Addicted

Chapter XVIII

DIKE VANESSA OWENS

"Umalis ka agad kahapon." she said

Napalunok ako. Nakakahiya. Alangan namang sabihin kong nadurog ang puso ko dahil sa akala ko'y mag-jowakels kayong dalawa. Tss. "May pinuntahan ako." I lied

I know she wasn't convince but she just nodded. "Ipapakilala ka sana sa'kin ni Lorraine."

Natameme naman ako dun. Hindi ko alam kung kikiligin ba ko o ano. "T-talaga?" I immediately avoided my gaze when she looked at me, wondering.

Sino ba namang hindi magtataka kung mautal ako diba? Tss.

"She said, you confessed your feelings towards my sister." she added

Bahagya namang umawang ang labi ko para lang isara ulit. Napaka open naman pala ni darling sa kapatid niya. "Yeah." lang ang nasagot ko sa kanya.

Naubusan ako ng sasabihin ee. Idagdag pang kinakabahan ako ngayon.

She nodded slowly. "So, is it true? You love my sister."

I gulped and sighed. "Oo, mahal ko nga ang kapatid mo." wala namang dahilan kung magsisinungaling pa ko. Totoong mahal ko si Lorraine, at kung kinakailangang harapin ko ang butas ng karayom para makuha ang puso niya, gagawin ko.

"Despite of her sit-.."

"Yes" I cut her off. "Kahit anong sakit pa ang mayroon siya, hindi ako mapipigilan nun na mahalin siya." I finished

"She's quiet." I heard her sigh. "She's the kind of person who really wants to be alone. She doesn't know how to socialize. She's.. weird and witty at same time." mahina naman siyang napatawa dahilan para mapangiti ako. Pakiramdam ko, gumaan ang atmosphere sa'ming dalawa. "But, she's sweet and caring woman." she paused and looked at me. "I really love my sister Dike. Hindi ako nagtapos ng pag-aaral dahil mas pinili kong magtrabaho agad para maipagamot siya. Sila na lang ni Nanay ang natitirang pamilyang meron ako."

Napayuko ako. Hindi ko alam kung anong dapat na sabihin sa kanya. Bakit ba kasi may mga taong pinapanganak na mahirap at mayaman? Bakit hindi na lang patas? O kaya naman, bakit yung mga taong kulang sa pera ang dinadapuan ng malulubhang sakit?

"Kung totoong mahal mo nga ang kapatid ko, please, wag mo siyang sasaktan." kitang-kita ko ang sinseridad sa kanya habang sinasabi niya yun. Hindi din maitatago ng malamig niyang tingin ang pag-aalala niya.

Napahinga na lang ako ng malalim. "Hindi ko siya sasaktan. Pinapangako ko yan."

She staring at me intently before nodded. "Thank you Dike."

My brows furrowed. "For what?"

She just shrugged. "Kasi lagi kang nandiyan sa tabi niya?"

Alam niya din yun? Abay makwento naman ang darling ko. "Ginagawa ko lahat yun kasi gusto ko. Gusto kong alagaan ang kapatid mo."

"Pumasok kana sa loob. Alagaan mo na siya." walang pakundangang sagot niya

My jaw dropped. Shit lang. Ang speed niya masyado. Napangiti naman ako bago tumango sa kanya.

"Thank you mapagmahal."

Her brows furrowed. "What the hell?"

I chuckled before I leaver her dumbfounded. Bakit kasi mapagmahal ang pangalan niya. Nako talaga.

Bumungad lang naman sa'kin ang dalawa kong kaibigan na kausap si Nanay Melba ngayon. Napalunok pa ko ng sabay-sabay silang lumingon sa pwesto ko. Nahiya naman ako bigla.