Chapter 5:
TONI’s POV
Pumasok kami ni Karen sa isang Chinese restaurant. Lunch time na, kaya medyo marami na rin ang kumakain ng oras na iyon.
Nakasunod lang ako kay Karen. May nadaanan na kaming bakanteng table pero dumiretso pa rin sya. Palinga-linga lang sya sa paligid at tila may hinahanap.
“San ka pa pupunta? May bakante doon oh.” Nilingon ko yong nadaanan naming bakantanteng table kanina. “Sabi ko nga hindi na sya bakante.” May naupo nang dalawang matandang babae. Tropapips.
Sumunod na lang ulet ako kay Karen.
“Ayon sila.”
“Sino?”
“Haa?” nagtatakang nakatingin saken si Karen.
“Sinong sila?”
“Ahhh.. Sabi ko ayon bakanteng silya.” Nilingon ko naman ang tinuturo nya. May bakante nga. Nasa may bandang sulok yong pwesto pero okey na rin. Atleast tahimik.
“Ikaw na ang umorder ng para sa akin. Cr lang ako.” At tumalikod na sya. Karen talaga mukhang cr.
Naupo naman ako sa pwestong tinuro nya. Ilang sandali lang may lumapit ng waiter sa akin.
“Good afternoon maam. May I take your order?”
Muli kong tiningnan ang menu.
Teka? Bakit nga pala dito kami pumunta? Ayaw ni Karenina ng Chinese food. Anong oorderin ko para sa kanya? Tiningnan ko yong waiter, naghihintay na sya ng order ko.
“Mamaya na lang ako oorder. Hintayin ko na lang muna iyong kasama ko.” Pagtingin ko sa may bandang cr may nahagip ang tingin ko. “SHIIIIT!!” It’s him. Na naman.
YOU ARE READING
Said I Love You, But I Lied
Teen FictionKwentong puro kaartehan at kabaklaan. Naniniwala ka ba sa kasabihang 'If you love someone, set him free'? Kaya mo bang magpa-ubaya o handa kang makipaglaban? Paano mo babawiin ang I LOVE YOU na nasabi mo na?
