🔞 SHORT NOVELS 🔞

🔞មិត្តតែឈ្មោះ🔞

នៅក្នុងបន្ទប់អូហ្វីសធ្វើការរបស់ក្រុមហ៊ុនដ៏ធំមួយយើងឃើញមានមនុស្សប្រុសស្រីពីរនាក់កំពុងតែអង្គុយធ្វើការដោយម្នាក់កំពុងតែចុចកុំព្យូរទ័រចំណែកឯម្នាក់ទៀតកំពុងតែពិនិត្យនិងយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការសញ្ញេឯកសារយ៉ាងញ៉ាប់ដៃ តែភ្លាមនោះស្រាប់តែ...

"ជុងហ្គុក ធ្វើអីនឹង"ថេយ៉ុងស្រីស្រស់របស់យើងពោលឡើងទាំងលើកចិញ្ចើមឆ្ងល់ពេលដែលកំពុងតែអង្គុយវាយកុំព្យូទ័រសុខៗស្រាប់តែអ្នាកម្ខាងទៀតស្រប់តែបិទឯកសារទុកហើយផ្តេកក្បាលមកកើយលើភ្លៅរបស់នាងថែមទាំងយកដៃប្រឡេះលេវអាវរបស់នាងមិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងទេនៅឆ្លៀតលូកដៃពីក្រោយទៅប្រឡេះទំពក់អាវក្នុងបង្ហាញឱ្យឃើញភ្នំទំហំ៣៨ចំនួន២នៅក្បែរគ្នានិងមានចុងក្រហមព្រឺងៗរបស់នាងថែមទៀតផង
"គឺចង់មឹម យើងឃ្លាន"ជុងហ្គុក មិននិយាយតែមាត់ដៃនៅប្រឹងប្រឡេះឡេវអាវរបស់អ្នកម្ខាងទៀដដែលរហូតដល់បូតចេញអស់ទើបងើយក្បាលទៅបឺតជញ្ជក់លើកកូនភ្នំមួយនោះយ៉ាងជក់ចិត្តដូចកូនបៅដោះម្តាយយ៉ាងអ៊ីចឹងចំណែកឯម្ខាងទៀតក៏មិនទំនេរដែរគឺដៃរបស់នាយច្របាច់លេងយ៉ាងយ៉ាងពេញដៃ ថេយ៉ុងឃើញបែបនេះក៏មិនថាអ្វីដែរនៅបន្តចុចកុំព្យូទ័រធ្វើការរបស់ខ្លួនបន្តទៀតព្រោះនេះវាជាទម្លាប់ទៅហើយដែលពួកគេតែងតែធ្វើបែបនេះនោះទោះបីជានៅកន្លែងធ្វើការឬុមួកក៏នៅខនដូរគឺធ្វើបានគ្រប់ពេល(បញ្ជាក់:ពួគេអត់នៅផ្ទះទេគឺនៅខនដូរមិនមែនអត់ផ្ទះទេតែចង់នៅខនដូរព្រោះជិតកន្លែងធ្វើការ ហើយពួកគេជាមិត្តភក្តិនឹងគ្នា)
"បៅឆ្អែតហើយឬនៅ យើងធ្វើការណា"ថេយ៉ុង ដោយឃើញអ្នកម្ខាងទៀតមិនព្រមងើបមុខពីកន្លែងនឹងសោះទើបស្រដីឡើងព្រោះពេលនេះមានអារម្មណ៍ពិបាកក្នុងខ្លួនយ៉ាងម៉េចមិនដឹងទេខណៈដែលជុងហ្គុកមិនត្រឹមតែបៅដោះគេទេថែមទាំងស្ទាបអង្អែលខ្លួនប្រាណារបស់គេទៀត(រាងចំបន្តិចហើយកុំប្រកាន់អីណា😅)
"នៅទេ កាន់តែបៅកាន់តែមិនចង់ឈប់ ហើយឯងទៅខ្វល់ធ្វើអីម្ចាស់ក្រុមហ៊ុននៅត្រង់នឹងហើយមិនបាច់ខំពេកក៏បានដែរយើងមិនដេញឯងចេញទេ"ជុងហ្គុក ក្រោយឮសម្តីអ្នកម្ខាងទៀតហើយងើបមុខមកតបបន្តិចហើយក៏ជ្រប់មុខនៅកន្លែងនោះដដែល ត្រូវហើយគ្មានអ្វីត្រូវខ្វល់ផងទោះជាថេយ៉ុងមិនធ្វើការក៏គេមិនដេញនាងចេញដែរ
"ហ៊ើយ ឯងនេះពិតជារំខានមែន"ថេយ៉ុង
"បើរំខានក៏សម្រាកសិនទៅហើយ មកមានក្តីសុខជាមួយយើងវិញទៅ"ជុងហ្គុក ក្រោយឮប្រយោគរបស់ថេយ៉ុងហើយទើបងើបមកអង្គុយនិយាយជាមួយនាងវិញចំណែកអាវក៏មិនបិទឡេវឱ្យវិញដែរទុកឱ្យនៅចំហរបង្ហាញល្វែងលើរបស់រាងតូចនៅបង្អួតពេញៗភ្នែករបស់នាយដដែល
"ទេ យើងនៅធ្វើការមិនទាន់រួច យើងមិនទុកការងាចោលដូចឯងទេ"ថេយ៉ុងនិយាយឯយក៏បន្តវាយកុំព្យូរទ័រដដែលគេមិនខ្វល់ថាពេលនេះសភាពរាងកាយគេយ៉ាងម៉េចទេព្រោះនៅតែ២នាក់ជុងហ្គុកគ្មានអ្វីត្រូវខ្មាស់ទេពួកគេមើលឃើញរាងកាយគ្នាឡើងរាប់ភ្លេចហើយ
"បើអ៊ីចឹងចាំយើងជួយធ្វើ"ជុងហ្គុកនិយាយហើយក៏ដើរទៅឈរក្រោយខ្នងថេយ៉ុងហើយក៏ជួយធ្វើកិច្ចការរបស់ថេយ៉ុងដើម្បីឱ្យឆាប់រួចនឹងបានបន្តកិច្ចការជាមួយគេវិញម្តង
"រួចហើយ"ថេយ៉ុង
"បើការងាររួចហើយ បន្តបន្តការងាររបស់ពួកយើងម្តងទៅ"ជុងហ្គុក
"ការងារស្អី ដល់ម៉ោងទៅផ្ទះហើយ នៅកិច្ចការស្អីទៀតយើងទៅហើយ"ថេយ៉ុង ឃើញបែបនេះក៏និយាយឡើងធ្វើជាមិនយល់ហើយក៏ទាញឡេវមកបិទធ្វើជាចង់ទៅវិញទាំងដែលការពិតក៏ដឹងទៅហើយថានាយមិនព្រមឱ្យគេទៅងាៗទេហើយណាមួយក៏មិនបាននៅផ្សេងគ្នាឯណានៅខនដូរជាមួយគ្នាសោះ
"ថេយ៍ហ៎ា~"ជុងហ្គុក ឮបែបនេះក៏ឈ្មោះរាងតូចតិចៗនិងចាប់ដៃដែលកំពុងតែបិទឡេវអាវនោះដោយទឹកមុខគួរឱ្យអាណិត
"យ៉ាងហៅយើងធ្វើអីឃ្លានបៅហេ៎ស"ថេយ៉ុង
"ត្រូវហើយយើងឃ្លានបៅ"ជុងហ្គុក ប្រញាប់ឆ្លើយភ្លេតតែម្តង
"ចាំទៅបៅនៅខនដូរទៅ"ថេយ៉ុង និយាយហើយក៏បន្តបិទឡេវអាវខ្លួនបន្តទៀត
"អត់ទេ យើងឃ្លានពេលនេះឥឡូវនេះ ចង់បៅនៅទីនេះ ណាៗថេយ៍ណា ណាៗ"ជុងហ្គុក នៅតែទទួចនិយាយដដែលៗថែមទាំងធ្វើមុខគួរឱ្យចង់ចាប់ទះទៀតគិតទៅមើលអ្នកណាទៅដាច់ចិត្តនោះ
"ហ៊ើយ ឯងនេះរំខានយើងពិតមែនហើយ ហឹសចង់ធ្វើអីក៏ធ្វើទៅចង់បៅក៏បៅឱ្យឆ្អែតទៅ"ថេយ៉ុងដោយទ្រាំមើលទឹកមុខនាយបន្តទៀតមិនបានទើបបញ្ឈប់សកម្មភាពបិទឡេវវិញទុកឱ្យនាយចង់ធ្វើអ្វីក៏តាមចិត្តនាយចង់ចុះ
"បាទ"ជុងហ្គុក តបទៅវិញយ៉ាងសុភាពមុននឹងញញឹមហើយក៏ចាប់ផ្តើមដោះអាវថេយ៉ុងសារជាថ្មីតែថាលើកនេះមិនមែនដោះធម្មតាទេគឺហែកយកតែម្តង បន្ទាប់មកទើបដោះអាវក្នុងមួយតង់ទៀតហើយក៏
"អឹម ជុបៗ"ជុងហ្គុក ឱនទៅថើបមាត់របស់អ្នកដែលមានកម្ពស់ទាបជាងខ្លួនបឺតជញ្ជក់ផ្តោះផ្តងទឹកមាត់គ្នាទៅវិញទៅមកមិនឱ្យខាងណាចាញ់ខាងណាទេដោយសារតែគេឈរហើយត្រូវនាយកម្លោះសង្កត់ទៀតទើបថេយ៉ុងយកដៃទាំងសងខាងទៅឱបករបស់នាយដើម្បីជួយទបលំនឹងព្រោះដៃជុងហ្គុកទាំង២គឺជាប់រវល់ជាមួយនឹងអាក្បាលធំៗលើដងខ្លួនរបស់នាងហើយមិនអាចជួយទប់បានទេ
"យើងទៅក្នុងទៅ"ជុងហ្គុក និយាយឡើងទាំងសម្លេងស្អកៗក្រោយពេលដែលផ្តាច់បបូរមាត់ចេញពីគ្នាផ្ទៃមុខឡើងក្រហមដោសារភ្លើងតណ្ហាកំពុងគ្របដណ្តប់ចូលពេញរាងកាយរបស់គេហើយ
"អឹម"ថេយ៉ុងមិនតបអ្វីច្រើនក៏ងក់ក្បាលយល់ស្របដូចគ្នាអារម្មណ៍គេពេលនេះក៏មិនខុសពីជុងហ្គុកប៉ុន្មានដែរ ហើយជុងហ្គុកក៏ចប់លើកពរថេយ៉ុងឱ្យច្រកគាវនៅនឹងចង្កេះរបស់នាយមិនទុកមាត់ឱ្យទំនេរក៏ទៅប្រលែងលេងជាមួយភ្នំទាំង២នោះជាបណ្តើរហើយក៏បើកទ្វារបន្ទាប់សម្ងាត់នៅក្នុងអូហ្វីសរបស់នាយបើកឱ្យឃើញបន្ទប់យ៉ាងប្រណិតមួយដែលគ្មានអ្នកណាធ្លាប់ដឹងនិងធ្លាប់ឃើញក្រៅពីនាយដែលជាម្ចាស់បន្ទប់គ្រួរសាររបស់នាយនិងថេយ៉ុងតែប៉ុណ្ណោះ រួចហើយក៏ចូលទៅខាងក្នុងបិទទ្វារជាស្រេច
"ផឹប"មកដល់ក្នុងបន្ទប់ជុងហ្គុកទម្លាក់ថេយ៉ុងទៅលើពូកថ្នមៗហើយក៏ចាប់ផ្តើមដោះសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួនតែមិនបានងើបមុខចេញទេថេយ៉ុងឃើញបែបនេះក៏ក៏ជួយជាជំនួយដល់នាយដែរ បន្ទាប់ពីចាត់ការខោអាវខ្លួនឯងរួចរាល់ហើយក៏ងើបទៅថើបមាត់ថេយ៉ុងម្តងទៀតរោលរាលជាងមុនទៀតហើយក៏ថើបបង្អូសបណ្តើរៗរហូតដល់នានស្នាមពីមួយកន្លែងទៅមួយកន្លែងចំណែកដៃក៏មិនទុកឱ្យទំនេរដៃម្ខាងវាយលុកតំបន់ខាងលើចំណែកដៃម្ខាងទៀតចាប់ទាញសំពត់របស់រាងតូចល្អិតចេញម្តងបន្តិចៗរហូតដល់រួចរល់ទើបអង្អែលចុះឡើងៗលើតំបន់ហាមឃាត់នារីដែលមានខោតូចស្តើងនោះបិទបាំងទៅវិញទៅមកហើយក៏យកយដៃទៅញីលើនោះខ្លាំងៗកាន់តែបង្កើតអារម្មណ៍ស្រើបស្រាលបន្ថែមទៀត
"ហ្អឹស អឹសៗៗ ហ្អឹស អឹសៗៗ ជុ ជុង ជុងហ្គុក អឹសៗ ជុងហ្គុក"ថេយ៉ុង ថ្ងូរឡើងយ៉ាងក្រលួចចំណែកខ្លួនវិញយោលទៅយោលមកតាមកចង្វាក់ដៃរបស់ជុងហ្គុកដូចគ្នា រហូតដល់មានអារម្មណ៍ថាខោក្នុងរបស់ថេយ៉ុងជោកជាំទៅដោយទឹកសំណើមហើយទើបឈប់សក្មភាពរួចក៏ឱនទៅមើលត្រង់កន្លែងទាំងញញឹមយ៉ាងពេញចិត្តបន្ទាប់មកទៀតក៏ចាត់កាសម្រាតខោនោះចេញតែម្តង
"អឹស ជុងហ្គុក អឹសៗៗ"ថេយ៉ុង ថ្ងូរឡើងម្តងទៀតខណៈពេលដែលជុងហ្គុកស្រប់តែឱនមុខទៅត្រង់ចន្លោះជើងរបស់គេហើយប្រើអណ្តាតក្តៅសើមលិឍចុះលិឍឡើងពាសពេញតំបន់នោះយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ
"ផ្អែម"ជុងហ្គុក ស្រដីឡើងស្របពេលដែទឹកលំអងនៃផ្កាជ្រាបចេញមកតាមចន្លោះនៃប្រហោងរបស់ថេយ៉ុងហើយក៏នៅតែបន្តចាំទទួលក្រេបលំអងនោះឱ្យចេញមកជាច្រើនហូរហៀរក៏លុកអណ្តាតចូលទៅក្នុងច្រឡោះប្រហោងនោះយ៉ាងជក់ចិត្តបានមួសន្ទុះទើបងើបមុខមកវិញសម្លឹងមើលទៅស្រទាប់ផ្ការបស់នាងទាំងមិនដាច់ចិត្ត ហើយទឹកនោះចោះតែហូរមកមិនឈប់ទៀត
"អឹស ជុ ជុង ជុងហ្គុក ឈ ឈឺ"ថេយ៉ុង ពោលឡើងទាំងដាច់ពេលដែលដឹងដល់របស់អ្វីម្យ៉ាងកំពុងតែជ្រៀតចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់គេ
"ឯងនេះ ហេតុអ្វីក៏តឹងណែនយ៉ាងនេះ?ធ្វើរាល់ថ្ងៃសូម្បីតែដៃរបស់ក៏ឯងនៅតែរួមរឹតយើងបានទៀត"ជុងហ្គុក ពោលឡើងពេលដែលស៊កម្រាមដៃកណ្តាលចូលទៅក្នុងច្រកតូចចង្អៀតរបស់នាងតូចមិនថាធ្វើរាល់ថ្ងៃយ៉ាងណាក៏នៅតែតឹងណែនដដែលនេះហើយជាចំណុចពិសេសរបស់ថេយ៉ុងដែលធ្វើឱ្យជុងហ្គុកងប់ងល់រហូតដល់ថ្នាក់ដកចិត្តមិនរួចបែបនេះ បន្ទាប់មកទើបបន្ថែមម្រាមដៃកណ្តាលមួយម្រាមទៀតហើយដកចេញចូលពីយឺតៗទៅញាប់ទៅៗធ្វើឱ្យថេយ៉ុងក្តាប់ដៃក្តាប់ជើងរលាក់ៗទៅមកតាមចង្វាក់ដែលជុងហ្គុកផ្តល់ឱ្យចំណែកអា២ខាងលើនោះក៏រលាក់តាមដូចគ្នា
"អឹស ហ្អឹសៗៗ អឹសៗៗៗៗៗ អាស់ៗ"ថេយ៉ុង កន្ត្រាក់ខ្លួនម្តងទៀតពេលដែលជុងហ្គុកសម្រេចគោលដៅឱ្យជាលើកទីហើយក៏ដកដៃចេញមកវិញថែមទាំងយកដាក់ចូលទៅក្នុងមាត់របស់ថេយ៉ុងឱ្យលិឍឱ្យស្អាតហើយទើបទាញជើងរបស់នាងញែកចេញពីគ្នាទាញត្រគៀកនាងឱ្យពើងឡើងលើបន្តិចមុននឹងលូនចូលទៅខាងក្រោមនោះហាមាត់ចាំទទួលទឹកស្នេហ៍ដែលកំពុងតែហូរចេញពីរន្ធស្នេហ៍បស់នាងយ៉ាងជក់ចិត្តរហូតដល់វាឈប់ស្រក់លុតជង្គង់ហើយឱនទៅលិឍសម្អាតរៀបរយហើយក៏ងើបមុខបន្តិចហើយក៏ចាប់ទាញកូនប្រុសដែលកំពុងតែខឹងបែកសសៃចង្អុលឡើងទៅរន្ធស្នេហ៍របស់ថេយ៉ុងនោះយ៉ាងឃោឃៅ រួចទើបយកដៃទៅប៉ាលើចំណុចហាមឃាត់របស់ថេយ៉ុងដើម្បីយកជាតិរំអិលមកលាបលើកូនប្រុសគេរួចក៏
"ផ្លឹប អឹសឈឺ ជុងហ្គុកឯងមិនការពារទេហេ៎េស/អឹស មិនបាច់ទេយើងចង់ឱ្យឯងមានកូនឱ្យយើងតឹងណែនណាស់"ថេយ៉ុងនិងពោលឡើងព្រមគ្នាទាំងអារម្មណ៍២ផ្សេងគ្នាម្នាកើមានអារម្មណ៍ថាសុខស្រួលចំណែកម្នាក់ទៀតឈឺផងស្រួលផង ទឹកភ្នែកក៏ចាប់ស្រក់មកតិចៗព្រោះទ្រាំនឹងភាពឈឺចាប់ត្រងឮចំណុចនោះស្ទើរតែមិនបានទៅហើយ ដោយឃើញបែបនេះជុងហ្គុកនៅសម្ងំក្នុងខ្លួននោះមួយសន្ទុះមិនកម្រើកហើយងើបមុខទៅថើបសម្អាតទឹកភ្នែកឱ្យស្អាតអស់រួចទើបបឺតមាត់យ៉ាងរោលរាលដើម្បីបន្លប់ភាពឈឺចប់ដល់អ្នកម្ខាងទៀតឃើញថាស៊ាំហើយទើចាប់កម្រើកចង្កេះមួយតែជ្រៅធ្វើឱ្យអ្នកខាងក្រោថ្ងូរឡើងមិនដាច់សូរ
"អឹសៗ ជុងហ្គុក អឹសៗ អឹស"
"អឹស អឹស ៗ ថេយ៉ុង អឹសៗ"អ្នកខាងនេះក៏មិនឱ្យចាញ់គ្នាមាត់ថ្ងូរយ៉ាងក្រលួចចំណែកចង្កេះវិញដោលមិនឈប់
"អឹស ជុងហ្គុក ក្រាក?"កំពុងតែបង្កើតសង្គ្រាមលើគ្រែយ៉ាងសុខស្រួលភ្លាមនោះស្រាប់តែទ្វារបន្ទប់របើកឡើងធ្វើឱ្យគេផ្អាកសកម្មភាពរួចងាកទៅមើលគាំងមិនស្ទើរទេពេលដែលមានអ្នកមកឃើញពួកគេក្នុងសភាពបែបនេះហើយអ្នកដែលចូលមកគ្មានអ្នកណាក្រៅពីម៉ាក់របស់ជុងហ្គុកទេដែលអាចចូលបានព្រោះទ្វារមានភ្ជាប់លេខកូដសម្ងាត់ក្រៅពីជុងហ្គុក គាត់និងថេយ៉ុងគ្មានអ្នកណាដឹងទេ
"ជុងហ្គុក ថេយ៉ុង? អឺ ម៉ាក់ថាមកយក អឺ យកឯកសារ ពួកកូនបន្តទៀតចុះមិញនេះម៉ាក់មិនឃើញអ្វីទេម៉ាក់មិនរំខានទេ"លោកស្រីចន ដោយឃើញទឹកមុខពួកគេបែបនេះទើបធ្វើជានិយាយបន្លប់ងាកចុះងាកឡើងដូចមិនឃើញអ្វីអ៊ីចឹងទាំងដែលការពិតគឺឃើញពេញៗភ្នែកថាកូនប្រុសគាត់កំពុងតែនៅពីលើថេយ៉ុងដែលតែងតែប្រាប់គាត់ថាជាមិត្តភក្តិនឹងគ្នាទាំងអាក្រាតកាយទាំង២នាក់ទៀតផង ដំបូងពេលឮបែបនេះក៏ស្តាយដែរព្រោះចង់បានថេយ៉ុងធ្វើកូនប្រសារតែពេលនេះចង់កុហកគាត់ទៀតក៏ពិបាកដែរព្រោះពេញៗភ្នែកតែម្តងហើយ
"ម៉ាក់ គឺ...អ៊ួយ"ជុងហ្គុក ប្រុងបឹងងើបខ្លួនទៅនិយាយជាមួយគាត់ទៅហើយតែភ្លេចខ្លួនថាកំពុងតែសម្ងំនៅក្នុងខ្លួនរបស់ថេយ៉ុងទើបត្រូវឈប់វិញពេលឮសម្លេងស្រែករបស់ថេយ៉ុង
"មិនអីទេ បន្តចុះម៉ាក់ទៅវិញហើយ កុំភ្លឹចមានចៅឱ្យម៉ាក់ពរផងណា"លោកស្រី ចននិយាយតែប៉ុណ្ណឹងក៏បិទទ្វារទៅបាត់ទាំងញញឹមយ៉ាងពេញចិត្ត
"ឃើញទេ ប្រាប់ថាចាំទៅខនដូរទៅអត់ទេ ឥឡូូវអ៊ុំស្រីឃើញហើយគួរខ្មាស់ណាស់"ថេយ៉ុង ពោលឡើងទាំងមុខក្រញ៉ូវអ្នកណាមិនខ្មាស់បើចូលមកក្នុងសភាពបែបនេះទៅវិញជួបមុខគាត់មិនដឹងថាយកមុខទៅទុកឯណាទេ
"ខ្មាស់អីគាត់ដឹងក៏ល្អហើយ តោះយើងមកបន្តការងារយើងវិញយកចៅឱ្យម៉ាក់កុំឱ្យគាត់ខកបំណង អឹស អឹស"ជុងហ្គុក មិននិយាយតែមាត់ចង្កេះកេះចាប់កម្រើកឡើងខ្លាំងៗបន្តទៀត
"អឹសៗ ហ្អឹស អឹសៗៗៗៗៗៗៗៗៗ"
"ផ្លាប់ៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗៗ"
"អឹសៗៗៗៗៗ"
"អឹស អាស់/អឹស អាស់"សម្លេងថ្ងូរបន្លឺឡើងព្រមគ្នាខណៈពេលដែលម្នាក់ៗក៏ដល់គោលដៅរៀងខ្លួនជុងហ្គុកក៏បញ្ចេញសារធាតុគ្រប់យ៉ាងចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់ថេយ៉ុងទាំងអស់មិនឱ្យហៀរសូម្បីតែមួយដំណក់ តែចង់ប្រាប់ថាមិនបញ្ចប់ត្រឹមនឹងទេគឺពួកគេធ្វើវារហូតដល់ថេយ៉ុងសន្លប់ហើយដឹងខ្លួនវិញនៅមិនទាន់ឈប់ផងគឺធ្វើរហូតដល់កូនប្រុសរបស់ជុងហ្គុកទន់ទើបឈប់តែថេយ៉ុងក៏មិនបានដេកស្រួលៗដែរព្រោះជុងហ្គុកមិនព្រមដករបស់នោះចេញពីខ្លួនគេសោះនៅសម្ងំក្នុងនឹងចំណែកឯមាតើនិងដៃគឺរវល់ទៅលើដើមទ្រូងទំហំ៣៨របស់នាងបាត់ទៅហើយ

បន្ទាប់ពីថ្ងៃនោះមកពួកគេក៏រៀបការនឹងគ្នាព្រោះលោកស្រីចនបានដឹងរឿងហើយមិនអាចបណ្តោយតាមចិត្តក្មេងៗបានទេត្រូវតែទទួលខុសត្រូវហើយពួកគេក៏មិនបានបដិសេធដែររួចក៏រស់នៅបង្កើតកូនជាមួយគ្នាយ៉ាងមានក្តីសុខ

ចប់

អាធ្យាស្រ័យស្រ័យចំពោះពាក្យមិនសមរម្យនិងលើសលោះដែលកើតឡើងដោយអចេតនា បើមានកំហុសឆ្គងត្រង់កន្កែងណាអាចប្រាប់បានបើកែសម្រួលបានខ្ញុំនឹងកែ។