si Kuya. This is awkward, ugh.

I tried to smile and he just nodded at me. Unang beses niya akong pinansin ulit! Kahit tango lang 'yon at least pinansin niya ako!

Agad ko siyang sinundan at naabutan ko siya sa may sala. Inakap ko siya sa mula sa likod at hindi ko napigilan ang pag-iyak.

"Kuya, I'm sorry. Sorry. Sorry Kuya." I continued to sob.

He let out few deep sighs before turning around to hold my face and wipe my tears.

"Okay na. 'Wag ka na umiyak, ha?"

Patuloy pa rin ako sa pag-iyak dahil sobrang namiss ko 'yung paglalambing niya sa akin. "Sorry talaga Kuya. Sorry...sorry kung nasagot kita. Sorry kung 'di kita sinunod."

He chuckled. "Ano pa nga bang aasahan ko? Eh parehas na parehas kayo ng kambal mo."

Napatingin ako sa kaniya. Teka, nagdyo-joke na ba si Kuya? 'Di kaya kami magkapareho ni Phillip, hmp.

"Nag-dinner ka na?" He asked and I shook my head. He gave me a smile as he continue wiping away my tears. "O mag-ayos ka na ng sarili mo, kain na tayo. 'Wag ka na umiyak, ha?"

I nodded. Bago pa siya maunang makalakad ay inakap ko siyang muli. "I love you, Kuya."

He kissed the top of my head. "I love you more. Always remember that I am doing this because I care for you so much."

Muli niya rin akong hinagkan bago kami umakyat pareho para magpalit ng damit.

Nakakagaan sa loob kapag nagkaayos kayo ng taong mahal na mahal mo. Si Kuya, kahit strict alam ko namang mahal niya ako. Hindi niya ako hinahayaan basta-basta kasi ayaw niya akong mapahamak. Ako lang naman kasi talaga 'yung matigas ang ulo.

Kumakain kami ng dinner nang dumating si Phillip na kagagaling sa practice. Hindi na siya nagpalit at tumabi na agad sa akin para kumain.

"Tito Phillip! I wanna watch your game tomorrow" Ace squeaked.

"Sure but I think you can't." My brother smiled.

"Ace, swimming classes tomorrow." Pagpapaalala ni Ate Alex sa anak. Sumimangot na lang ang bata.

Natigil naman pansamantala sa pagkain si Ate Alex at Phillip nang kausapin ako ni Kuya.

"Gia, gulay kumain ka." Inilapit niya sa akin ang ulam.

I nodded. "Yes Kuya."

Tinignan ko sila pareho at tila naman nagkakaintindihan kaming lahat sa kung ano mang nangyayari.

Noong gabing iyon ay kinulit ako ni Deign para hindi ko raw makalimutan na may game sila bukas at manonood daw ako.