DIKE VANESSA OWENS
"Kung mapapatunayan na may sala nga siya, pwede siyang makulong sa loob ng siyam na taon at mapagmumulta ng higit sa 50,000." Autumn explained
Napahinga ako ng malalim bago nanghihinang napasandal sa swivel chair ko.
Alam kong napaka laki ng kasalanan ng tatay ko, at alam ko ding maaring malaki ang magiging kabayaran sa lahat ng nagawa niya. Pero di ko lang inaasahan na ganito pala kahirap para sa'kin kung itutuloy ko ba ang kaso o hindi.
Tatay ko parin siya kahit pagbalik-baliktarin ang mundo.
"Dike"
I bit my lips and took a deep breath. "Napaka hirap." mahinang sagot ko.
She nodded slowly. "I know, he's your father that's why."
Simula paggising ko kaninang umaga, itong plano na 'to ang agad na pumasok sa isip ko. Kaya walang pagdadalawang isip na lumapit ako sa kanya. Pero hindi ko lang inaasahan na manlalambot ako sa nalaman.
Nanghihinang napatango ako dahil sa sinabi niya. "Yeah, he's my father. Pero nagkaroon siya ng kasalanan." I paused and gulped hard. "Hindi lang sa'min na pamilya niya kundi sa batas."
"So, what's your plan?" she seriously asked
Mataman ko siyang pinagmasdan. Kapag talaga usapang trabaho na, napaka seryoso na niya. Pakiramdam ko pa sa mga oras na 'to, hindi siya ang Autumn na asawa ni Venus na makulit, palangiti at mapang-asar.
Ibang-iba siya kapag trabaho na ang pinag-uusapan.
Hindi ko pa nagagawang ibuka ang bibig ko para sumagot sa kanya ng biglang tumunog ang cellphone ng babaeng ito. Lihim naman akong napangiti ng mapansin ang biglang pagliwanag ng mukha niya.
Minsan nga sasabihan ko si Ven na wag siya tatawag sa asawa pag nasa trabaho.
Haha! Charot lang.
"Sorry Dike, pwede bang sagutin ko muna 'to?" nahihiyang tanong niya
Napatawa naman ako. "Go na. Baka pinapauwi kana niyang asawa mo." I nodded. "Kakahiwalay lang kanina ee. Miss agad?"
At ang babaeng ito, tinawanan lang din ako bago siya lumabas ng opisina ko marahil para sagutin ang tawag ng asawa niya.
Napahinga na lamang ako ng malalim bago nanlalatang napasandal sa swivel chair ko. Ang aga-aga pa pero hinang-hina na agad ako. Grabe ah.
Nailibot ko ang tingin sa bagong opisina ko. Hindi ko mapigilan ang pagngiti. Bagong opisina, bagong kumpanya, bagong buhay.
At ang sarap gumising sa umaga kung ganito kaganda ang mangyayari sa buhay ko.
Nasa ganon akong eksena ng biglang tumunog din ang cellphone ko. Mabilis ko namang kinuha ito para makita ang tawag ni Justine. Napakunot noo ako.
Akalain mong tinawagan niya ko. Himala ata.
Hindi ko naman pinatagal pa at agad na sinagot ang tawag niya. Medyo masakit na sa tainga ee. Ang ingay.
"Hey, Justine my friend. What's up?"
( "Where are you Dike?" )
Napairap naman ako. Napaka ganda talaga niya kausap. "Well, hello you too Justine." I sarcastically said. "Nasa office. Why?"
( "May ibabalita ako sayo." ) Napakunot noo naman ako ng mahimigan ko pa ang saya sa boses niya.
"Ano yun?"
I heard her sigh. ( "Mayroon ng willing na magdonate ng puso kay Atlanta." )
Literal na nanlaki ang mata ko at napatayo pa mula sa masarap na pagkakaupo. Ramdam na ramdam ko din ang mabilis na pagtibok ng puso ko.
Oh my fucking effin gosh! This is it! Dininig ng maykapal ang gabi-gabing hinihiling ko.
"S-seryoso ba yan Justine? Baka naman ginogood time mo lang ako ah." Naiyukom ko pa ang palad ko dahil sa sobrang tuwa. Ang saya ko.
Sa wakas, gagaling na ng tuluyan ang babaeng mahal ko.
( "Hindi ako mahilig magbiro Owens." ) and now, she's freaking serious.
Grabe ang paglunok na nagawa ko. Damn it! Seryoso nga siya. Walang halong pagbibiro. Jusko!
"Alam na ba niya? Nasabi mo na ba sa kanya?"
( "Yes. At gaya ng lagi naming eksena, hindi namin alam kung masaya ba siya sa nalaman o hindi." )
Napakunot noo ako bago dahan-dahang umupo. Hindi ko siya maintindihan. Kahit ako, naguluhan.
Bakit naman hindi siya matutuwa sa nalaman niya? Ayaw niya bang gumaling? Pero ang sabi niya sa'kin noon, magpapagaling siya basta nasa tabi niya ko.
( "Ilang beses na kaming nakatanggap ng mga willing na magdonate sa kanya, pero lahat ng yun, wala pang isang araw nagbaback-out na. Nasabi ko yan sayo noon hindi ba?" )
Napahinga na lang ako ng malalim bago marahas na napahilamos ng mukha ko. Napatingin naman ako kay Autumn na pumasok sa opisina ko. I just smile at her.
Malamang, mukhang may nabubuo ng scenario sa isip niya kaya hindi man lang niya magawang matuwa dahil sa balita.
"Pupunta ako diyan mamaya. May inaasikaso lang ako." Saad ko
Hindi naman nakalusot sa pandinig ko ang malakas niyang buntong hininga.
( "Tatawagan kita kung sakaling may mangyaring hindi maganda." )
Tumango naman ako kahit na alam kong hindi niya nakikita. Dahan-dahan kong binaba ang cellphone ko ng masiguro kong tapos na ang tawag. Napakamot ako sa kilay ko at marahas na napabuntong hininga.
"Are you alright? You look trouble." Autumn asked
Again, I took a deep breath. "Not really." I paused. "I'm just worried about Lorraine."
Her brows furrowed. "Just relax Dike. I know everything's gonna be alright."
Mariin akong napapikit ng marinig ang sinabi niya. "I hope so." Sana talaga Autumn, magdilang anghel ka.
Ayaw kong may mangyari sa kanyang hindi maganda.
Marami pa kaming napag-usapan ni Autumn, at karamihan sa mga napag-usapan naming iyon ay hindi halos pumasok sa isip ko.
Si Lorraine, siya lang talaga ang laman ng isipan ko ngayon. At alam kong nahalata yun ng kaibigan ko dahil sa kakaibang tinging binibigay niya sa'kin.
Nahiya tuloy ako. Pakiramdam ko, napaka unprofessional sa part na 'to.
I cleared my throat. "I'm sorry Autumn."
Akala ko magagalit o maiinis siya sa'kin pero nagkamali ako, isang matamis na ngiti lang ang tinugon niya. Kahit papaano, nakahinga ako ng maluwag. "It's fine Dike. Naiintindihan ko." She paused. "Ganyan din naman ako sa tuwing naiisip ko ang kaibigan mo." she said, smiling from ear to ear.
Napangiti naman ako dun. Inlove nga din talaga ang isang 'to.
Wow Venus, ano bang pinakain mo sa babaeng ito at patay na patay sayo? Grabehan ee.
"Kamusta pala ang mga bata?" pag-iiba ko sa usapan
She just shrugged. "Ayun, si Caroline lumalaking pikon na bata. Habang ang inaanak mo, lumalaking mapang-asar sa kapatid."
Sabay pa kaming napatawa. Isang beses nga, naabutan kong nag-aasaran ang magkapatid na yun. Pero ang mag-asawang ito, tuwang tuwa sa mga anak nila at hindi man lang sinasaway. "Mukhang sa akin nagmana si Carol." She added
I chuckled. "Yeah, dakilang pikon ka ee."
Isang malakas na tawa lang ang tinugon niya sa'kin. Nakangiting napapailing na lang ako.
Buti pa sila, buo na. Masaya pamilya kung tutuusin.
Samantala ako, ang dami pang dagok sa buhay ko na kailangan malagpasan. Napahinga na lamang ako ng malalim. Uunti-untiin ko ang lahat ng bagay. Hindi ko mamadalain.
Lalo na't kasama si Lorraine sa mga plano ko sa buhay.
Hindi na ko makapaghintay na makasama siya sa iisang bubong. Bubuo ng masaya at malaking pamilya. Hindi ko na mahintay yung araw na maglalakad siya aisle papalapit sa'kin at mangangako ng walang hanggang pagmamahal sa harap ng altar.
Kung mayroon man akong gustong makasama hanggang sa pagtanda, si darling yun.
"I'm happy for you Dike."
Mabilis naman akong nabalik sa ulirat ko at nakangiting hinarap ang babaeng nasa harap ko. "Masaya ako para sayo kasi nakita mo na ang taong gusto mong makasama habang buhay." she added, genuinely smiling at me.
I just smile at her. "Thank you Autumn." I inhaled deeply. "Hindi na ko mapag-iiwanan."
Halos sabay pa kaming napatawa dahil sa sinabi ko. Kung tutuusin, sa aming magkakaibigan si Helena na lang ang may problema pagdating sa pag-ibig. Habang si Kendra, aba. Ewan ko sa babaeng iyon. Mukhang iniidolo niya si Helen ee.
"Yo-.."
Hindi na niya natuloy ang dapat na sasabihin sa pagtunog ng cellphone ko. Nahihiyang ngumiti naman ako sa kasama ko bago sagutin ang tawag.
"Justine. Bakit?"
Nagtaka naman ako ng marinig ang malakas na pagbuntong hininga niya. ( "Dike, we have a problem." )
My brows furrowed. "Ano yun?"
Nakuha ko naman ang atensiyon ni Autumn at kahit siya ay kunot noong napatingin sa'kin. Bigla tuloy akong binalot ng kaba.
Pakiramdam ko hindi magandang balita ang sasabihin niya.
"Justine?"
( "Mrs. Bartel is dead." ) she finally said
Mas lalong kumunot ang noo ko. "And then? Who is she?"
At sa pangalawang pagkakataon, narinig ko ulit ang malakas na pagbuntong hininga niya. Nakakainis ah. Hindi ba niya alam na kinakabahan ako sa tuwing naririnig ko yun? Grabe.
( "Siya yung willing na magdonate kay Lorraine. And." ) she paused. ( "We're late. We're fucking late." )
Halos mabitawan ko ang cellphone ko dahil sa narinig. Damn it. Agad-agad? Hindi pa natatapos ang isang araw, parang bulang nawala agad ang pag-asa ko.
"Dike, what happened?" ramdam na ramdam ko ang pag-aalala sa boses ni Autumn.
I gulped hard. "Pasensiya kana Autumn, pero may kailangan lang akong puntaha. Okay lang ba ku-.."
"Hey, calm down." She cut me off. "Sige na. Puntahan mo na siya. Alam kong kailangan ka niya." she give me a ressuring smile.
Napangiti na lang din ako bago tapikin ang balikat niya at mabilis na umalis sa lugar na yun.
Autumn's right. Kailangan niya ko. Alam ko yun.
Halos paliparin ko na ang sasakyan ko sa sobrang bilis ng pagpapatakbo ko. Halos hindi ko na nga nagagamit ang brake ng sasakyan ko dahil sa pagmamadali.
Hindi din nagtagal pa at agad akong nakarating sa dapat kong pupuntahan. Halos patakbo pa kong pumasok sa loob at sumakay sa elevator. Ramdam ko din ang kakaibang tinging binibigay sa'kin ng mga kasama ko dito sa loob pero wala akong pakialam. Hindi sila mahalaga para bigyan ko ng pansin.
Bakit ba sa tuwing nasa kalagitnaan ka ng pagmamadali, saka naman ang bagal ng takbo ng nasa paligid mo pero ang bilis ng takbo ng oras. Nakakairita ah. Bwisit.
Napahinga na lamang ako ng malalim ng sa wakas, nandito na din ako sa tapat ng kwarto niya. Walang pagdadalawang-isip na binuksan ko ang pinto ng kwarto niya.
At halos kumunot ang noo ko dahil sa itsura niya ngayon. Nakatutok lang siya sa TV at prenteng nakaupo sa kama niya.
Anong nangyari? Bakit parang wala lang sa kanya ang lahat?
"Dike"
Sunod-sunod ang paglunok na nagawa ng magtama ang tingin naming dalawa. Agad ko namang sinara ang pinto at mabilis na lumapit sa kanya para dampian ng marahang halik sa noo. "Kamusta ka?"
She just smile at me. "I'm fine Dike." saglit lang ang ngiting yun at agad napalitan ng pagtataka. "Anong ginagawa mo dito sa ganitong kaagang oras?"
Napahinga naman ako ng malalim. "Ahm." Pano ba? Ano ba yan. Tss. "Ano kasi.."
She just raised her brow at me. "Okay lang ako Dike." she held my hand. "Nasabi na sa'kin ni Justine ang nangyari."
Gustong-gusto kong magtanong ngayon pero ayaw kong maglabas ng kahit anong salita. Natatakot ako na baka masaktan ko siya sa mga tanong ko. "Dike"
I bit the inside of my cheek. "Yes po?"
Her lips curved into a sweet smile. "I'm fine Dike." she paused and pinched my cheek. Kainis ah. Ang sweet sweet niya. Nakakakilig ampoknat. "I'm not hurt. I'm not sad, nor dissapointed."
My brows furrowed. "But, why?"
She just smile at me. "Sanay na ko."
Tatlong salita lang yun pero pakiramdam ko, ako ang nasaktan sa mga sinabi niya.
Natahimik pa nga ako. Pakiramdam ko din hirap na hirap ako sa paglunok ngayon. Siguro nga, ilang beses ng nangyari ang ganitong bagay sa kanya. Kaya naging sanay na lang siya.
"Hey"
Doon lang ako nabalik sa ulirat at agad na napa-ayos ng upo. "I'm sorry."
Her brows furrowed. "Sorry? For what?"
I just shrugged. "I don't know." Ano ba naman yan Dike. Para kang tanga. Literal. "I just want to say it."
She nodded slowly. "Okay" then she chuckled.
Napailing na lamang ako. Minsan talaga, nagugulat na lang ako sa mga nangyayari sa kanya. I mean, sa ugaling meron siya.
At sa mga nagdaang araw na kasama ko siya, walang pagsisisi sa puso ko na siya yung minahal ko.
"Dike"
"Hmm?"
She looked at me. "Bakit mo ba ginagawa ang lahat ng ito?"
Napangiti ako. "I just want to take care of you in any way I can." I said lovingly to her.
She didn't response instead she just staring at me intently. I just smile and tucked her hair in the back of her ear. Napakaganda niya talaga.
"Pero madaming nag-aalaga sa'kin dito."
I chuckled. "And so? Ee sa gusto kitang alagaan ee."
At ang mahal kong ito, inirapan lang ako. Pasalamat talaga siya at labidabs ko siya. Saglit lang namayani ang katahimikan sa aming dalawa. Nakatutok lang ulit ang atensiyon niya sa TV habang ako, nakatitig lang sa kanya.
"Can you please stop staring?" she said, stil not looking at me
I chuckled. "I'm sorry." I paused and reached her hand and gently kissed it. "I just can't help but to stare in you and daydream about all we should be."
At sa wakas, nakuha ko na din ang atensiyon niya. Lihim akong napalunok dahil pagbilis ng tibok ng puso ko.
Kung siya ba naman ang makakatitigan niyo, malamang magiging abnormal din ang tibok ng puso niyo.
"Dar-.."
I was really caught off guard when she immediately pulled my head and claimed my lips.
Kahit gulat na gulat ako sa nangyari, nagawa ko paring kumilos para tumugon sa halik na binibigay niya. I held her waist and pulled her closer to me, she just wrapped her arms aroung my neck.
Our lips move in sync. The kiss was full of admiration, sincerity and love. Napahigpit pa ang hawak ko sa baywang niya when I feel my heart beating loud as I can feel hers.
I bit her lower lip and 'cause to opening her mouth a bit. And I didn't waste any time to suck her tongue. We both heard our gasps.
I was about to roam my hands on her when I immediately stopped myself. She just stared at me with a question mark on her face. I gulped hard and slowly laid her down on the bed. I was hovering above her, hugging her waist and I just give a peck in her nose. "I'm just going to kiss you. Is it okay?"
I bit my lower lips to stop myself from smiling. Her face was red and now, she's breathing hardly. I was about to open my mouth when she's the one who initate our kiss.
Napangiti ako. Ang wild din naman pala ng bebe ko.
Mas lalo kong inilapit sa kanya ang sarili para mahalikan siya ng maayos.
"D-damn" she suddenly groaned when I kissed her ear. Napapikit ako ng mas dumiin ang paghawak niya sa likod ko.
"D-dike"
I was about to suck her ear when I felt her breath. Mas mabilis pa kay Flash na lumayo ako sa kanya para tinitigan siya. "Hey, what happened? Are you feel okay?"
She did not answer instead, she held my nape and pinched it hardly. Nasaktan ako don pero hindi ko ininda.
"Darling, what happened? Anong nararamdaman mo? Tell me, please."
Nilamon ng kaba ang puso ko ng mapansin ang kakaibang paghinga niya. Damn it! Ano bang nangyari?
"D-dike"
I gulped hard. "Tell me darling, what's wrong?" I cupped her face
She closed her eyes and breath hardly. "I can't." She gulped. "B-breath"
Oh fuck! Dike! What did you do?
------------